Η ΕΚΤ λέει ότι το ψηφιακό ευρώ θα είναι πραγματικό «το νωρίτερο» το 2026 και δεν θα εξαλείψει μετρητά

Το σχέδιο ψηφιακού ευρώ αρχίζει να διαμορφώνεται, αλλά, ταυτόχρονα, η ευρωπαϊκή μηχανή καθιστά σαφές ότι θα χρειαστούν χρόνια και χρόνια για να εφαρμοστεί. Η εισαγωγή του, ένα έργο για το οποίο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) θα λάβει επίσημη απόφαση τους επόμενους μήνες, θα μπορούσε να συμβεί το 2026 το νωρίτερο, όπως τόνισε το ιταλικό στέλεχος του ιδρύματος, Φάμπιο Πανέτα.

«Αυτή θα ήταν η νωρίτερη ημερομηνία», είπε ο Πανέτα σε συνέντευξή του στην ιαπωνική εφημερίδα «Nikkei», όπου προειδοποίησε ότι «δεν είναι αγώνας». Ξεκινήσαμε τη συζήτησή μας με α πενταετής ορίζοντα στο μυαλό. Είναι πιθανό ότι πέντε χρόνια είναι ο ελάχιστος χρόνος που απαιτείται για την εισαγωγή του ψηφιακού ευρώ», επεσήμανε.

Στην πραγματικότητα, το ψηφιακό ευρώ δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά μάλλον, όσον αφορά τη λειτουργικότητά του, θα ήταν το πιο παραδοσιακό στον κόσμο. Για να το καταλάβεις, αρκεί να φανταστείς ότι είναι ακριβώς το ίδιο με τα μετρητά, αλλά σε ηλεκτρονική έκδοση.

Το ιταλικό στέλεχος της ΕΚΤ υποστήριξε ότι η εισαγωγή του ψηφιακού ευρώ θα βοηθούσε να παραμείνει ανοιχτός ο ανταγωνισμός και θα τονώσει την καινοτομία, ενώ θα ενισχύσει την αυτονομία και την οικονομική ανθεκτικότητα της Ευρώπης.

Υπό αυτή την έννοια, η Panetta έχει επισημάνει τη σημασία της πρόληψης του Η ευρωπαϊκή αγορά πληρωμών λιανικής κυριαρχείται "από μια χούφτα μη ευρωπαίων παικτών" ότι θα μπορούσαν να έχουν σχετικά ανοσία στον έλεγχο και την εποπτεία των αρχών της Γηραιάς Ηπείρου.

Στην πραγματικότητα, υπενθύμισε ότι ένας μικρός αριθμός μη ευρωπαϊκών εταιρειών κυριαρχεί ήδη σε ορισμένα τμήματα της αγοράς πληρωμών λιανικής, όπως πιστωτικές κάρτες και διαδικτυακές πληρωμές, προειδοποιώντας ότι στο μέλλον, ο ρόλος των μεγάλων εταιρειών τεχνολογίας θα μπορούσε να γίνει πολύ σημαντικός στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, γεγονός που θα μπορούσε να θέσει κινδύνους για την ιδιωτική ζωή, τον ανταγωνισμό και την τεχνολογική αυτονομία.

«Εάν απουσία ευρωπαϊκής λύσης για τις ψηφιακές πληρωμές, η νομισματική και οικονομική μας κυριαρχία θα διακυβευόταν τελικά», προειδοποίησε.

Το πρόβλημα εντοπίζεται καλά στην ανάλυση του Panetta, αλλά ακριβώς για αυτόν τον λόγο η καθυστέρηση στους χρόνους υλοποίησης μπορεί να είναι πρόβλημα. Εάν η εφαρμογή του ψηφιακού ευρώ καθυστερήσει μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας, πώς θα είναι η κατάσταση μέχρι τότε; τιδεν θα είναι, μέχρι να φτάσει, κάτι που έχει ήδη ξεπεραστεί εντελώς από την πραγματικότητα?

Το ψηφιακό ευρώ δεν είναι νέο νόμισμα, ούτε κρυπτονόμισμα, ούτε τραπεζικό χρήμα που υπόκειται στους παραδοσιακούς «πολλαπλασιαστές» που εξηγούνται στις σχολές. Είναι, αντίθετα, κάτι ισοδύναμο με μετρητά, που ελέγχονται από την κεντρική τράπεζα και επομένως μέρος της προσφοράς χρήματος. Αυτή θα ήταν η μεγαλύτερη δυνατότητά του: ο δημόσιος έλεγχος, γιατί θα ήταν α χρήματα που δημιουργούνται και φυλάσσονται από τη νομισματική αρχή, με συντελεστές και περιορισμούς, αντί των μέσων πληρωμής που πληθαίνουν ανεπίσημα, που ξεφεύγουν από όλους αυτούς τους ελέγχους, συμπεριλαμβανομένων σε μεγάλο βαθμό και των δημοσιονομικών.

Αυτό θα ήταν το μεγάλο του πλεονέκτημα, αλλά και αυτό βρίσκεται στην αρχή μιας άλλης συζήτησης: αν και η ΕΚΤ ισχυρίζεται ξανά και ξανά ότι δεν θα εξοντώσει μετρητά, Η αλήθεια είναι ότι, από τη στιγμή που θα είναι διαθέσιμο το ψηφιακό ευρώ, θα έχουμε μια εναλλακτική που θα εκπληρώνει ακριβώς τις ίδιες λειτουργίες και δεν θα έχει κανένα από τα μειονεκτήματά της. Όντας έτσι, τι Πόσο ακόμη μπορούν να επιβιώσουν από τις πληρωμές σε μετρητά; Εάν αυτά καταλήξουν στην πράξη σε επίπεδα χρήσης λιγότερο από το 10% των συναλλαγών ή ακόμη λιγότερο σε λίγα χρόνια; Για πόσο ακόμη μπορεί να συνεχίσει να είναι εγγυημένη η πραγματική «ρευστότητα» μιας πληρωμής σε μετρητά; που θα καταλήξει χωρίς να βρεθεί αντίστοιχος πρόθυμος να το δεχτεί;

Η λύση, φυσικά, είναι να εξακολουθούν να υποχρεώνουν νομικά τους πωλητές να διατηρούν μετρητά να χρησιμεύσει ως αντισυμβαλλόμενος στους αγοραστές. Μα αυτό έχει κόστος, και εάν οι συναλλαγές σε μετρητά είναι όλο και λιγότερο συχνές, πόσο καιρό θα είναι προσιτό αυτό το κόστος; Θα ήταν βιώσιμο, στην πράξη, να παραλύσουν δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς κίνηση, σε φυσικά κουτιά που απαιτούν όλο και λιγότεροι;

Το άρθρο επεξεργάζεται, εν μέρει, με βάση τις πληροφορίες που παρέχει το Europa Press