Die tekortskandaal

In die middel van verlede jaar, met net 'n paar maande oor voor die verkiesing, het die regering ongekende fiskale maatreëls aangeneem. Nog nooit tevore in die middel van 'n jaar is 'n begrotingswet gewysig om terughoudings te verminder, 'n gedeelte van ekstra betalings terug te gee wat jare gelede onttrek is, laer belastingkoerse, belastingverlagings vooruit nie oorspronklik beplan vir die begin van 2016, neem ander maatreëls aan wat almal 'n toename in besteding of 'n afname in inkomste impliseer, of albei.

Nooit nie. Selfs nie in die vroeë dae van die krisis nie, toe Zapatero miljoene weggegee het wat hy nie in die ydele hoop gehad het dat dit sou dien om die situasie te verlig, in plaas daarvan om dit te vererger nie. Nooit nie.

Altyd, logies en vir regsekuriteit vir belastingbetalers, fiskale maatreëls was 'n kwessie van begrotings, wat in die somer voorberei word, in die herfs goedgekeur word en deur die volgende jaar toegepas word.  Dit is normaal, logies, die enigste redelike ding.

Nie nou nie. In 2015 was daar verkiesings wat voorlê, en 'n deel van die hoë belasting tussen 2012 en 2014 moes inderhaas verminder word. Die regering moes dus sy stappe terugtrek om die boodskap wat hy wou oordra af te rond: die ekonomie doen groot dank aan hom, en net hy, die PP, moes aanhou regeer vir dinge om aan te hou verbeter. Ons het dus reeds geweet waarvoor ons moes stem. Gewaarsku ons was.

Die ekonomiese wonder wat deur die Populêre Party geskep is (nie as gevolg van die internasionale situasie nie, nie as gevolg van die verlaging in die pryse van grondstowwe nie, nie as gevolg van die logiese herstel na die ineenstorting nie) moes deur die burgers gevoel word, en die enigste manier was om hulle elke maand 'n bietjie meer geld op hul betaalstaat te gee, sodat hulle sou weet wie hulle moes bedank.

Dit was in die somer van 2015. Wat was die reaksie van die samelewing? baie min Vier koerantartikels, verlore onder duisende, het die tegniese meganisme wat gebruik is gekritiseer, vyf het gesê dat die maatreëls teenstrydig is met die doelwitte van strengheid en redelikheid in besteding, nog twaalf artikels het daarop gewys dat dit 'n belediging in verkiesingterme is, en nog vier of vyf het gesê dat dit mal is en dat dit gaan maak dat ons die verbintenisse wat met Europa aangeneem is, verbreek.

Die samelewing as geheel het nie eers daarvan geweet nie. Dit was tegniese goed...

Die verkiesings het aangebreek, en die PP het bereik wat hy voorgestel het. Dit het voor sy kiesers as die enigste ekonomies solvente party voorgekom. Hy het genoeg stemme behou om die boonste plek te behou.

Vandag weet ons wat die gevolge van alles is. Die Begroting vir 2015 het ons gedwing om 'n begrotingsaanpassing te maak. Dit was nie woorde nie, dit was verpligtinge. Die realiteit, na die onwaardige wysiging wat in die somer van 2015 aangebring is, is dit ons het nie eers die helfte van die beloofde aanpassing nagekom nie. In 2015 het ons opgehou om in te gaan, of ons het oorbestee, sowat 10.000 XNUMX miljoen euro wat ons vroeër of later sal moet betaal. Met sweet.

Versuim om te voldoen is nie 'n onbenullige ding nie. Versuim om te voldoen toon teenstrydigheid en onbekwaamheid, wanneer nie wange nie. Die Rajoy-regering, toe hy hierdie maatreëls in die somer van 2015 aangeneem het, het geweet watter risiko dit aanneem. En hy het dit aanvaar.  Die regering het geweet waarmee hy speel. En ten spyte hiervan het hy gespeel. Hy het met ons gespeel.

Gister die minister Montoro na vore gekom, en aangesien hy nie meer die data kon ontken nie, die verantwoordelikheid is van bo verwyder en dit is op die outonome gemeenskappe gegooi. Die eerstes wat hom geantwoord het, was juis die verteenwoordigers van sommige van die gemeenskappe wat deur die PP beheer word. Hulle het heeltemal tereg gesê die regering bedrieg: deur vooraf minder hulpbronne aan die Gemeenskappe toe te ken as wat hulle vir 2015 veronderstel was, laat dit hulle uiteindelik verantwoordelik lyk vir ’n gaping waarvoor hy die hoofskuldige is. Die tegnici in die veld, diegene wat 'n jaar gelede die enigste was wat werklik betoog het, en aan wie niemand aandag gegee het nie, het tussen gister en vandag verskeie gedetailleerde ontledings gepubliseer wat dit bewys. Maatskaplike Sekuriteit was byvoorbeeld veronderstel om die jaar met 'n tekort van 0,6% af te sluit, maar dit doen dit eintlik met 'n wanbalans van 1,26%. Dit word nakoming genoem, volgens Montoro. Dus, wat die minister ook al sê, deur aktief en passief, deur optrede en deur weglating, die skuldige dat ons nou 'n bykomende kruis van 10.000 XNUMX miljoen euro op ons koppe het, is hy.

Hierdie gaping is nie 'n klein ding nie. Dit is belangrik. Dat dit gepleeg is as gevolg van verkiesingsgeskenke, wat die wet afdwing, is nie onsin nie: dit is skurk. Die feit dat die samelewing as geheel, en die opposisiepartye in die besonder, nie destyds hardop geskreeu het nie (dat die amptenare of werknemers wat deur die maatreëls "bevoordeel" word nie kwaad word nie) demonstreer die lae hoogte wat dit het.

So ons sal voortgaan. Ons kan 'n mooi plan 'n maand gelede aangebied wat 'n bevat het gaping van 90.000 miljoen euro. Dit maak nie saak nie. Die getalle dra alles. Nou verlaag hy die eise 'n bietjie en hoop dat die PSOE daarmee verstaan ​​hoe oop hulle vir dialoog is. Die PSOE en Burgers, Op hul beurt het hulle 'n ooreenkoms bereik wat geen diep strukturele maatreël in die gesig staar nie en wat, om die een en die ander tevrede te stel, ook ekonomiese leemtes bevat, hoewel nie so lywig nie. Dit maak nie saak nie. Wat hulle soek is die postuur, die foto; nie die strengheid nie.

Die PP, op sy beurt, het maande lank gesê dat die 2015-begrotingswanbalans 'n paar tiendes gaan wees, en dat alles nog altyd baie, baie erger was onder Zapatero. Nou, wanneer hulle nie meer kan ontken dat die gaping 'n hele punt is nie, het hulle steeds arrestasies om voort te gaan om hulself te regverdig deur die foute wat Zapatero gemaak het in... in 2008!!

Ons het die politieke klas wat ons verdien. Hulle vertel ons wat ons wil hoor. En dan kla ons dat ons uiteindelik die pypkop moet betaal.

In hierdie geval sal die skurkheid (dit het geen ander naam nie) wat deur die Populêre Party gepleeg word, weer op die tone staan. Vir die meeste burgers bly hierdie kwessies onverstaanbaar en maak nie saak nie. Asof hulle hulle nie geraak het nie: asof dit nie hulle is wat hulle lewens vernietig nie. Ten minste hoop ek Hierdie groot glips sal die PP help om op te hou om met sulke astrantheid te verkondig dat hulle die ekonomiese redders van die land is. Die waarheid is dat hulle gedurende die jare 2012, 2013 of 2014 slegs medium bestuurders, nooit briljant nie, van die status quo was. Uiteindelik in 2015, gegewe die verkiesingsperspektief wat aan hulle voorgehou is, het hulle die kraan oopgemaak met fiskale onderduims in die middel van die jaar. Die verbintenisse wat voorheen gemaak is, het glad nie vir hulle saak gemaak nie. Die gevolge wat ons ook voor die einde van 2016 sal moet aanvaar.

Die strukturele hervormings wat ons beter sou maak; die outentieke strengheid, wat, anders as wat blyk, nie vir ons snitte sou bring nie, maar dit sou kon vermy; Om die waarheid aan die burgers te vertel, is kortliks iets wat nie in hierdie land uitgevoer word nie. Dit word nooit gedoen nie, want dit beteken om stemme te verloor.

Op die oomblik sal die stukkende skottelgoed, in hierdie geval sommige skottelgoed ter waarde van 10.000 XNUMX miljoen, deur ander betaal word. Teen die tyd dat hulle betaal moet word, sal Montoro nie meer daar wees nie: hy sal een of ander deur oopgemaak het wat hom, omdraai, na een of ander goed betaalde plek en ver van almal se sig sal neem.