Κυβερνητικές επιλογές σύμφωνα με τους μέσους όρους δημοσκοπήσεων

Αυτό που λένε τώρα οι δημοσκοπήσεις μπορεί να μην έχει καμία σχέση με το αποτέλεσμα της 26ης Ιουνίου, αν γίνονταν εκλογές εκείνη την ημέρα. Γνωρίζουμε ότι οι τρέχουσες έρευνες μπορεί να έχουν προκαταλήψεις που καθιστούν τα δεδομένα τους άχρηστα. Και ξέρουμε ότι από τώρα μέχρι τότε θα συμβούν πολλά πράγματα που θα τα κάνουν όλα να αλλάξουν.

Αλλά ας κάνουμε τις πράξεις σαν να μην ξέραμε όλα τα παραπάνω και ας υποθέσουμε ότι το 26-J αντιπροσωπεύει μια τελευταία ευκαιρία, στην οποία τα μέρη θα αναγκαστούν τώρα να καταλήξουν σε συμφωνία, επειδή η κοινωνία δεν θα ανεχθεί άλλους έξι μήνες παράλυση. Σε εκείνο το σημείο, η αποχή μάλλον δεν θα είναι πλέον ανεκτή επιλογή: η κοινωνία θα απαιτήσει ενεργή δέσμευση για σχηματισμό κυβέρνησης. Εάν ναι, και εάν τα τρέχοντα δεδομένα παραμείνουν αμετάβλητα μέχρι τις 26-J, ποιες κυβερνητικές συμφωνίες θα είναι δυνατές;

1. ΥΠΕΡΜΕΓΕΘΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ

Κυβέρνηση με μεγάλη πλειοψηφία και δυνατότητα ανάληψης συνταγματικών αλλαγών. Το μεγαλύτερο μειονέκτημά της θα ήταν η εσωτερική αστάθεια, καθώς υποστηρίζεται από κόμματα με διαφορετικά συμφέροντα. Επιπλέον, θα άφηνε τους Podemos/UP ως τη μόνη πραγματική αντιπολίτευση, που θα μπορούσε εύκολα να κεφαλαιοποιήσει οποιαδήποτε κοινωνική δυσαρέσκεια, για να προσπαθήσει να πάρει την εξουσία στις επόμενες εκλογές.

2. ΠΑΛΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ

Το PP, που σνομπάρει ο Ciudadanos, μερικές φορές φλερτάρει με αυτή την ιδέα. Αυτή η κυβέρνηση θα είχε αρκετή υποστήριξη για να αναλάβει οποιοδήποτε προτεινόμενο μέτρο, αν και θα χρειαζόταν εξωτερική υποστήριξη για τις πιο εκτεταμένες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, καθώς δεν φτάνει τα δύο τρίτα του Κογκρέσου. Το μεγαλύτερο μειονέκτημά της, εκτός από τις εσωτερικές εντάσεις που θα προέκυπταν με δεδομένη την ιστορική αντιπαράθεση των δύο κομμάτων, είναι ότι θα είχε αντιπολίτευση με δύο κεφάλια (Podemos και Ciudadanos). Η αντιπολίτευση θα εκμεταλλευόταν τις ασυνέπειες της κυβέρνησης για να προσπαθήσει να ανατρέψει το PP και το PSOE και να το αντικαταστήσει με έναν νέο δικομματισμό Ciudadanos/Podemos στους επόμενους εκλογικούς διορισμούς.

3. ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑΣ

Με μια ισχνή πλειοψηφία, θα τα βγάλει πέρα ​​μόνο του ή λαμβάνοντας λίγη επιπλέον υποστήριξη. Ως πλεονέκτημα, είναι το σύμφωνο που αποκτά έναν πιο συνεκτικό αριθμό εδρών και που μεγιστοποιεί την παρουσία στην κυβέρνηση και των δύο κομμάτων. Ιδεολογικά, το πρόγραμμά του θα ήταν αρκετά εφικτό και θα είχε λίγες εσωτερικές αντιφάσεις. Από την άλλη πλευρά, θα αντιμετώπιζε ένα ισχυρό μέτωπο που θα μπορούσε να εμποδίσει τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις και να κερδίσει την κοινωνική υποστήριξη εάν τα μέτρα της κυβέρνησης αποτύχουν να βελτιώσουν την οικονομική κατάσταση.

4. ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Αδύνατο.

5. ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

Έτσι το βάφτισε ο Sánchez, αν και η αλλαγή που προτείνει το καθένα από τα τρία κόμματα είναι διαφορετική και αυτή θα ήταν η μεγαλύτερη εσωτερική του αντίφαση. Σε θέσεις θα περίσσευε, τόσο που δεν θα χρειαζόταν αυστηρά την Ενωμένη Αριστερά, αν και μάλλον θα την ενσωμάτωνε για θέμα εικόνας. Το μεγάλο του μειονέκτημα είναι ότι θα άφηνε το Λαϊκό Κόμμα σε ένα πιάτο μια αντιπολίτευση που θα αναδείκνυε τις εσωτερικές ασυνέπειες για να προσπαθήσει να επιστρέψει στην κυβέρνηση με σαφή απόλυτη πλειοψηφία. Παρεμπιπτόντως, ένα από τα τρία κυβερνητικά κόμματα πιθανότατα θα υποστεί ζημιά και θα μπορούσε να υπογράψει το θανατικό τους ένταλμα.

6. ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ

Αδύνατο.

7. ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΜΕ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ

Οι εθνικιστές θα συνεισφέρουν τις είκοσι έδρες που χρειάζεται αυτός ο συνασπισμός για να είναι εφικτός. Το πλεονέκτημά του θα ήταν οριζόντιο, με τη συμφωνία πολύ διαφορετικών τομέων της κοινωνίας. Το μεγαλύτερο μειονέκτημά του, η φαινομενική αντίφαση μεταξύ του προγράμματος του PSOE και αυτού των καταλανικών εθνικιστικών κομμάτων για το θέμα του δημοψηφίσματος.