Die ECB kom ook aan die gang

Die studente van die universiteitsfakulteite van ekonomiese inhoud verneem gou dat die twee groot openbare ekonomiese beleide is fiskale en monetêre. In dik woorde en aangepas by die tye waarin ons leef: hoe om openbare besteding te bestuur en wat om met die geldeenheid te doen.

En as iets op hierdie oomblik duidelik is, is dit dat lande soos Spanje of Italië nie veel lus het nie, met 'n opgehoopte skuld wat 100% van hul eie produksie in 'n hele jaar oorskry, en hulle kan niks doen met 'n geldeenheid wat dit doen nie. nie behoort nie. Dus die enigste alternatief vir die ekonomiese ineenstorting Jy moet kom in 2020 dit word europa genoem. Omdat Europa vir ons 'n magdom fondse kan voorsien wat niemand ons sal voorsien as ons alleen gaan nie, en omdat Europa die bewaarder van die euro is en van al die polisse en lenings wat daarmee geassosieer kan word.

As iets is gemis in die eerste maande van hierdie krisis was presies na Europa. Die leiers van elke land het vry gegaan, betogings gehou (veral dié in die noorde) vir interne verbruik, en 'n skadelike golf van ontevredenheid en vrees vir die toekoms opgewek. Intussen, aandele het gedaal, sommige verloor meer as 'n derde van hul waarde, en risikopremies uit die suidelike lande gegaan het gaan bietjie vir bietjie op.

Met tye Dit het gelyk of ons teruggaan na 2008, en die beproewings van president Zapatero destyds, wat uiteindelik daartoe gelei het dat ons in daardie jaar en die volgende 4, 5 of selfs 6% meer rente op ons skuld betaal het (600 bonuspunte van risiko, in tegniese terminologie) as die Duitse. Dit was toe ernstig (ons onthou almal hoe daardie krisis ons geraak het), maar noudat ons twee keer soveel skuld as twaalf jaar gelede, dit sou dubbel ernstig gewees het. Dit sou eerder eenvoudig onmoontlik om aan te neem en ons sou in die beland bankrotskap.

gelukkig iets het deur die maand van Mei in Europa gebeur. Die bisarre stellings deur sommige noordelike leiers, wat solidariteit weier, het opgehou (ten minste in die openbaar), en die kwessie van fiskale beleid en monetêre beleid blyk op koers te wees. Uitkoms? Die Spaanse risikopremie is op 'n minimum. Soos jy dit hoor: te midde van die grootste krisis wat ons ’n paar maande gelede kon dink, betaal ons vandag amper dieselfde (en minimale) rente op ons skuld as die Duitsers self.

Die wonderwerk is eerstens bewerkstellig deur besluite op die gebied van fiskale beleid, dit wil sê in wat om te spandeer. Ursula von der Leyen, President van die Europese Kommissie, het die inisiatief geneem en voorgestel die implementering van 'n Europese Heropbouplan wat sou realiseer in 500.000 miljoen euro in oordragte en nog 250.000 in lenings om die state te help om voor te kom. Spanje kan van daar af sowat 75.000 60.000 miljoen se geld neem en nog 10 35 aan lenings. Sulke bedrae sal ons nie op sigself uit die krisis kry nie, maar om te help sal baie help. Die bedrag daarvan kan ongeveer 40% van die BBP beteken (dit is die som van alles wat Spanjaarde in ongeveer XNUMX of XNUMX dae produseer).

So, om mekaar te verstaan, gaan Europa vir ons 'n betaalstaat gee of leen en 'n bietjie teen lae rente... en dit is baie. Oog, wat daar is nadele. Die eerste is dat die besonderhede sal oor die volgende paar weke uiteengesit moet word, en probleme kan steeds opduik. Die tweede is dit ons moet ons voor Oktober verbind, met 'n ondertekende en geparafeer dokument, om hervormings uit te voer wat hierdie hulp regverdig. Byvoorbeeld, veranderinge in die arbeidsmark, en dit blyk dat hulle in Europa dink oor verskillende hervormings van dié wat deur die Spaanse uitvoerende gesag beplan is. Maar, wel, kom ons los dit vir eers: ons is veronderstel om tyd te hê om te onderhandel en dit reg te stel.

Ons het reeds fiskale beleid gehad, maar ons het die tweede been gemis, die geldelike een, en gister het die president van die ECB (Europese Sentrale Bank) dit stewig gevestig. Dieselfde Christine Lagarde wat in Maart verseker het dat sy nie hier is om te verhoed dat risikopremies styg nie, het gister belowe om 600.000 miljoen euro bydra (jy het reg gelees) in jou skuldaankoopplan. En as die ECB die afgelope jare iets gekry het, is dit krediet, dit wil sê onafhanklikheid. Gekonfronteer met die ondoeltreffendheid van regerings en hul "Europese Raad", die ECB beskik oor voldoende kapasiteit en leierskap om vinnige en effektiewe besluite te neem. Wat tot nou toe getwyfel is, is dat hy ’n testament gehad het. Maar Lagarde het in haar verskyning aan die begin van Junie dit duidelik gemaak: “sal doen wat dit ook al verg”. Dit is ook moontlik omdat die ECB in onlangse jare onafhanklik geword het van die kriteria van die eens almagtige Duitse Sentrale Bank, wat tradisioneel behep is met inflasie en wat dus nie gewillig sou gewees het as dit die een was om te neem nie. die besluit, om skuld te finansier wat pryse sou veroorsaak. Maar die huidige omgewing, waarin meer as inflasie, daar vrees is vir prysdalings wat die reeds gedoemde debiteure sal veroordeel, Lagarde het mag en besluitnemingsvermoë verkry. Ons kan dus op die ondersteuning van die ECB staatmaak as ons meer moet leen, en ons kan daarop reken dat dit teen lae pryse is.

So begin ons Junie met 'n paar rampspoedige ekonomiese vooruitsigte, maar met Europa verbind daartoe om tot die redding te kom (sonder die behoefte om "ons te red") verstaan ​​goed. Hoe dit gedoen gaan word en hoe dit by interne beleide inpas ... dit sal 'n ander storie wees, want daar is baie stukkies wat deur die somer in die legkaart geplaas moet word, en nie een kan ontbreek nie (byvoorbeeld geloofwaardig begrotings) sodat ons die fondse kan ontvang.