Hawking verduidelik 26-J (met die hulp van Kiko Llaneras)

Ons het hierdie artikel gered wat op 16 Mei 2016 geskryf is (een maand na die algemene verkiesing van 26-J), as 'n huldeblyk aan die wetenskaplike wat vandag gesterf het. Rus in vrede, en dankie vir 'n lewe wat ons nooi om te vlieg en geen geloof of sekuriteit vir goed te aanvaar nie:

16-05-2016. 00:20 horas:

Die sosiale wetenskappe en die harde wetenskappe is twee verskillende dinge, maar soms is dit nuttig om parallelle te trek.

Sommige fisici sê byvoorbeeld dat miljoene heelalle parallel met ons s'n elke oomblik gebore word. Elkeen van die elektrone (byvoorbeeld) waarvan ons gemaak is, het effens verskillende alternatiewe vir sy trajek. Sy pad is nie vooraf bepaal nie. van buite gesien, elke elektron leef in 'n see van moontlikhede effens anders, en baie fisici interpreteer alles Hierdie moontlikhede word in werklikheid gematerialiseer in ware parallelle heelalle wat voortdurend gebore word. Natuurlik skei elkeen van die heelalle, sodra dit gebore is, homself meer en meer van al die ander, in 'n kolossale skoenlapper-effek: 'n voortdurende ontploffing van moontlikhede.

Ons is nie gemaak van sekerhede nie, maar uit wolke van waarskynlikhede

Dit het by my opgekom toe ek die grafiek sien wat Kiko Llaneras in sy opnames vir El Español voorberei het. Kiko Llaneras publiseer baie van die guts van sy werk, en dit maak breër standpunte oop. Jou grafiek herinner baie om oor geskiedenisse van kwantumfisika op te som, of na die weergawe van die parallelle heelalle wat ek voorheen kommentaar gelewer het.

Die heelal, soos die tyd verbygaan, is besig om nuwe moontlikhede te ondersoek, en vertak in veelvuldige ewe moontlike en werklike toekoms.

Opname van El Español vir 26-J. Elke punt is die resultaat van 'n simulasie. Die gemiddelde hoef nie spesifiek op enige van hulle te reageer nie.

Die grafiek is van eergister en bied ons, soos opnames altyd doen, 'n gemiddelde. Hy sê dat die PP 128 setels gaan kry, dat Unidos Podemos 84 gaan kry... Tot dusver wat almal doen. Maar dan leer dit iets anders: dit wys dit die gemiddelde is nie werklik nie. Die enigste ding wat ons werklik van buite af sien, is 'n wolk van waarskynlikhede. Op dieselfde manier as wat elkeen van die elektrone wat ons bewoon voortdurend vurke neem wat dit neem (en ons daarmee saamneem) deur miljoene verskillende alternatiewe, op so 'n manier dat ons dit nooit heeltemal kan opspoor nie, werk die opnames met 'n soortgelyke materiaal. Die moontlikhede wat wel in die El Español-opname bestaan, is die verskillende punte wat in die grafiek verskyn. Byvoorbeeld vir die PP wissel hulle van ongeveer 87 tot 149 setels.  Enigiets binne daardie reeks stem ooreen met die opname.

Die moontlikhede vir die PSOE wissel hulle van ongeveer 39 tot 109 setels.

Beteken dit dat alle moontlike eindes ewe waarskynlik is? Glad nie. Sommige is baie meer haalbaar as ander. Kiko Llaneras het vir ons gewys hoekom in die vorige 20-D verkiesings, met hierdie ander grafiek:

Opname van El Español vir 20-D. Waarskynlikheidsverspreiding. Vurk vir 50% sentrale moontlikhede.

Hier kan dit gesien word sommige eindes is baie meer waarskynlik as ander. Dit was letterlik onmoontlik vir die PP om 'n syfer van 20 setels te kry, of 300, op 12-D. En dit het hulle natuurlik nie gekry nie. En dit is dat die 20-D, alle partye het 'n aantal deputate behaal wat binne die moontlike was volgens die opname wat destyds deur El Español gedoen is. Maar terselfdertyd blyk dit dat sommige (veral Podemos bo en Ciudadanos onder), hulle het na die een kant van die grafiek gegaan: hulle het so ver as moontlik gebly, maar hulle het nie in die middel van die verspreiding beland nie. Dit is normaal dat dit gebeur; Dit is logies dat, met verskeie alternatiewe vir verskeie elemente, sommige van hulle uiteindelik na die een of die ander kant leun. Vir Ciudadanos om net 40 afgevaardigdes te kry was onwaarskynlik (die opname in ±94% van die gevalle het dit meer gegee) maar volkome moontlik. Miskien in Ciudadanos, deur nie te besef dat hierdie risiko werklik was nie, was hulle te optimisties voor 20-D, en dit het hulle verkeerde besluite laat neem, wat hulle uiteindelik laat sink het. Ons sal nooit weet nie, maar die bedreiging is daar vir almal wat meningspeilingsgebaseerde melkmeisieverhale glo. verkeerd gelees.

Dat Ciudadanos net 40 adjunkte op 20-D gekry het, was onwaarskynlik maar volkome moontlik.

Kom ons gaan terug na 26-J en leer die les. As die verkiesingsuitslag uiteindelik nie met die gemiddelde ooreenstem nie, kan ons tot die gevolgtrekking kom dat die peilings bedrog is. Ons het alle reg om daardie gevolgtrekking te maak en ons kan selfs reg wees. Maar ons kan ook so dink wat ons het, is 'n spel van waarskynlikhede, en dat ons binne hulle nog steeds nie weet wat kan gebeur nie: As 'n strategie om 'n voordeel in 'n speletjie te kry, is hierdie tweede manier van dink miskien meer intelligent. Kom ons neem nie die finale data van die opnames as waar nie, want dit is nie, selfs al is hulle perfek gedoen. Die data wat hulle ons verskaf, is net dit, wat heel waarskynlik op enige gegewe tydstip is.

Unidos Podemos kan 26-J behaal, slegs 45 adjunkte, maar ook 118.

Die data van El Español vir hierdie verkiesings, wat ons gelukkig is om hierbo uiteengesit te sien, vertel ons byvoorbeeld dat Unidos Podemos kan uiteindelik 45 adjunkte kry, maar ook 118. Is daardie twee spesifieke alternatiewe baie waarskynlik? Wel nee: daar is ander meer gefokus en dus meer moontlik. Maar Ons kan nie uitsluit dat so iets uiteindelik sal gebeur nie. Die mees waarskynlike, volgens hierdie peiling, is dat UP tussen 74 en 94 setels sal wen. Ongeveer 50% van die punte is in hierdie reeks gekonsentreer (Kikollan-simulasies, parallelle heelalle vir 'n kwantumfisikus). Maar die ander 50% van die punte, van die moontlike toekomstige heelalle, lewer verskillende resultate. As ek 'n leier van UP was, sou ek my hart breek om 110 of 115 afgevaardigdes te bereik, want dit is iets heeltemal moontlik, maar terselfdertyd sal ek maatreëls tref om nie na die onderste areas van die grafiek te val nie, dat hulle nog daar is. Gemiddeld bestaan ​​nie: die gemiddeld (die 84 setels) dit is net 'n fiksie totdat die golffunksie nie ineenstort in 'n spesifieke data op die nag van 26-J. Hierdie manier van kyk na die saak staan ​​aan fisici bekend as die "Kopenhagen-interpretasie," en sal diegene pas wat sê dat ons baie goed soos Denemarke moet lyk. Natuurlik, as ons nie Kant lees nie, is dit vir ons moeilik om Bohr gelees te het. En dit wys.

Op die oomblik is die enigste ding wat die partye in die hand het 'n wolk van moontlikhede om te oorweeg: baie punte waar hulle uiteindelik kan val.

Kom ons gaan terug na die plot van die punte. Jy kies lukraak enige vier punte, een vir elk van die vier hoofpartye. As jy dit reg doen, kan jy sien hoe allerhande kombinasies steeds moontlik is: vir die PP om derde te kom, vir Ciudadanos om tweede te kom, vir UP om die verkiesings te wen... Is dit baie waarskynlike alternatiewe? Nee hulle is nie. Is hulle moontlike alternatiewe? Ja, ja, hulle is.

As iemand in plaas van hierdie El Español-opname vir ons 'n soortgelyke metodologie vir enige ander opname voorhou, sou ons effens verskillende puntwolke sien, afhangende van elkeen se vooroordele. Maar verder verander die basiese boodskap nie: ons is verkeerd om die gemiddelde waardes te glo wat die opnames ons bied, want dit is net dit, gemiddeldes. Nie eers die foutmarge wat hulle openbaar maak is betroubaar genoeg nie, want selfs by daardie marge ontsnap gewoonlik 2% of 3% van moontlikhede vir elke stukkie inligting: dié wat meer ekstreem is, maar nie minder werklik daarvoor nie.

Die toekoms is oop. Ons leef in 'n wêreld van waarskynlikhede, nie sekerhede nie.

In die geval van algemene verkiesings word die vooroordeel wat enige opname kan hê by statistiese onsekerheid gevoeg, en hierby die bestaan ​​van gebiede waar daar skielike spronge is op grond van kieswet, en hierby word ook die beste of slegste verkiesingsveldtog gevoeg wat elkeen doen, en daarby, in die geval van Spanje, moet ons die gedwonge stilte van die stembusse gedurende die laaste vyf dae van die veldtog voeg. Baie faktore, baie veranderlikheid.

Op dieselfde dag, die 26ste, om een ​​minuut tot agtuur die middag, sal daar steeds verskeie moontlikhede oop wees, hoewel minder as nou. Selfs ons, elkeen van ons, kan as deel van die geskiedenis iets in die proses beïnvloed. Die betrokke politici sal natuurlik baie meer invloed hê. Debatte, foute, gebare,... sal die moontlikhede laat realiseer of verdwyn. En die statistiese spel, toeval en onstabiele ewewigte het uiteindelik gerealiseer, sal die res doen.

Die adolessente angs van baie, wat versekering nodig het, vra sekerhede. Maar ons kan nie so iets vra van die opnames, wat in 'n diffuse wêreld leef nie: dit word nie en kan nie daarvoor gebruik word nie. Kom ons hou kop koel. Sekerheid bestaan ​​nie: die wedstryd word nou gespeel en die marges is redelik wyd.

Koerantopskrifte moet en wil sterk gevolgtrekkings maak, maar die waarheid is anders. as iemand dit waag om op sekere getalle te wed, moet u dit weet jy kies een opsie uit miljoene moontlikhede. Jy sal byna seker verkeerd wees. As alle Spanjaarde, tesame met hul stem, 'n stembrief inbetaal het op die persentasie wat elk van die vier groot partye sal kry, met 'n uiteensetting van 'n enkele desimale, is dit moontlik dat niemand dit sal kan regkry nie. Die moontlikhede is soortgelyk aan dié van 'n moeilike poel van 15 houe.

Niemand moet dus op 27 Junie depressief raak weens onvervulde verwagtinge nie. Dit is meer, niemand moet te gou verwagtinge van sukses of mislukking vorm nie. Moenie sê dat ons nie gewaarsku het nie.