Op onmoontlike stemoordragte

Kom ons stel ons 'n opname voor, gepubliseer op 15 April deur 'n meningspeiler. En veronderstel dat dieselfde maatskappy op 1 Mei 'n nuwe, verrassende opname publiseer met hierdie data:

Watter gevolgtrekking sou jy maak? Dink 'n oomblik daaroor voor jy voortgaan.

Die mees algemene ding sal wees om so te dink:

1. In hierdie vyftien dae was daar 'n skouspelagtige ommekeer: 'n ware rewolusie.
2. Hierdie opname is onmoontlik (of word gemanipuleer) omdat dit 'n oordrag van stemme van die PP na Podemos weerspieël wat nie werklik is nie, want hulle is antagonistiese partye. Dit kan nie wees dat twee miljoen mense binne vyftien dae van die een uiterste na die ander gaan nie, terwyl alles anders dieselfde bly. Hulle vat ons vir dwase deur te wil hê ons moet dit aanvaar.

Voordat jy tot gevolgtrekkings spring, is dit nodig om te verstaan ​​dat stemoordragte nie eenvoudig is nie, maar kompleks. Volgende vOns gaan 'n vereenvoudigde model van stemoordragte tussen partye aanbied. Ons sal komplikasies soos nuwe kiesers, afgestorwe kiesers, blanko stemme, nulstemme en stemme vir klein partye uitskakel. Ons sal niks daarvan raak nie. As ons al hierdie faktore in ag geneem het, kan selfs meer bisarre resultate geregverdig word. Maar dit is nie nodig nie. Ons sal by ’n eenvoudige skema bly waar daar net oordragte tussen vyf groot partye en onthouding is. 

Kom ons probeer 'n alternatief vind. Hoe kan die data van die twee opnames bymekaar pas? Kom ons veronderstel 'n tabel van min of meer redelike stemoordragte. Byvoorbeeld, hierdie:

Met 'n eenvoudige Excel kan jy hierdie model bou en al die veranderinge maak wat jy wil hê. Die geval in die tabel hierbo is slegs 'n bepaalde aanname wat toelaat dat die data van 15 April tot 1 Mei getransformeer word. Maar die leser kan op sy eie probeer wat hy wil, en hy sal sien dat die gevolge verbasend is.

Wat het volgens hierdie model tussen 15 April en 1 Mei gebeur?

Een sneller gebeurtenis is genoeg: byvoorbeeld dat die party aan die een kant van die tafel (kom ons noem dit PP) skielik, weens 'n stortvloed skandale, 'n deel van sy kiesers teleurgestel het, wat besluit om te onthou (hoewel hy meer as driekwart behou) van hulle ).

Die sentrale partye (kom ons noem hulle C's en PSOE), van hul kant, het uiteindelik sommige kiesers moeg gemaak met hul mislukte pacte, so 'n klein deel van hul kiesers wend hulle tot onthouding, en 'n paar ander, die mees linkse, wend hulle tot onthouding. na die betrokke party heel links. Daar is ook geringe oordragte tussen hulle.

Aan die ander kant word die twee mees linkse partye nie geraak nie, en behou al hul kiesers gedurende hierdie tydperk. Met die naderende verkiesings gaan 'n klein deel van die kleinste party (UP) egter na die grootste (Vamos), deur die nuttige stemmeganisme.

Uiteindelik besluit sommige onthoudings, geskok deur die ontblote korrupsie, uiteindelik om te gaan stem, veral vir die mees militante party aan die linkerkant.

Die belangrikste ding is om te verstaan ​​wat met die finale resultate gebeur: verstaan ​​dat die finale beweging altyd die gesamentlike effek van baie kleiner oordragte is.  In ons geval is die resultaat 'n verandering in die panorama, wat die derde wedstryd in vyftien dae 'n dubbele ontsteltenis maak en die eerste word. 'n Outentieke rewolusie wat almal sal uitlig as iets skouspelagtig en ongelooflik.

Hoekom lyk dit vir ons ongelooflik? Hoekom sien ons hierdie oordragte nie duidelik nie? Om dieselfde rede dat ons nie die kragte sien wat op 'n vliegtuig of 'n motor inwerk nie, maar slegs die finale effek daarvan.

Die sosiale wetenskappe is natuurlik nie eenvoudige fisika nie, maar op sekere maniere is hulle soortgelyk, en hul beginsels is dieselfde: oorsake en gevolge.

Wanneer die meningspeiler sy data publiseer, Die faktore wat die verandering verklaar, word nie aan die leser voorgehou nie, Op dieselfde manier as wat iemand wat op 'n vliegtuig klim nie die verskillende kragte wat op hom inwerk waarneem nie, en waarskynlik ook nie omgee nie. Die enigste ding wat hy wil hê, is dat dit moet vlieg. Wat die leser sien, is dat daar 'n oordrag van stemme van die een kant van die politieke spektrum na die ander is, wat absurd lyk. Maar jy sien dit nie baie samehangende (of selfs opponerende) tussenkragte kombineer om 'n enkele finale effek tot gevolg te hê, op dieselfde manier as wat, in fisika, wanneer verskeie verskillende kragte saam op 'n liggaam inwerk, die effek 'n enkele reglynige beweging kan wees, wat eenvoudig lyk en die resultaat van 'n enkele krag is.

Alhoewel dit alles geheimsinnig lyk,  daar is geen misterie nie. In ons voorbeeld was daar geen oordrag van stemme tussen die PP en Podemos nie, maar eerder intermediêre oorplasings en met onthouding. Natuurlik is die spesifieke getalle 'n uitvinding om die syfers te laat optel. Maar die beginsel waarop hulle gebaseer is, is iets baie werkliks. Skielike bewegings van die kiesers is agter baie omkerings, en dit word byna nooit goed verduidelik nie, want die tabel van stemoordragte is byna nooit beskikbaar nie.

Wees versigtig, want Dit is presies wat in die volgende twee maande kan gebeur., as daar verkiesings op 26-J. Klein gelyktydige bewegings kan werklike aardbewings veroorsaak. In 'n artikel wat 'n paar dae gelede gepubliseer is, het Iván Redondo gepraat oor vlinder-effek wat die unie tussen Podemos en IU kan veroorsaak. Dit is waar. Maar dit is nie die enigste ding wat kan gebeur nie. Baie ander bewegings kan ontstaan: niks gaan wees wat dit lyk nie. En skouspelagtige ommekeer kan kom van waar dit die minste verwag word. Wees versigtig met oorhaastige gevolgtrekkings, want dit sal byna seker verkeerd wees: die onderliggende werklikheid is altyd meer kompleks.

@josesalver