Die burgemeester van Ourense, Jácome, erken dat hy swart geld bestuur en spog dat hy dit witwas

Die kern van die gesprek, soos in 'n goeie spanningsverhaal, word aan die einde geopenbaar, wanneer die gespreksgenoot die vraag stel wat kommer aan die burgemeester wek: “...En ek sê, hoe gaan jy dit doen? Dit is 'n aansienlike bedrag swart geld! Hoe gaan jy dit regverdig sodat jy dit in die veldtog kan gebruik?”

Hoewel Jácome se kragtige reaksie blykbaar nie die gespreksgenoot heeltemal gerusstel nie, wys die burgemeester 'n onwrikbare vertroue in sy vermoë om geld te "was". Soos? “Wel, deur skenkings van mense. Ek gee vir hulle die geld..."

“Maar dit is baie geld …” dring die gespreksgenoot aan, waarop Jácome reageer: “Nee, nee. Hulle maak skenkings aan my... Uit 'n fiskale oogpunt is ek in beheer. “Ek is nie so slordig nie.”

Dit is die klimaks van die gesprek, ten minste volgens die oudio wat deur 'n betroubare bron na aan die burgemeester aan hierdie medium verskaf is. Maar voordat hulle daardie punt bereik, beplan Jácome en sy gespreksgenoot om finansiële bydraes aan te vra, deur name van mense en maatskappye te noem.

Trouens, een van die doelwitte van die reis na Madrid, erken die burgemeester, is “om met hierdie Collarte te praat. Vra hom, kom ons kyk, is daar 30.000 30.000 of is daar nie XNUMX XNUMX nie? Wat die hel gaan aan?". Die gespreksgenoot se reaksie is 'n onderdrukte lag.

Volgens inligting wat op hierdie manier verkry is, kan "Collarte" verwys na 'n man van Ourense wat in Madrid woon, werk vir 'n groot konstruksiemaatskappy wat relevante werke in Ourense uitgevoer het en wat ook sou belangstel om kontrakte te bekom, soos die verband hou met water, vullisverwydering en openbare beligting van die stad. Daarbenewens is dit bekend dat hierdie individu Ourense met 'n sekere frekwensie besoek.

Dit is in hierdie konteks van fondsinsameling wanneer die gespreksgenoot vir Jácome vra: “En wat weet jy van Urbaser se mense?” Gegewe die negatiewe reaksie, delf dieper in die onderwerp: “Moet ek die Urbaser-verteenwoordiger bel? Ek vra hom of hy hierheen wil kom.” Dit is duidelik dat die gespreksgenoot bekommerd is oor die gebrek aan nuus van die vorige maatskappy in beheer van die vullisverwyderingsdiens (wat, volgens raadsbronne, baie belangstel om deel te neem aan die kompetisie vir genoemde diens wat tans van onseker verleng word) . Dieselfde bronne verseker dat Jácome self vergaderings met verteenwoordigers van dié maatskappy gehou het om die saak aan te spreek.

"Sjoe, dit lyk of die Urbaser-ou huiwer," dink die gespreksgenoot. “Wie, die baas?” vra Jácome, waarop hy die antwoord kry: “Ja, ja. "Hy lyk glad nie geïnteresseerd nie, nadat soveel tyd verby is ..."

Die burgemeester stem saam en neem aksie: “Dan bel ek iemand anders.” En skakel dadelik 'n telefoonnommer. Luitone word gehoor en iemand reageer vertroud: "Hallo, Zalo!" Waarop Gonzalo reageer: "Wanneer kom jy hierheen?" Die aanstelling is geskeduleer vir dieselfde dag en die burgemeester bespreek met sy gespreksgenoot die benadering wat hulle gaan gebruik: “Kyk, ons samel fondse vir die veldtog in. Die wet laat ons toe om tot 'n maksimum van 50.000 XNUMX euro te finansier, hierdie bedrag is genoeg vir ons ... Amptelik of in swart geld, reg?”

 Die opnames wat verkry is, toon sy voorneme om fondse in te samel, beide wettig en onwettig, om sy verkiesingsveldtog te ondersteun. Hierdie onthullings laat ernstige vrae oor etiek en deursigtigheid in plaaslike politiek ontstaan.

Boonop toon die burgemeester kommerwekkende gedrag deur voortdurend deur sy selfoon afgelei te word, wat vrae laat ontstaan ​​oor sy vermoë om fokus op die verantwoordelikhede van sy kantoor te behou. Sy gebrek aan aandag en onverantwoordelike behandeling van medewerkers is ook in die opnames aan die kaak gestel.

Ter opsomming, burgemeester Gonzalo Pérez Jácome se bestuur word geknou deur sy onstabiele verhouding met vertroude personeel, sy verslawing aan sy selfoon en sy twyfelagtige finansieringstrategie vir die verkiesingsveldtog. Hierdie voorvalle laat ernstige twyfel ontstaan ​​oor sy geskiktheid om sy amp te beklee en wek kommer onder die burgers van Ourense.