Eerste pogings om die belegging te bekom

Alles was lam gewag vir die verkiesings op 26 Mei, want niemand wou hul ontdek nie estrategiaHy het ook nie geweet watter krag hy self en die ander na die munisipale en streeksverkiesing gaan hê nie.

Ná die verkiesingsdrankie is daar duidelike wenners en verloorders. Byna al die kaarte is in Sánchez se hande, wat tussen verskeie paaie kan kies en die swakheid van sy twee potensiële bondgenote het: Podemos en Ciudadanos.

Podemos het baie geraak uitgekom van die verkiesings, met min kapasiteit om ooreenkomste in gemeenskappe en stadsrade af te dwing, want in baie is dit nie nodig nie, in ander het dit nie voldoende teenwoordigheid nie, en waar dit die beste resultate behaal het, was met ander akronieme... Iglesias ' bekende strewe om verskeie bedieninge te hê, steier.

Dit is ook in die lug Rivera se vasberadenheid om 'n "cordon sanitaire" teen te staan” aan die sosialistiese regering. Die eerste krake kan op territoriale vlak ontstaan: Ciudadanos is 'n sleutelspeler in verskeie outonome gemeenskappe, soos Aragón, Madrid (waar dit blykbaar na regs leun as gevolg van die "Carmena-effek") of Castilla y León (waar die teenoorgestelde kan gebeur, aangesien daar 'n sterk aansporing is om 'n Populêre Party wat aan bewind was te verdryf vir dekades). Sommige ander gemeenskappe, en talle hoofstede en belangrike stede is afhanklik van Ciudadanos. Gaan Rivera die druk weerstaan ​​of gaan hy uiteindelik ingee en met Sánchez saamstem, selfs op nasionale vlak? Ciudadanos het sigbaarheid nodig, om iewers aan mag te raak sodat hierdie vier jaar nie te lank blyk te wees nie, en dit sal besluite verg wat sekerlik nie 'n deel van sy kiesers sal behaag nie.

Aan die ander kant, die moontlikheid van pacte of ten minste ondersteun wat 'n maand gelede ondenkbaar sou gelyk het, soos die PSC en selfs Manuel Valls wat die deur oopmaak vir 'n Colau-regering in Barcelona en dit vir Maragall toemaak.

As agtergrond is die voorsienbare ondersteuning van sommige regionalistiese en gematigde nasionalistiese partye aan 'n toekomstige Sánchez-regering, maar selfs dit sal individueel onderhandel moet word. Op die oomblik is die PSOE se houding teenoor die onafhanklike mense anders: hy verkies dat hulle niks met sy besetting te doen het nie.

Tog is ons nog in die voorlopige fase. Byna al die bewegings vind agter die skerms plaas en baie min kom aan die lig. Maar in die komende dae sal dit begin verander. Teen middel Junie behoort al die vis verkoop te wees.