Ο Hawking εξηγεί το 26-J (με τη βοήθεια του Kiko Llaneras)

Διασώσαμε αυτό το άρθρο που γράφτηκε στις 16 Μαΐου 2016 (έναν μήνα μετά τις γενικές εκλογές της 26-J), ως φόρο τιμής στον επιστήμονα που πέθανε σήμερα. Αναπαύσου εν ειρήνη και σε ευχαριστούμε για μια ζωή που μας προσκάλεσε να πετάξουμε και να μην αποδεχτούμε καμία πίστη ή ασφάλεια για τα καλά:

16-05-2016. 00:20 horas:

Οι κοινωνικές επιστήμες και οι σκληρές επιστήμες είναι δύο διαφορετικά πράγματα, αλλά μερικές φορές είναι χρήσιμο να κάνουμε παραλληλισμούς.

Για παράδειγμα, μερικοί φυσικοί λένε ότι κάθε στιγμή γεννιούνται εκατομμύρια σύμπαντα παράλληλα με το δικό μας. Κάθε ένα από τα ηλεκτρόνια (για παράδειγμα) από τα οποία είμαστε φτιαγμένοι, έχει ελαφρώς διαφορετικές εναλλακτικές για την τροχιά του. Η πορεία του δεν είναι προκαθορισμένη. φαίνεται από έξω, κάθε ηλεκτρόνιο ζει σε μια θάλασσα πιθανοτήτων ελαφρώς διαφορετικά, και πολλοί φυσικοί τα ερμηνεύουν όλα Αυτές οι δυνατότητες στην πραγματικότητα υλοποιούνται σε αληθινά παράλληλα σύμπαντα που γεννιούνται συνεχώς. Φυσικά, κάθε ένα από τα σύμπαντα, μόλις γεννηθεί, διαχωρίζεται όλο και περισσότερο από όλα τα άλλα, με ένα κολοσσιαίο φαινόμενο πεταλούδας: μια συνεχή έκρηξη πιθανοτήτων.

Δεν είμαστε φτιαγμένοι από βεβαιότητες, αλλά από σύννεφα πιθανοτήτων

Αυτό μου ήρθε στο μυαλό όταν είδα το γράφημα που έχει ετοιμάσει ο Kiko Llaneras στις έρευνές του για την El Español. Ο Kiko Llaneras δημοσιεύει πολλά από τα κότσια της δουλειάς του και αυτό ανοίγει ευρύτερες απόψεις. Το γράφημα σου θυμίζει πολλά για να συνοψίσουμε τις ιστορίες της κβαντικής φυσικής, ή στην εκδοχή των παράλληλων συμπάντων που έχω σχολιάσει προηγουμένως.

Το σύμπαν, καθώς περνά ο καιρός, εξερευνά νέες δυνατότητες, διακλαδίζοντας σε πολλαπλά, εξίσου πιθανά και πραγματικά μέλλοντα.

Έρευνα του El Español για 26-J. Κάθε σημείο είναι το αποτέλεσμα μιας προσομοίωσης. Ο μέσος όρος δεν χρειάζεται να απαντήσει σε κανένα από αυτά συγκεκριμένα.

Το γράφημα είναι προχθεσινό και μας προσφέρει, όπως κάνουν πάντα οι έρευνες, έναν μέσο όρο. Λέει ότι το PP θα πάρει 128 έδρες, ότι το Unidos Podemos θα πάρει 84... Μέχρι στιγμής τι κάνει ο καθένας. Στη συνέχεια όμως διδάσκει κάτι άλλο: το δείχνει αυτό ο μέσος όρος δεν είναι πραγματικός. Το μόνο πράγμα που βλέπουμε πραγματικά από έξω είναι ένα σύννεφο πιθανοτήτων. Με τον ίδιο τρόπο που κάθε ένα από τα ηλεκτρόνια που μας κατοικεί παίρνει συνεχώς πιρούνια που το παίρνουν (και μας παίρνουν μαζί του) μέσα από εκατομμύρια διαφορετικές εναλλακτικές λύσεις, με τέτοιο τρόπο που δεν μπορούμε ποτέ να το εντοπίσουμε πλήρως, οι έρευνες λειτουργούν με παρόμοια υλικό. Οι δυνατότητες που πραγματικά υπάρχουν στην έρευνα του El Español είναι τα διαφορετικά σημεία που εμφανίζονται στο γράφημα. Για παράδειγμα για το PP, κυμαίνονται από περίπου 87 έως 149 έδρες.  Οτιδήποτε εντός αυτού του εύρους είναι συνεπές με την έρευνα.

Οι δυνατότητες για το PSOE κυμαίνονται από περίπου 39 έως 109 θέσεις.

Σημαίνει αυτό ότι όλες οι πιθανές καταλήξεις είναι εξίσου πιθανές; Καθόλου. Μερικά είναι πολύ πιο εφικτά από άλλα. Ο Kiko Llaneras μας έδειξε γιατί στις προηγούμενες 20-Δ εκλογές, με αυτό το άλλο γράφημα:

Έρευνα του El Español για το 20-D. Κατανομή πιθανοτήτων. Πιρούνι για 50% κεντρικές δυνατότητες.

Εδώ φαίνεται ότι κάποια τελειώματα είναι πολύ πιο πιθανά από άλλα. Ήταν κυριολεκτικά αδύνατο για το PP να πάρει έναν αριθμό 20 θέσεων, ή 300, στο 12-D. Και δεν τις πήρε, φυσικά. Και είναι ότι το 20-D, όλα τα κόμματα πέτυχαν έναν αριθμό βουλευτών που ήταν εντός του δυνατού σύμφωνα με την έρευνα που διεξήγαγε εκείνη την εποχή η El Español. Αλλά, ταυτόχρονα, αποδεικνύεται ότι μερικοί (ειδικά οι Podemos στην κορυφή και οι Ciudadanos στο κάτω μέρος), πήγαν στο ένα άκρο του γραφήματος: έμειναν όσο το δυνατόν πιο μακριά, αλλά δεν κατέληξαν στο κέντρο της κατανομής. Είναι φυσιολογικό να συμβαίνει αυτό. Είναι λογικό, με διάφορες εναλλακτικές για διάφορα στοιχεία, κάποια από αυτά να καταλήγουν να γέρνουν προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Για να πάρει η Ciudadanos μόνο 40 βουλευτές ήταν απίθανο (η έρευνα στο ±94% των περιπτώσεων το έδωσε περισσότερο) αλλά απόλυτα δυνατό. Ίσως στο Ciudadanos, μη συνειδητοποιώντας ότι αυτός ο κίνδυνος ήταν πραγματικός, ήταν πολύ αισιόδοξοι πριν από το 20-D, και αυτό τους έκανε να πάρουν λάθος αποφάσεις, που κατέληξαν να τους βυθίσουν. Ποτέ δεν θα μάθουμε, αλλά η απειλή είναι εκεί για όποιον πιστεύει σε ιστορίες για γαλατάδες που βασίζονται σε δημοσκοπήσεις. αναγινώσκω εσφαλμενώς.

Ότι η Ciudadanos πήρε μόνο 40 βουλευτές στο 20-D ήταν απίθανο αλλά απόλυτα δυνατό.

Ας επιστρέψουμε στο 26-J και ας μάθουμε το μάθημα. Αν τελικά το εκλογικό αποτέλεσμα δεν μοιάζει με τον μέσο όρο, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι κάλπες είναι στημένες. Έχουμε κάθε δικαίωμα να βγάλουμε αυτό το συμπέρασμα και μπορεί να έχουμε και δίκιο. Αλλά μπορούμε επίσης να το σκεφτούμε αυτό που έχουμε είναι ένα παιχνίδι πιθανοτήτων, και ότι, μέσα σε αυτές, δεν ξέρουμε ακόμα τι μπορεί να συμβεί: Ως στρατηγική για να αποκτήσετε πλεονέκτημα σε ένα παιχνίδι, ίσως αυτός ο δεύτερος τρόπος σκέψης είναι πιο έξυπνος. Ας μην θεωρήσουμε τα τελικά στοιχεία από τις έρευνες ως αληθή γιατί δεν είναι, ακόμα κι αν έχουν γίνει τέλεια. Τα δεδομένα που μας παρέχουν είναι ακριβώς αυτό, το πιο πιθανό κάθε δεδομένη στιγμή.

Το Unidos Podemos μπορεί να πετύχει 26-J, μόνο 45 βουλευτές, αλλά και 118.

Τα στοιχεία από την El Español για αυτές τις εκλογές, που έχουμε την τύχη να δούμε αναλυτικά παραπάνω, μας λένε, για παράδειγμα, ότι Το Unidos Podemos μπορεί τελικά να αποκτήσει 45 βουλευτές, αλλά και 118. Είναι πολύ πιθανές αυτές οι δύο συγκεκριμένες εναλλακτικές; Λοιπόν όχι: υπάρχουν άλλοι πιο εστιασμένοι και επομένως πιο δυνατοί. Αλλά Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί τελικά. Το πιο πιθανό, σύμφωνα με αυτή τη δημοσκόπηση, είναι ότι το UP θα κερδίσει από 74 έως 94 έδρες. Περίπου το 50% των σημείων συγκεντρώνεται σε αυτό το εύρος (προσομοιώσεις Kikollan, παράλληλα σύμπαντα για έναν κβαντικό φυσικό). Αλλά το άλλο 50% των σημείων, των πιθανών μελλοντικών συμπάντων, αποδίδουν διαφορετικά αποτελέσματα. Αν ήμουν αρχηγός του UP, θα έσπαγα την καρδιά μου για να φτάσω τους 110 ή 115 βουλευτές, γιατί είναι κάτι απόλυτα δυνατό, αλλά ταυτόχρονα θα έπαιρνα μέτρα για να μην πέφτω στις χαμηλότερες περιοχές του γραφήματος, ότι είναι ακόμα εκεί. Μέση τιμή δεν υπάρχει: ο μέσος όρος (οι 84 θέσεις) είναι απλώς μια μυθοπλασία έως ότου η συνάρτηση κύματος δεν συμπτύσσεται σε ένα συγκεκριμένο δεδομένο τη νύχτα της 26-J. Αυτός ο τρόπος εξέτασης του θέματος είναι γνωστός στους φυσικούς ως «ερμηνεία της Κοπεγχάγης» και θα ταίριαζε σε όσους λένε ότι πρέπει να μοιάζουμε πολύ στη Δανία. Φυσικά, αν δεν διαβάζουμε Καντ, είναι δύσκολο να έχουμε διαβάσει τον Μπορ. Και αυτό δείχνει.

Προς το παρόν, το μόνο πράγμα που έχουν στα χέρια τους τα μέρη είναι ένα σύννεφο πιθανοτήτων που πρέπει να εξετάσουν: πολλά σημεία στα οποία μπορεί να καταλήξουν να πέσουν.

Ας επιστρέψουμε στην πλοκή των σημείων. Επιλέγετε τυχαία τέσσερα σημεία, ένα για καθένα από τα τέσσερα κύρια κόμματα. Αν το κάνετε σωστά, μπορείτε να δείτε πώς είναι ακόμα δυνατοί κάθε είδους συνδυασμοί: το PP να έρθει τρίτο, το Ciudadanos να έρθει δεύτερο, το UP να κερδίσει τις εκλογές... Είναι αυτές πολύ πιθανές εναλλακτικές; Οχι δεν είναι. Είναι πιθανές εναλλακτικές; Ναι, ναι είναι.

Αν αντί για αυτήν την έρευνα του El Español, κάποιος μας παρουσίαζε παρόμοια μεθοδολογία για οποιαδήποτε άλλη έρευνα, θα βλέπαμε ελαφρώς διαφορετικά σημεία σύννεφα, ανάλογα με τις προκαταλήψεις του καθενός. Αλλά, πέρα ​​από αυτό, το βασικό μήνυμα δεν αλλάζει: κάνουμε λάθος που πιστεύουμε τις μέσες τιμές που μας προσφέρουν οι έρευνες, γιατί είναι ακριβώς αυτό, μέσοι όροι. Ούτε το περιθώριο λάθους που δημοσιοποιούν δεν είναι αρκετά αξιόπιστο, γιατί ακόμη και σε αυτό το περιθώριο, συνήθως διαφεύγει το 2% ή το 3% των πιθανοτήτων για κάθε πληροφορία: αυτές που είναι πιο ακραίες, αλλά όχι λιγότερο πραγματικές για αυτό.

Το μέλλον είναι ανοιχτό. Ζούμε σε έναν κόσμο πιθανοτήτων, όχι βεβαιοτήτων.

Στην περίπτωση των γενικών εκλογών, η μεροληψία που μπορεί να έχει οποιαδήποτε έρευνα προστίθεται στη στατιστική αβεβαιότητα και σε αυτήν την ύπαρξη περιοχών όπου σημειώνονται απότομα άλματα βάσει του εκλογικού νόμου και σε αυτό προστίθεται επίσης η καλύτερη ή η χειρότερη εκλογική εκστρατεία που Ο καθένας το κάνει, και σε αυτό, στην περίπτωση της Ισπανίας, πρέπει να προσθέσουμε την αναγκαστική σιωπή των εκλογών κατά τις τελευταίες πέντε ημέρες της προεκλογικής εκστρατείας. Πολλοί παράγοντες, πολλές διακυμάνσεις.

Την ίδια μέρα, 26, στο ένα λεπτό με οκτώ το απόγευμα, θα υπάρχουν ακόμα διάφορα ενδεχόμενα ανοιχτά, αν και λιγότερα από τώρα. Ακόμα κι εμείς, ο καθένας μας, ως μέρος της ιστορίας, μπορούμε να επηρεάσουμε κάτι στη διαδικασία. Οι αρμόδιοι πολιτικοί, φυσικά, θα έχουν πολύ μεγαλύτερη επιρροή. Συζητήσεις, λάθη, χειρονομίες,... θα κάνουν τις πιθανότητες να υλοποιηθούν ή να εξαφανιστούν. Και το στατιστικό παιχνίδι, η τύχη και οι ασταθείς ισορροπίες τελικά υλοποιήθηκαν, θα κάνουν τα υπόλοιπα.

Οι εφηβικές ανησυχίες πολλών, που χρειάζονται διαβεβαιώσεις, απαιτούν βεβαιότητες. Αλλά δεν μπορούμε να ζητήσουμε κάτι τέτοιο από τις έρευνες, που ζουν σε έναν διάχυτο κόσμο: δεν χρησιμοποιούνται και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αυτό. Ας έχουμε ψυχραιμία. Η βεβαιότητα δεν υπάρχει: το παιχνίδι παίζεται αυτή τη στιγμή και τα περιθώρια είναι αρκετά μεγάλα.

Οι τίτλοι των εφημερίδων χρειάζονται και θέλουν να βγάλουν ισχυρά συμπεράσματα, αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. αν κάποιος τολμήσει να στοιχηματίσετε σε συγκεκριμένους αριθμούς, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι επιλέγετε μία επιλογή ανάμεσα σε εκατομμύρια δυνατότητες. Σχεδόν σίγουρα θα κάνετε λάθος. Εάν όλοι οι Ισπανοί, μαζί με την ψήφο τους, καταθέσουν ένα ψηφοδέλτιο στοιχηματίζοντας στο ποσοστό που θα λάβει καθένα από τα τέσσερα μεγάλα κόμματα, με ανάλυση ενός δεκαδικού, είναι πιθανό κανείς να μην μπορέσει να το πάρει σωστά. Οι δυνατότητες είναι παρόμοιες με αυτές μιας δύσκολης δεξαμενής 15 επιτυχιών.

Κανείς λοιπόν δεν πρέπει να πάθει κατάθλιψη στις 27 Ιουνίου λόγω ανεκπλήρωτων προσδοκιών. Είναι περισσότερο, Κανείς δεν πρέπει να σχηματίζει προσδοκίες επιτυχίας ή αποτυχίας πολύ σύντομα. Μην πείτε ότι δεν προειδοποιήσαμε.