Kirchnerisme vier 20 jaar wat Argentinië se politiek merk

Kirchnerisme, die stroom van Peronisme wat ontstaan ​​​​het tydens die presidentskap van Néstor Kirchner (2003-2007), het voortgegaan met sy vrou Cristina Fernández (2007-2015) en regeer tans saam met haar as vise-president van Alberto Fernández, en vier 20 jaar wat 'n onuitwisbare merk verlaat in die Argentynse politieke panorama.

"Dit is die kroniek van 'n verspeelde geleentheid," sê Gabriel Caamaño, ekonoom by Consultora Ledesma. Kirchnerisme het uit die as van die sosio-ekonomiese krisis van 2001 ontstaan ​​en, ten spyte daarvan dat dit tot 2008-2009 voordeel getrek het uit 'n gunstige eksterne konteks, Dit het nie daarin geslaag om volhoubare groei te vestig wat tot ontwikkeling gelei het nie, integendeel.

In 'n poging om haar van die huidige ekonomiese krisis te distansieer, sal Cristina Fernández hierdie Donderdag 'n geleentheid in Buenos Aires lei om die dag toe Néstor Kirchner op 25 Mei 2003 die Argentynse presidentskap aanvaar het, nadat hy die verkiesing van 27 April gewen het met skaars 22% van die stemme, na sy opponent, ook 'n Peronis, Carlos Menem, wat in die eerste ronde met 24,45% gewen het, het geweier om aan die tweede deel te neem.

Kirchner het 'n ekonomie verwelkom wat reeds besig was om te stabiliseer en tydens sy ampstermyn sterk groei ervaar het, deur voordeel te trek uit 'n eksterne omgewing van hoë kommoditeitspryse, lae rentekoerse en 'n swak dollar. Dit het beide fiskale en eksterne surplusse gehandhaaf en vordering gemaak met skuldvermindering, insluitend die herstrukturering van skuld in gebreke en met die Internasionale Monetêre Fonds.

Die samelewing het hierdie herverdelingsbeleid waardeer en 'n ekonomiese opbloei beleef, maar vandag, as gevolg van die sterk wanbalanse waardeur die land gaan, voel 'n deel van die bevolking nostalgie vir daardie tye.. Met die Kirchners het inflasie egter ook teruggekeer, waarop hulle gereageer het deur die Nasionale Instituut vir Statistiek en Sensusse in te gryp om inflasiesyfers laer as die werklike aan te meld.

Nuwe verkiesings

Die presidentskap van Mauricio Macri (2015-2019), 'n regse en nie-Peronistiese leier, is gekenmerk deur die behoefte om sy bestuur met dié van Kirchnerisme te kontrasteer.

Cristina se strategie om Alberto Fernández as president te benoem, het Macri se herverkiesing opgeraap. Verder het die pandemie, die oorlog in die Oekraïne en 'n rampspoedige droogte die huidige brose ekonomie negatief beïnvloed.

Die visepresident probeer haar distansieer van die huidige ekonomiese resultate, wat hoë armoedekoerse, 'n jaarlikse inflasie van 108,8% insluit, ekonomiese stagnasie, valutatekorte en geslote skuldmarkte.

Nadat sy skuldig bevind is aan korrupsie tydens haar termyn in 2022, het die vise-president, oortuig daarvan dat Justice haar uitgesluit het, besluit om nie aan die volgende presidentsverkiesing in Oktober deel te neem nie. Hierdie verkiesings sal deurslaggewend wees om te evalueer of die figuur van Cristina Fernández aan die afneem is of meer relevant is as ooit. afhangende van die ondersteuning wat die kandidaat ontvang wat sy ondersteun.

Ter opsomming, Kirchnerisme het die afgelope 20 jaar 'n diep spore op die Argentynse politiek gelaat. Dit het te midde van 'n krisis ontstaan ​​en hoewel dit in sommige ekonomiese aspekte vordering gemaak het, het dit ook uitdagings en kritiek in die gesig gestaar. Die herdenking van hierdie herdenking is 'n geleentheid om na te dink oor die nalatenskap van Kirchnerisme en die impak daarvan op die land te ontleed. Die volgende verkiesings sal die sleutel wees om die politieke koers en toekoms van die beweging te bepaal.