2×1: Wat die linkses nie sal erken oor die minimum loon nie

Een van die ster voorstelle van die dokument wat Ons kan  wat op 15 Februarie aan die PSOE voorgelê is, is a aansienlike verhoging in die minimum loon in Spanje. Is dit 'n goeie idee?

Van die mees algemene obsessies van die linkses is ongetwyfeld die verhoging van die minimum loon. Op 700, op 800, teen 'n duisend euro per maand... Die verkiesingsbeloftes volg op mekaar, soveel so dat dit soms soos 'n tombola lyk. Wie gee meer?

Wat hulle ons nooit van links sal vertel nie, is dat elke ekonomiese besluit 'n debiet en 'n krediet het, 'n mooi gesig en nie so mooi gevolge nie. Hulle sal die tweede vergeet. Altyd.

Om die probleem te verstaan, moet jy dit weet salaris is 'n prys. Dit is die prys wat die werkgewer betaal vir die gebruik van 'n persoon se arbeidskrag. In die markte, pryse Hulle word gevorm "deur die kruising van vraag en aanbod". As daar baie is wat hul produk aanbied (in hierdie geval hul persoonlike werk) en min wat dit eis, daal die prys, want daar is baie om van te kies, terwyl as die teenoorgestelde gebeur, die prys styg. Dis al. Markekonome sê dat die meganisme werk, en dat die ding om te doen is om dit met rus te laat en nie in te meng nie. Pryse styg of daal totdat 'n ewewig bereik word waar alle produkte wat aangebied word uiteindelik teen die ewewigsprys gekoop word. Teoreties behoort daar dus geen werkloosheid te wees nie. Daar kan nie 'n ideale mark wees nie.

Waarom is daar dan werkloosheid in die werklike wêreld?

Kom ons sê 'n klein vlak van hulpbronwerkloosheid is onvermydelik. Ekonome aan die regterkant sal erken dat daar 'n klein hoeveelheid werkloosheid is wat verklaar word deur die inlywing van nuwe werkers wat 'n kort tyd nodig het vir hul invoeging, deur die nodige aanpassing by tegnologiese veranderinge, deur rotasie tussen een aktiwiteit en 'n ander, deur vervangings generasie, as gevolg van gesinsveranderinge wat veranderinge van huis en werk vereis ... maar al hierdie faktore kan genereer 2% of 3% werkloosheid. Nie veel meer nie.

Maar hoekom is daar soveel meer werkloosheid as dit?

As ons dit vra, kom regse ekonome tot die redding. Hulle sê as daar soveel werkloosheid is, kan dit wees want ons dring daarop aan om die mark te ignoreer. Die mark wat op sy eie werk, sal redelike ooreenkomste bereik. Maar natuurlik laat ons hom nie toe nie. Ons vertroebel onsself deur af te dwing wat waardig is en wat nie, die maksimum ure vas te stel wat nagekom moet word, die salarisse wat betaal moet word, die perke van dit en dat ...

En dan kom die probleem. Die probleem word rigiditeit genoem, en dit word met hoë werkloosheidsyfers betaal. En diegene hieronder betaal daarvoor.

Ouma het 'n uurlikse assistent nodig, want sy woon alleen en daar is dinge wat sy nie meer self kan doen nie. Sy het 'n aanvaarbare pensioen van 1.000 400 euro per maand, en sy kan iemand huur om haar 'n paar uur per dag te help in ruil vir 50 euro per maand (plus 550 bydraes). Die ouma doen die wiskunde, en sien dat sy ná hierdie betalings 550 euro per maand oor sal hê vir haar uitgawes. Jy kan dit bekostig. So jy besluit om iemand aan te stel. Maar dan loop hy die wet raak. Die Staat, omdat dit die moeite werd is, besluit byvoorbeeld dat daardie ure gewerk nie minder as 75 euro (plus 375 bydraes) werd is nie. Dan sal die ouma gedwing word om weer die wiskunde te doen om te verifieer dat nadat sy daardie salaris betaal het, sy XNUMX euro per maand gratis sou hê. Ek kon nie daarmee saamleef nie.

So die ou dame het twee opciones:

1. Gee op om enigiemand aan te stel en kom oor die weg so goed jy kan. As dit wel gebeur, sal ons nog een werklose persoon hê as wat nodig is, 'n werklose persoon wat nie sou bestaan ​​as die Staat nie daarop aangedring het om ons eie probleme reg te stel nie.
2. Die wet breek, neem 'n risiko, en betaal iemand die 400 euro per maand onder die kap. So spaar die ouma ook 50 euro per maand. As dit wel gebeur, sal ons nog een ondergedompelde werk hê. En 'n ryker ouma. En 'n werker sonder dekking. En 'n staat wat nie bydraes of persoonlike inkomstebelasting sal invorder nie.

In Noorweë sou die eerste oplossing met 'n grondverskuiwing wen. In Spanje het die tweede opsie baie moontlikhede om te slaag. In beide gevalle, vir die samelewing as geheel, ons sal meer werkloosheid hê, of meer ondergrondse ekonomie, of albei op dieselfde tyd. Met die bedoeling om die werker waardig te maak, wat die regering se maatreël bereik, is om werkers na werkloosheid of 'n gebrek aan maatskaplike beskerming te stuur. Diegene wat glo hulle verdedig, word benadeel, want dit alles raak nie werkers wat 2.500 XNUMX euro per maand verdien nie. Dit raak diegene hieronder.

Langs die pad kom dit voor 'n ander effek volgens markekonome: deur 'n minimumloon vas te stel of te verhoog, daar is minder verbruik (vraag) in die samelewing as geheel. Ouma sal 'n deel van haar pensioen spaar, en hierdie deel sal eers veel later na die ekonomiese kringloop terugkeer. Intussen sal daardie geld ledig wees. Soos werkloses bly die minste gekwalifiseerde deel van die samelewing, een wie se ewewigsloon onder die minimum loon is wat van bo af vasgestel is.

Na die instelling van die minimum loon, die samelewing as geheel verarm. Dit val op hoër koerse van werkloosheid, ondergrondse ekonomie en arbeidsuitbuiting. Openbare rekeninge sal daaronder ly: daar sal minder inkomste wees en hulle sal nie in die behoeftes vir groeiende subsidies kan voorsien nie. 'n Nuwe en verwoestende bose kringloop sal die land se ekonomie oorgeneem het.

Podemos se minister van ekonomie sal dan 'n ernstige probleem hê. Maar hy sal vir ons sê dat die Troika te blameer is. Waarskynlik.

@josesalver