አውሮፓ ወዴት እየሄደች ነው?

መንፈስ አውሮፓን ያማል እና ህዝባዊነት አይደለም። እሱ ህዝባዊነት፣ ምንም ይሁን ምን ማለት ነው። ቃል።ምክንያቱ ሳይሆን በእኛ ላይ የሚደርሰው ነገር መዘዝ ነው።

አካባቢው እምነት የሚጣልበት ሲሆን የሰው ልጅ ለችግሮቻቸው መፍትሄ የሚያገኙበትን ትይዩ አለምን መሞከር፣ ቅዠት ማድረግ ወይም መፈለግ አያስፈልግም፡ የገሃዱ አለም በቂ ነው። ነገር ግን በዙሪያችን ያለው ነገር ሲጨልም፣ ሲለጠፍ፣ ሲዋሽ፣ ያኔ አንዳንድ ዜጎች፣ ብዙ ጊዜ ጠንቅቀው የሚያውቁ፣ ትክክልም ይሁን ስህተት፣ አስማታዊም ሆነ ያልሆነ፣ ከዚያ ሁሉ ይሸሻሉ።

የእኛ ችግር፣ የአውሮፓ ችግር፣ የዓለም ጦርነት ካበቃ በኋላ፣ እና ከዚያ በላይ ደግሞ አሥርተ ዓመታት እያለፉ ሲሄዱ፣ የፖለቲካ መደብ ሙሉ ተከታታይ ሞንታጆችን እየጀመረ ነው። ለህብረተሰብ ጥቅም እ.ኤ.አ. በ 2007 በተፈጠረው ቀውስ በመጨረሻ የወደቀው ። የአውሮፓ ህብረት ፣ የበጎ አድራጎት መንግስት እና ሁሉም ነገር ለእኛ ጥሩ መነሻ ሆነውልናል ፣ እና መጀመሪያ ላይ ትልቅ ህዝባዊ ድጋፍ ነበረው እናም አሁንም በከፊል እንደያዙት ። መስቀል ሆነናል ።

በፖለቲከኞች ዓላማዎች እና በመንገድ ስሜቶች መካከል ራስን የመተቸት ፣የማያቋርጥ ግምገማ ፣ማዘመን እና ግንኙነት እጥረት ነበር። ውጤቶቹም በፖለቲካው ላይ ያለው አለመግባባት ወደ ግንባር ግንባር እስኪመጣ ድረስ በመጠባበቅ ላይ እያለ ቀስ በቀስ እያደገ መምጣቱ ነው። እና ጊዜው የመጣው ባለፉት አስርት ዓመታት መጨረሻ ላይ የነበረው የኢኮኖሚ ውድቀት ሁላችንንም የነካበት ነው። ብዙ አገሮች ወዲያው ማገገማቸው ምንም ለውጥ የለውም፣ ምክንያቱም ሌሎች በመንገድ ዳር ስለቀሩ እና ሁላችንም በውድቀት ስሜት ተጎድተናል። ከባድ ችግሮችን መጋፈጥ ሲመጣ ማህበረሰቦች ራስ ወዳድ ይሆናሉ እና ለጎረቤቶች ርህራሄ የሌላቸው ይሆናሉ። ስህተቱ ሁል ጊዜ በሌሎች ላይ ነው። በዚህ ላይ የአዲሱን ፍራቻ ተጨምሮበታል። የውጭ ጠላት (እስላማዊ ሽብርተኝነት) እና፣ ከስር፣ የአለም ማዕከል የመሆናችንን ልዩ መብቶች የማጣት ፍርሃት።

ምክንያቱም ዋናው ጉዳይ ያ ነው፡ እስካሁን ለማወቅ ባንፈልግም የዓለም ማዕከል አይደለንም ነገር ግን ፖለቲከኞቻችን በግልጽ ሊነግሩን አይደፍሩም እና ራሳችንን ስንመለከት እውቅና ልንሰጥ እንወዳለን። የእውነታችን መስታወት።

መረጃው አጥፊ ነው። ጥቂት ፓርቲዎች በአገራቸው ውስጥ አብላጫ ይሁንታን ያገኙት። በአጠቃላይ፣ የድሮ ፓርቲዎችም ሆኑ ባለፉት አስርት አመታት የተከሰቱትን አደጋዎች ተከትሎ ብቅ ያሉት፣ አጠቃላይ ውድመት ያስከትላሉ። ይባስ ብሎ አንዳንዶች “ፖፕሊስት” የሚሏቸው አዳዲሶቹ በየአገሩ በአጠቃላይ ብዙ ድጋፍ አይስቡም፣ በተቃራኒው። ያገኙት ነገር በጥቂት የዜጎች ክፍል መካከል ትልቅ ድጋፍ ነው፣ ያ ብቻ ነው።

በዚህ የመራቢያ ቦታ ዜጎች (በትክክል ትንሽ የተማሩ ወይም አንጋፋዎች አይደሉም) አማራጮችን ይመለከታሉ። አማራጮቹ የተለየ ነገር ማቅረብ አለባቸው, የሚያነሳሳ ንግግር. የሚያቀርቡት ነገር ተግባራዊ ይሁን አይሁን ምንም ለውጥ የለውም። ዋናው ነገር ልባችንን መንካት፣ ማነሳሳት እና እኛን ማንቀሳቀስ የሚችሉ መሆናቸው ነው።

ምክንያቱም ይህ የቀውሱ ሌላው ትልቅ ውጤት ነው፡ ህብረተሰቡ በፖለቲከኞቹ ላይ እምነት ማጣት እና እምቢተኛ መሆን ብቻ ሳይሆን ተሰባብሯል። ሳናስበው እራሳችንን ወደ ብዙ ንዑስ ቡድኖች መከፋፈል ጀምረናል። የእያንዳንዱ ንኡስ ቡድን አባላት ከዝግ በሮች ጀርባ፣ የጋራ እምነቶች እና ቅዠቶች ይጋራሉ፣ ነገር ግን በተቀረው የህብረተሰብ ክፍል በኃይል ውድቅ ናቸው።

የድሮዎቹ ቀመሮች በወጣቶች ንቀት እና ውድመት ውስጥ እየሞቱ ነው። አዲሶቹ የአዲሶቹን መራጮች እና ህዝቡ በጣም የጠገበውን ክፍል (ምንም እንኳን በጣም የተንቀሳቀሰ ቢሆንም) ለማነሳሳት ብቻ ነው የሚተዳደረው። ነገር ግን በአጠቃላይ ህብረተሰቡን ስትመለከቱ, ሁሉም ሰው, አሮጌ እና አዲስ, ከቀሩት የገዛ አገራቸው ነዋሪዎች አጠቃላይ ተቀባይነትን ያስነሳል. በእነዚህ ሁኔታዎች ውስጥ ምን ዓይነት አዲስ የጋራ ፕሮጀክቶችን መጀመር እንችላለን?

እኛ አውሮፓውያን ለቀሪው አለም እኛ ሳናስተውል ወደ ፊት እየገሰገሰ ፣እንደሚጫወትበት የቤት እንስሳ ፣ፎቶግራፍ ለማንሳት ፣ትንሽ ይንከባከባል እና ከዚያ ወደ እውነተኛ ስራ የምንተወው። እና እኛ አሁንም ፣ ባለፈው ውስጥ ተሳታፊ ለመሆን ለሚፈልግ የዓለም ክፍል ፣ የምንጠላው ጠላት ነን።

በአንድ ወቅት አንድ የፖለቲካ መደብ (ወይም የተገለሉ ፖለቲከኞች) በአውሮፓ ውስጥ በቂ ጥንካሬ ያለው እና እውነቱን ሊነግሩን የሚነዱ መሆን አለባቸው፡ መለወጥ አለብን፣ አብረን፣ እንደገና መስራት አለብን። ነገር ግን፣ በአሁኑ ጊዜ፣ እንዴት ማድረግ እንዳለብን አናውቅም።