Η «υπερδεξιά» εδραιώνεται στη Γαλλία με τη Λεπέν και τη Ζεμούρ ως τυπικούς

Οι γαλλικές εκλογές του 2002 σηματοδότησε την οριστική αφύπνιση της ακροδεξιάς ως πολιτικής πραγματικότητας για τη Γαλλία. Δύο δεκαετίες αργότερα, δύο ριζοσπάστες συντηρητικοί υποψήφιοι, η Μαρίν Λεπέν και ο Έρικ Ζεμούρ, φιλοδοξούν να περάσουν στον δεύτερο γύρο σε ένα σενάριο όπου τα παραδοσιακά κόμματα δεν έχουν ακόμη ανακτήσει τη χαμένη τους θέση.

Η οικογένεια Λεπέν ήταν ήδη παρούσα δύο φορές σε αυτόν τον δεύτερο γύρο: το 2002 με τον Ζαν Μαρί, ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου, και το 2017 με την κόρη του και πολιτικό διάδοχό του. Ο πατριάρχης πέτυχε 5,5 εκατομμύρια ψήφους και η Μαρίν Λεπέν σχεδόν διπλασίασε αυτό το αποτέλεσμα, ξεπερνώντας τα 10,6 εκατομμύρια ψήφους υπέρ της.

Πέντε χρόνια αργότερα, η Μαρίν Λεπέν επιστρέφει στη μάχη με αυτό που η ίδια έχει υποσχεθεί ότι θα είναι η τελευταία της προεδρική υποψηφιότητα. Το κάνει επικεφαλής ενός ανανεωμένου σχηματισμού, τώρα της Εθνικής Ομάδας, και μετά από λίγα χρόνια που προσπάθησε να απαλλαγεί από τη ριζοσπαστική εικόνα του για να πουληθεί ως ρεαλιστική εναλλακτική.

Όχι μάταια, τόσο οι σοσιαλιστές όσο και οι συντηρητικοί διατήρησαν για χρόνια ένα «ρεπουμπλικανικό μέτωπο» που, στην πράξη, αντιπροσώπευε μια συμμαχία ενάντια σε κάθε κίνδυνο να έρθει η ακροδεξιά στην εξουσία. Αυτό το υγιεινό κορδόνι έχει γίνει θολό καθώς τα παραδοσιακά πάρτι έχουν χάσει τον ατμό, αν και στην πραγματικότητα ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος τώρα.

Στην πραγματικότητα, η Λεπέν πέτυχε ήδη νίκη στις εκλογές του 2019 για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και οι δημοσκοπήσεις την τοποθετούν δεύτερη σε πρόθεση ψήφου για τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών αυτήν την Κυριακή, μόνο πίσω από τον σημερινό Γάλλο πρόεδρο, Εμμανουέλ Μακρόν, τον οποίο φιλοδοξεί να επανέλθει. -εκλογή ως επικεφαλής της La República en Marcha.

Ο Zemmour εμφανίζεται επίσης στην ηγετική ομάδα στις δημοσκοπήσεις, μαζί με άλλους υποψηφίους όπως η συντηρητική Valérie Pecresse ή ο αριστερός Jean-Luc Mélenchon. Στην περίπτωσή του, δεν έχει πολιτική εμπειρία, αλλά το άλμα του από τηλεοπτικά talk show του επέτρεψε να μπει στην εκστρατεία σαν τυφώνας.

Ο Ζεμούρ, ο οποίος υπόσχεται να «σώσει» τη Γαλλία με μια ομιλία με ξενοφοβικούς τόνους, ήρθε δεύτερος στις δημοσκοπήσεις, αν και η φούσκα έχει μερικώς ξεφουσκώσει. Μεταξύ των πιο συμβολικών ομολόγων συμμάχων του είναι η Marion Maréchal Le Pen, πρώην βουλευτής και ανιψιά της Marine Le Pen.

Για τον αρχηγό της Εθνικής Ομάδας πρόκειται για «ακατανόητη» προδοσία, αν και αυτό που πραγματικά δείχνει αυτή η στροφή είναι ότι για πρώτη φορά υπάρχουν δύο ριζοσπαστικοί δεξιοί υποψήφιοι με επιλογές εκλογής. sumar πολλά εκατομμύρια ψήφους στις κάλπες. Οι αναλυτές διαφωνούν σε αυτό το σημείο για το αν Η Λεπέν θα επωφεληθεί από ένα είδος «χρήσιμης ψήφου» εμφανιζόμενη μπροστά στις δημοσκοπήσεις και με ανοδική τάση.

Η «ΜΠΑΝΑΛΙΣΜΟΣ» ΤΟΥ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ

Με μια θολή αριστερά και τη σοσιαλίστρια Αν Ινταλγκό χωρίς επιλογές, εκτός από μια έκπληξη στα χέρια του Μελανσόν, όλα δείχνουν ότι ο Μακρόν θα έχει δεξιό αντίπαλο στον δεύτερο γύρο. Ο πρόεδρος έχει υπερασπιστεί στις λίγες δημόσιες εκδηλώσεις και συνεντεύξεις του, στις οποίες είναι ο μόνος ικανός να σταματήσει το «tandem» Zemmour και Le Pen, ειδικά η τελευταία.

Ομοίως, έχει μετανιώσει για την «ευτελοποίηση» του ακροδεξιού λόγου και έχει επισημάνει ότι ο «σεβασμός» των έργων που παρουσιάζουν δεν μπορεί να αποτελεί εμπόδιο για την αποκάλυψη «της πραγματικότητας». «Αν πούμε ότι είναι ένα φιλικό πρόγραμμα, όπως τα άλλα, δεν είναι ακροδεξιό, όλα είναι καλά», δήλωσε πρόσφατα.

Αριστερά, αρκετοί υποψήφιοι κατηγόρησαν τον Μακρόν ότι είναι αυτός που δίνει φτερά στην ακροδεξιά. Η σοσιαλίστρια Anne Hidalgo γλίστρησε σε μια συνέντευξη που Ο πρόεδρος θα ήθελε να γίνει ο μόνος λογικός υποψήφιος σε «ένα πλήρως εκμεταλλευόμενο πολιτικό τοπίο» και αυτό, κατά τη γνώμη του, είναι «παίζει με τη φωτιά».

Η αλήθεια είναι ότι ο Μακρόν, που φιλοδοξεί να ψαρέψει ξανά σε ψαρότοπους στα αριστερά και δεξιά του πολιτικού φάσματος, στέκεται ως τείχος προστασίας απέναντι σε δύο υποψηφίους που αναγκάστηκαν σε διαλεκτικές και πολιτικές ισορροπίες να μιλήσουν για τον πόλεμο στην Ουκρανία. τους βασικούς άξονες της εκστρατείας.

Η National Group αναγκάστηκε να αποσύρει χιλιάδες φυλλάδια στα οποία εμφανιζόταν μια εικόνα του προέδρου της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, δίπλα στη Λεπέν, αλλά αυτές οι πρώην εταιρείες φαίνεται ότι δεν είχαν το βάρος τους στη δεύτερη και μετά από μια δύσκολη αρχή —Τόσο αυτή όσο και ο Zemmour δυσκολεύτηκαν να λάβουν τις απαραίτητες εγκρίσεις για να επισημοποιήσουν την υποψηφιότητά τους για το Elysée – προσπάθησε να διεκδικήσει το εκλογικό της πρόγραμμα.

Με μια κάπως λιγότερο ριζοσπαστική ομιλία για ορισμένα ζητήματα –για παράδειγμα, δεν ζητά πλέον έξοδο από την ΕΕ ή το ευρώ–, εξακολουθεί να διατηρεί σημάδια όπως η ενίσχυση της ασφάλειας ή η καταπολέμηση της μετανάστευσης, για τα οποία προτείνει δημοψήφισμα. Σε οικονομικά ζητήματα, μεταξύ άλλων μέτρων προτείνει φοροελαφρύνσεις και ιδιωτικοποίηση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.

Ο Zemmour και το κίνημά του Reconquista στοχεύουν επίσης να συγκαλέσουν μια διαβούλευση για τη μετανάστευση, την ασφάλεια και τη δικαιοσύνη και να προτείνουν την κατάργηση της οικογενειακής επανένωσης των μεταναστών. Όπως η Λεπέν, προτείνει φορολογικές περικοπές, ενώ σε ηπειρωτικό επίπεδο θέλει η ΕΕ να γίνει μια «Ευρώπη των εθνών».