ΙΝΕ: δύο «Ισπανίες» και ένα σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα

το ΙΝΕ έχει δημοσιεύσει μια ενδιαφέρουσα μελέτη για την ισπανική δημογραφική πραγματικότητα.

Το βασικό δημογραφικό πρόβλημα της Ισπανίας είναι η έλλειψη γεννήσεων. Το 2017 πέσαμε κάτω από τις 400.000, αριθμός πολύ χαμηλότερος από αυτό που θα μας αντιστοιχούσε ανάλογα με τον πληθυσμό μας.

Τα ζευγάρια επιλέγουν να κάνουν πολύ λίγα παιδιά και μόνο η Melilla φτάνει σε δείκτη γονιμότητας επαρκή για να εξασφαλίσει την αντικατάσταση των γενεών.

Αυτό σημαίνει ότι, για πρώτη φορά στην ιστορία, η φυσική αύξηση του πληθυσμού (χωρίς να υπολογίζουμε τη μετανάστευση ή τη μετανάστευση) ήταν αρνητική πέρυσι. Οι γεννήσεις δεν αρκούν πλέον για να καλύψουν τους θανάτους.

Αυτή η πραγματικότητα είναι κοινή σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες, αλλά στην Ισπανία είναι πολύ οξεία. Επιπλέον, κρύβει μεγάλες διαφορές μεταξύ των κοινοτήτων. Ορισμένα από αυτά εξακολουθούν να διατηρούν θετική βλαστική ανάπτυξη, αν και σε λίγα χρόνια όλα ή σχεδόν όλα θα καταλήξουν στην αρνητική ζώνη.

Τα δεδομένα στον παραπάνω πίνακα είναι απόλυτα. Αν λάβουμε υπόψη το διαφορετικό δημογραφικό βάρος του ενός και του άλλου, προκύπτει ο ακόλουθος «κατά κεφαλήν» χάρτης δημογραφικού ισοζυγίου, στον οποίο έχουμε αριθμήσει τις κοινότητες, ταξινομώντας τις από την υψηλότερη προς τη χαμηλότερη βλαστική ανάπτυξη.

Ο νότος έχει πιο ισορροπημένη ισορροπία από τον βορρά και ο ανατολικός περισσότερο από τη δύση. Το αποτέλεσμα είναι ότι το βορειοδυτικό τεταρτημόριο της Ισπανίας θα χάσει γρήγορα πληθυσμό, ενώ ο νότος και η Μεσόγειος θα μπορέσουν να περιορίσουν καλύτερα αυτό το φαινόμενο. Η Μαδρίτη αποτελεί εξαίρεση στη γενική πορεία ως συνέπεια της πρωτεύουσας.

Το τελικό ποσό του πληθυσμού θα εξαρτηθεί στο μέλλον από το μεταναστευτικό ισοζύγιο: από το αν θα αντισταθμίσουμε την αναπόφευκτη μείωση του αριθμού των «Εθνικοί» με εισφορές από το εξωτερικό, ή όχι.

Είναι αυτό πρόβλημα ή ευκαιρία;

Η συζήτηση είναι μια από τις σημαντικότερες που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι ανεπτυγμένες χώρες τις επόμενες δεκαετίες και έχει ισχυρές επιπτώσεις όσον αφορά τη διατήρηση του κράτους πρόνοιας και των αποφάσεων για τη μεταναστευτική πολιτική, όπως βλέπουμε πρόσφατα και θα δούμε, ακόμη περισσότερο, στο μέλλον. .

Χοσέ Σαλβέρ