Politiek in sport: moet Piqué ophou speel vir die Spaanse span?

Xabier Mikel Errekondo Saltsamandi hy was 'n goeie handbalspeler. Hy was lid van verskeie eersteafdelingspanne, beide in Baskeland en in ander in wat hy "die Spaanse staat" sou noem. Hy was 'n tydgenoot van Iñaki Urdangarín en het verskeie kere in die nasionale span saam met hom gekom. want Errekondo hy het tot nege keer met die hemp van die Spaanse handbalspan gespeel.

Errekondo was, nadat hy uit handbal getree het, burgemeester van Usúrbil, en adjunk in die kongres, waar hy tot onlangs Amaiur se woordvoerder was.

Errekondo vertel dit Sy besluit om aan die Spaanse span deel te neem, het hom geen konflik veroorsaak nieaangesien, volgens hom, dit gaan nie my gedagtes verander nie. Hy erken egter dat hy baie moes dink oor die besluit om aan die nasionale span deel te neem, en dat dit nie vir hom maklik was om in sy Abertzale-omgewing te verduidelik hoekom hy “met die vyand speel nie”. Baie van jou hulle het dit in hul gesig gegooi.

Die Errekondo-saak is nie nuut nie. Lank tevore, die beroemde doelwagter van die Spaanse span Jose Angel Iribar, het 'n soortgelyke dilemma ervaar, vererger deur die feit dat sy deelname aan die nasionale span tussen 1964 en 1976 plaasgevind het. Francisco Franco Bahamonde, van die rostrum, het sy wedervaringe aanskou. Iríbar, gekoppel in die eerste jare van die oorgang na die party Herri Batasuna, het by verskeie geleenthede verklaar dat toe hy saam met die nasionale span gespeel het teenoorgestelde gevoelens omdat hy aan die een kant saam met Spanje gespeel het, maar aan die ander kant teen Spanje uitgegaan het.

Die kwessie het die afgelope paar jaar warm geword, want onafhanklikheid het 'n konstante onderwerp van debat in die Spaanse politiek geword. En die atleet wat wat tans die kontroversie beliggaam is, sonder twyfel, Gerard Piqué.

pique het sedert 2009 die hemp van die Spaanse span verdedig, en daarmee saam Hy was Europese en Wêreldkampioen. Soos met ander vooraanstaande atlete, het dit hom nie verhoed nie openlik ten gunste van die "reg om te besluit" van die Katalane te demonstreer. Sy uitsprake oor hierdie kwessies is altyd omstrede, en hy hou nie stil op Twitter of waar hy gevra word nie. Dit alles het 'n gegenereer meningsklimaat in stryd met sy kontinuïteit in die Spaanse span. Piqué word beskuldig (en al die atlete wat soos hy dink) om 'n span te gebruik waarin hy nie glo nie, om voordeel te trek uit sy voordele, sy aansien of die moontlikhede wat dit bied, om jouself persoonlik te bevorder, wanneer hy haar regtig minag.

Die debat in die straat is oop, en daar is baie wat dink dat hierdie atlete moreel verplig is om op te gee om deel te neem aan die keuse van 'n land wat hulle haat.

Na my mening Dit is ’n baie onregverdige kontroversie, want dit vermeng die atleet se persoonlike politieke posisie met sy professionele loopbaan. En hulle het niks om te doen nie. As mense het ons almal opinies. Ons leef in 'n demokrasie, en logies genoeg stem hierdie menings baie keer nie saam met wat die regering, Parlement of watter instelling ook al besluit nie. Ons het almal die reg om daardie besluite te kritiseer, om te dink soos ons wil, sonder dat dit ons in die openbare sfeer hoef te benadeel.

Atlete is nie diegene wat besluit wat die geografiese grense van hul land is, hoe dit georganiseer is of watter politieke kenmerke dit het nie. die atlete as sulks, hulle speel in die keuses wat beskikbaar is, diegene wat reageer op die politieke situasie van elke oomblik, sonder om enigiets daaroor te kan besluit.

Om dus vir Piqué (en soveel ander) te vra om te bedank om in die enigste mededingende span te speel waartoe hulle wettig toegang het, is gelykstaande daaraan om van almal ’n soort “patriotiese sertifikaat” te eis wat nie met ’n demokrasie versoenbaar is nie. Politieke menings kan nie negatiewe gevolge op persoonlike of professionele vlak veroorsaak vir diegene wat dit het nie.

'n Persoon wil dalk die bestaan ​​van die Katalaanse staat, die Unitêre Iberiese Konfederasie van die hele Skiereiland of die Onafhanklike Republiek Cartagena hê. Die Grondwet beskerm hom daarvoor. Om hom, omdat hy hierdie begeertes of enige ander het, sy reg te ontsê om aan die wettig saamgestelde nasionale spanne deel te neem, is gek. Die gedagte gee nie aanstoot nie. Wense ook nie. Die feit dat ’n pro-onafhanklikheidsondersteuner aan ’n nasionale span deelneem wat anders is as dié waarvan hy dalk hou, is nie dislojaal nie.

Piqué is nie onsamehangend nie, ook nie vals of 'n verraaier nie. Hy verdedig die hemp wat hy moet verdedig. Wat in 'n demokrasie teenstrydig is, is om te verwag dat ons persoonlike begeertes identies moet wees aan die sosiale organisasie waarin ons leef. Die inkonsekwente ding sou wees dat slegs diegene wat honderd persent met hulle saamstem, aan instellings, sport of nasionale spanne kan deelneem.