Met wie sal die PSOE saamstem?

Gister was 'n geskiedkundige dag, waarin die Spaanse politieke kaart het 'n skouspelagtige wending geneem wat ons vir dekades sal onthou. Dit was die oomblik van verkiesingsherlewing van die PSOEmaar ook die dag wat die Popular Party het onder sy 1982-vlakke gesink en gesien hoe Ciudadanos het opgehou om homself as 'n moontlike vennoot voor te stel, en het 'n stewige mededinger geword in die stryd om die middel-regs te lei.

Gister beteken ook iets wat vir almal bekend is: hoe jy kan wen deur te verloor, of soos Unidas Podemos, om 'n middelmatige resultaat te verkry, kan 'n fundamentele pilaar van die nuwe regering word, met mag en invloed.

28 April 2019 sal ook onthou word met die dag van die ontwrigting van Vox in die Kongres. 'n Bittersoet verskyning wat gister 'n sekere teleurstelling in elke woord van sy leiers oorgedra het. Weereens word gedemonstreer (dit het al in 2015 met Podemos gebeur) dat dit een ding is om die strate, saamtrekke of die wêreld van sosiale netwerke te oorheers, en nog 'n ander die wil van burgers wat in die vrye daad van stem uitgedruk word. Voor die stembus het Vox halfpad gebly, en terloops enige hoop op 'n alternatiewe regering as dié van die PSOE gedynamiseer.

En nou dit? Ciudadanos, soos in die verkiesingsveldtog gestel, verloën die bereiking van 'n ooreenkoms met Sánchez, en beoog om te fokus op die taak van lei die opposisie. So laat die veld vry vir 'n PSOE regering en Unidas Podemos. Maar daardie regering sal meer steun nodig hê om homself te kan vestig, of ten minste die aktiewe onthouding van een of meer groepe, want die PNV alleen is nie genoeg nie. Is dit moontlik om 'n ooreenkoms te bereik? Gister het Pedro Sánchez 'n perk gestel: respek vir die Grondwet.

Hier verlaat ons die "Pactorium". Dit sal 'n noodsaaklike hulpmiddel vir die volgende paar weke ... of maande wees.