Die 54 dae waarin Asturië 'n onafhanklike Republiek was (en nog twee keer waarin dit amper as 'n Koninkryk was)

Soms bring duik in verre of nie so ver geskiedenis vir ons verrassings. En dit is dat ons in ons land die meeste van die tyd gewy aan die bestudering van geskiedenis dit doen om te leer oor die talle oorloë waaraan ons deelgeneem het, die ou Spaanse Ryk waarin "die son nie ondergegaan het nie", die verowerings, die Koninkryke en vele ander efemeries wat ons chronologie een van die rykstes op die planeet maak. Maar ons geskiedenis het ook vir ons nuuskierige staaltjies gelaat, en vandag bring ons vir jou 'n: die tye waarin Asturië eensydig onafhanklikheid afgekondig het.

Maar voordat ons die Asturiese DUI op die tafel plaas, gaan ons op 'n baie meer kort manier die twee geleenthede ken waarin hierdie nou Prinsdom op die punt was om van die res van Spanje te skei.

Van Doña Urraca tot die Alfonsino-opstand

Dona Urraca de Leon Sy was 'n koningin van daardie gebied vir 'n tydperk van 'n kwarteeu, in die jaar 1109, baie geliefd deur 'n deel van die Asturiese gebied sedert 'n mate van outonomie aan hierdie streek verleen, geïntegreer in die Koninkryk van León. Dogter van Alfonso VI, het sy besluit om die Tevergano Gonzalo Peláez-bevel oor 'n groot gebied van die huidige Asturië toe te staan, en hy het aanvaar dat die graaf gedoen en ongedaan gemaak het soos hy wou amper asof hy 'n soewerein was.

Met Urraca se dood het sy seun Alfonso VII die status van graaf Peláez hersien, en begin om die bevele en wette wat in Asturië uitgereik is "in die naam van die koning" te bevraagteken. Die gevolg van hierdie onenigheid was die Alfonsino-opstand in verskeie van die kastele onder sy domein teen die monarg, wat uiteindelik gelei het tot die nederlaag van die Asturiërs wie se lewe die koning gespaar het deur hom na Portugal te verban.

Napoleon het amper die afskeiding van die Astures veroorsaak met die 'subpajarianos'

Nog 'n geleentheid wat die Asturiërs gemis het (of nie, afhangend van hoe jy daarna kyk) om hulself as 'n onafhanklike gebied te vestig, was met die vryheidsoorlog teen die Franse, net nadat hy Oviedo die nuus bereik het van wat op 2 Mei in Madrid gebeur het met die burgeropstand en die weerwraak van die Napoleontiese troepe.

saamgeval het die aankoms van die nuwes na Asturië met die vergadering van die Algemene Raad (verteenwoordiging van die adel en die Asturiese Kerk), wat besluit om op te staan ​​teen die indringers nadat hy die ondersteuning van duisende burgers ontvang het wat uit al die rade van Asturië gekom het. die algemene vergadering hy het die "Asturiese leër" gestig en internasionale alliansies uitgespreek en in Engeland geland om buitelandse steun teen Napoleon te versoek.

Op daardie oomblik Asturië verklaar homself 'opstandig' en onder die vaandel van die huidige outonomie, blou agtergrond met die geel Victoria kruis daarop, stryd vir die "soewereiniteit van die mense", wat die wedstryd in 1812 gewen het. Verskeie historici meen dat Asturië destyds sy opsies gehad het om by Engeland aan te sluit of selfs internasionaal as 'n land erken te word, aangesien dit goeie bevolkingsvooruitsigte gehad het en ryk was aan broodnodige natuurlike hulpbronne soos steenkool, hout en metale (insluitend goudmyne) ).

Die Asturiese Republiek

Die twee tydperke wat hierbo beskryf is, was omstandighede waarin die streek aan afskeiding gegrens het, maar dit het uiteindelik om die een of ander rede nie gebeur nie. In plaas daarvan, daar was 'n kort tydperk van byna twee maande waarin Asturië de facto 'n eensydig onafhanklike gebied: tydens die Burgeroorlog.

Asturië het 'n sleutelrol in die Oktoberrewolusie van 1934 gespeel, waarin die werkers opgestaan ​​het in 'n massiewe staking teen die radikale-CEDA republikeinse regering van Lerroux. Gedurende daardie maand het verskeie dorpe met 'n sosiaal-kommunistiese tradisie soos Mieres of Sama hulself as 'sosialistiese republieke' verklaar en ander soos Gijón of La Felguera het dieselfde gedoen as 'anargistiese republieke', maar was iets bloot 'n getuigskrif met skaars enige vordering toe. die betogings is deur die Sentrale regering onderdruk.

Jare later, met die militêre opstand van die burgers teen die republikeinse regering van die Volksfront, Asturië het een van die steunpilare vir die Republikeine geword op die 'Noordfront'.

Na die opmars van die staatsgreeptroepe, wat Castilla y León vinnig verower het, die inname van Santander deur die nasionale kant en die Baskiese oorgawe, tesame met die Galiciese domein van die Francoistiese kant, Asturië het as 'n vesting lojaal aan die Tweede Republiek gebly, totaal geïsoleer van die res van republikeinse gebiede.

Die doel van die Asturiese burgermag was om ten alle koste weerstand te bied en nie aan die staatsgreepmakers toe te gee nie, sodat hulle In Augustus 1937 is die "Soewereine Raad van Asturië en León" byeengeroep. dat hy weens die isolasie van alle soorte met die republikeinse regering gedwing is om die leisels van die gebied te neem.

Hy het sy eie regering gevorm onder leiding van Belarmino Tomás, sy eie geldeenheid gemunt en sy lojaliteit aan die Republikeinse regering gekommunikeer. terselfdertyd dat dit as 'n "soewereine en onafhanklike gebied saamgestel is met Gijón as sy hoofstad". Die sentrale regering het nie hierdie onafhanklikheidsverklaring verstaan ​​nie, en hoewel daar leiers was wat dit nie as opruiing vertolk het nie, het ander lede van die uitvoerende gesag dit so beskou.

Die lede van die Asturiese Republiek Hulle was van die Volksfront (daar was leiers van die sosialiste, kommuniste, van die republikeinse linkse, van die UGT, van die CNT...) en is amptelik om middernag op 25 Augustus 1937 ingelyf, algemeen bekend as 'El Gobiernín'.

Nie een van sy komponente het dit verwag nie die sentrale republiek (het die hoofstad reeds na Valencia verskuif) neem 'n dowwe siening van hierdie stelling, maar dit het gebeur, sedert verskeie lede van die oorblywende regering het dit "die terugkeer na die kantons" genoem. Die interne spanning tussen Republikeine het so 'n mate bereik dat Belarmino Tomás dit self in die openbaar moes verduidelik, met hierdie woorde:

"Ek dink nie daar is iemand so dwaas om aan kantons te dink as dit die kombinasie van al die pogings van Spanje is wat ons die oorwinning oor fascisme sal gee nie."

Die Soewereine Raad het volle burgerlike, militêre en daar is voorgestel om die dag tot dag van die burgers onder sy sambreel te beheer, hoewel dit in die middel van die Oorlogstoestand hom beperk het tot die sluiting van die inrigtings en die gebruik van die grootste aantal beskikbare hulpbronne vir die verdediging van die streek , hoewel dit kontinuïteit van private nywerheid saam met nasionalisering moontlik gemaak het.

Die eksperiment Dit het op 20 Oktober van dieselfde jaar afgesluit toe die Soewereine Raad, bewus van die nasionale vooruitgang, besluit het om te onttrek en hy het dit saam met baie ander Republikeine in die Gijón-hawe van El Musel gedoen, met 'n bestemming buite Spanje vertrek en die kortstondige Asturiese Republiek agtergelaat.

________

Die publikasie van hierdie artikel is moontlik gemaak danksy ure se data-insameling, ontleding en uitwerking. Jy kan maak jou patroon van MS, of voer a stiptelike bydrae deur PayPal.

Dankie!