Μέσος αριθμός ερευνών: "sorpassín" από το Ciudadanos στο PP

Όταν Ενα ΜΗΝΑ πριν όλα άλλαξαν με τη νίκη της ψήφου δυσπιστίας κατά του Ραχόι και την έλευση του Πέδρο Σάντσες στην κυβέρνηση, οι δημοσκοπήσεις υπέστησαν θεαματική ανατροπή.

Το PSOE εκτοξεύτηκε στα ύψη προς την πρώτη θέση, με μια νέα κυβέρνηση που άρεσε στην κοινή γνώμη, το PP ανέκτησε θέσεις ως αντίδραση σε αυτό που ορισμένοι ψηφοφόροι είδαν ως άδικη λογοκρισία, ενώ United We Can και πάνω απ 'όλα Πολίτες πλήρωσαν τον αυλητή. Κάποιοι, ενόψει των αλλαγών, προέβλεψαν μάλιστα ότι επιστρέφουμε στον δικομματισμό.

Μετά από 30 ημέρες, τα νερά επιστρέφουν στην πορεία τους, αν και αυτή είναι διαφορετική από αυτή του Μαΐου. Το PSOE εμφανίζεται προεξέχον, αλλά δεν ανεβαίνει πλέον, αλλά πέφτει μάλλον αργά, ενώ η Ciudadanos αφήνει τον εαυτό της να ανακτήσει τη δεύτερη θέση κατά ένα τρίχωμα πριν από ένα PP που δεν έχει επιβεβαιώσει την αρχική του ανοδική τάση. Ούτε το Unidos Podemos «συνεχίζει να καταρρέει», αλλά μάλλον ανεβαίνει ξανά. Το γενικό σχήμα, με τέσσερα σημαντικά κόμματα, εξακολουθεί να ισχύει. Δεν φαίνεται ότι κανένας από αυτούς θα ξεκολλήσει εντελώς, σε αντίθεση με ό,τι ειπώθηκε πριν από μερικές εβδομάδες.

Αν ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στο τι έγινε αυτά τα δύο χρόνια της νομοθετικής περιόδου, έχουμε τις εξής εξελίξεις:

• El PP έθεσε ανώτατα όρια λίγο μετά τις εκλογές (36% τον Οκτώβριο του 2016) και από τότε μέχρι τον Ιούνιο του 2018 δεν έκανε τίποτα άλλο από την πτώση (21%). Τώρα, με μέση πρόθεση ψήφου 22-23%, εξακολουθεί να βρίσκεται κοντά στα ελάχιστα επίπεδά του, παρά την εκπληκτική ανάπαυλα που του έδωσε η πρόταση δυσπιστίας.
• El PSOE Υπέφερε πολύ στην αρχή της νομοθετικής του θητείας, πολύ σπασμωδικός, που έληξε με τον Pedro Sánchez να απολυθεί και το κόμμα στο ελάχιστο (18%). Έκτοτε, η αργή ανάκαμψη κορυφώθηκε με την επιστροφή του Σάντσες, ο οποίος ωστόσο δεν κατάφερε να δώσει την τελική ώθηση παρά ένα χρόνο αργότερα, με την πρόταση δυσπιστίας που τον ανέβασε στο 26-27% των ψήφων.
• United We Can Εκμεταλλεύτηκε την αρχική κρίση του PSOE και έφτασε να διεκδικεί το 23% των ψήφων στην αρχή της κοινοβουλευτικής περιόδου, αλλά σύντομα ιδρύθηκε μέχρι που έπεσε πριν από λίγους μήνες σε λιγότερο από 16%. Στη συνέχεια ανέκαμψε κάπως, αλλά η πρόταση μομφής δεν του πήγε καλά. Τώρα προσπαθεί να ανακτήσει θέσεις αλλά είναι ακόμα στο 16-17%.
• Πολίτες γνώρισε μακρά περίοδο λήθαργου στην αρχή της νομοθετικής περιόδου, φτάνοντας στο ελάχιστο τον Σεπτέμβριο του 2016 (12%). Έκτοτε, γνώρισε μια πολύ αργή ανάκαμψη, που επιταχύνθηκε αργότερα από το καταλανικό πρόβλημα, που τον οδήγησε σε μια θεαματική προσδοκία ψήφου (27% τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους). Τώρα, μετά την πρόσφατη απότομη πτώση, προσπαθεί να εγκατασταθεί στο 22-23%.

Με αυτό το πανόραμα, είναι πολύ δύσκολο να προεκταθεί ένας χάρτης της Ισπανίας που αντικατοπτρίζει ποιο κόμμα μπορεί να είναι το πρώτο σε κάθε μέρος, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τη Γερουσία, όπου ο νικητής κάθε επαρχίας  παίρνει σχεδόν τα πάντα. Σε πολλές επαρχίες η διαφορά μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου παιχνιδιού θα μπορούσε να είναι μικρότερη από έναν βαθμό. Στην περίπτωση των Βαλεαρίδων Νήσων, για παράδειγμα, θα μπορούσαν να υπάρχουν έως και τρία μέρη σε αυτό το περιθώριο. Σε κάθε περίπτωση, αν και πολλές αμφιβολίες μας επιβάλλουν επαρχία προς επαρχία, ο χάρτης παρέχει μια επισκόπηση του αποτελέσματος που δεν θα ήταν, σήμερα, πολύ διαφορετικό από αυτό:

Χοσέ Σαλβέρ