Το Ραμπάτ ρωτά την κυβέρνηση τι θα συνέβαινε εάν ένας Καταλανός αυτονομιστής γινόταν δεκτός στο Μαροκινό Βασιλικό Παλάτι

Η μαροκινή κυβέρνηση προχώρησε ένα βήμα παραπέρα στην ανοιχτή διπλωματική κρίση με την Ισπανία, διαβεβαιώνοντας ότι αυτό δεν είναι το αποτέλεσμα μόνο του καλωσορίσματος του ηγέτη του Μετώπου Polisario, Brahim Ghali, και ζητώντας από το εκτελεστικό Πέδρο Σάντσεθ, ποια θα ήταν η αντίδρασή του αν αυτοί που έγιναν δεκτοί στο Μαροκινό Βασιλικό Παλάτι ήταν Καταλανοί αυτονομιστές.

Σε μια εκτενή και σκληρή δήλωση, το υπουργείο Εξωτερικών του Μαρόκου τόνισε ότι η κρίση που άνοιξε η υποδοχή για ανθρωπιστικούς λόγους του Γκάλι, που εισήχθη σε νοσοκομείο στο Λογκρόνο με COVID-19, εγείρει «ένα ζήτημα συνοχής». «Δεν μπορούμε να πολεμήσουμε τον αυτονομισμό στο σπίτι και να τον προωθήσουμε στο σπίτι του γείτονα», έχει χειριστεί

Έτσι, υποστήριξε ότι το Ραμπάτ επέλεξε από την αρχή της καταλανικής κρίσης «να συνταχθεί με την εδαφική ακεραιότητα και την εθνική ενότητα» της Ισπανίας και ζήτησε από την κυβέρνηση «Ποια θα ήταν η αντίδραση της Ισπανίας αν ένας εκπρόσωπος του ισπανικού αυτονομισμού είχε δεχτεί στο Μαροκινό Βασιλικό Παλάτι;»

Αφού επέπληξε «μια σύντομη ανάμνηση», ο Ραμπάτ υπενθυμίζει ότι το 2012 κατά τη διάρκεια επίσκεψης μιας καταλανικής οικονομικής αντιπροσωπείας στη χώρα, «το πρόγραμμα τροποποιήθηκε, κατόπιν αιτήματος της ισπανικής κυβέρνησης», ώστε να μην έγινε δεκτό σε υψηλό επίπεδο και ότι όλες οι συναντήσεις έγιναν πραγματοποιήθηκε παρουσία του εκπροσώπου της Ισπανικής Πρεσβείας στο Ραμπάτ.

«Συνοχή» διατηρήθηκε και όταν το 2017 απορρίφθηκε η επίσκεψη ενός «μεγάλου ηγέτη του καταλανικού αυτονομισμού» και ως εκ τούτου, το Υπουργείο Εξωτερικών υποστηρίζει στη δήλωσή του, «Το Μαρόκο έχει το δικαίωμα να μην περιμένει λιγότερα από την Ισπανία».

Ομοίως, το Μαρόκο δείχνει την «αλληλεγγύη» του με την Ισπανία παρά τις «φυσικές δυσκολίες που σχετίζονται με τη γειτονιά, που περιλαμβάνουν κυκλικές μεταναστευτικές κρίσεις». «Αλληλεγγύη σημαίνει συσχέτιση τι είναι αξιοπιστία για την καλή γειτονία και τι είναι εμπιστοσύνη στη φιλία», τόνισε.

Μεταξύ των παραδειγμάτων αλληλεγγύης τα τελευταία χρόνια, αναφέρει αυτό που τΜετά την κρίση του 2008, καλωσόρισε Ισπανούς εργάτες και επιχειρηματίες «με ανοιχτές αγκάλες» και τους επέτρεψε να εγκατασταθούν και να εργαστούν στο Μαρόκο, αλλά κυρίως καταφεύγει στον αγώνα κατά της μετανάστευσης και κατά της τρομοκρατίας.

ΧΑΜΕΝΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ

«Ωστόσο, δεν είναι αυτή η ρίζα του προβλήματος», τονίζει το μαροκινό υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο υποστηρίζει ότι πρόκειται για «θέμα σπασμένης εμπιστοσύνης μεταξύ εταίρων» και ότι στο βάθος της κρίσης βρίσκεται «Ένα ζήτημα εχθρικών απώτερων κινήτρων της Ισπανίας σε σχέση με τη Σαχάρα, μια ιερή υπόθεση όλου του μαροκινού λαού».

Δεδομένου ότι η κρίση δεν περιορίζεται στην άφιξη του Γκάλι στην Ισπανία, ούτε θα «λήξει με την αποχώρησή του», προειδοποίησε ο Ραμπάτ, επιμένοντας ότι πρόκειται κυρίως για «Ένα θέμα σπασμένης εμπιστοσύνης και αμοιβαίου σεβασμού μεταξύ Μαρόκου και Ισπανίας».

Έτσι, αν και η κρίση δεν μπορεί να τελειώσει εάν ο Γκάλι δεν εμφανιστεί ενώπιον της ισπανικής δικαιοσύνης, δεν μπορεί να επιλυθεί «μόνο με την ακρόαση του». «Οι θεμιτές προσδοκίες του Μαρόκου προχωρούν περισσότερο. Ξεκινούν με μια διευκρίνιση, χωρίς αμφισημίες, από την Ισπανία για τις επιλογές, τις αποφάσεις και τις θέσεις της., προσθέτει.

Υπό αυτή την έννοια, αφού επέμεινε για άλλη μια φορά ότι ο αρχηγός των Polisario έφτασε στην Ισπανία με πλαστό διαβατήριο και με αλγερινό αεροπλάνο, ο Ραμπάτ διευκρίνισε ότι η υπόθεση «αποκάλυψε τις εχθρικές συμπεριφορές και τις επιζήμιες στρατηγικές της Ισπανίας απέναντι στο ζήτημα της μαροκινής Σαχάρας».

Αυτό που συνέβη, προστίθεται στην ανακοίνωση, αποκάλυψε επίσης «τη συμπαιγνία» της Ισπανίας "με τους αντιπάλους του βασιλείου να υπονομεύουν την εδαφική ακεραιότητα του Μαρόκου", σε σχέση με το Μέτωπο Polisario και την Αλγερία, τον κύριο υποστηρικτή του πρώτου.

«Πώς, σε αυτό το πλαίσιο, μπορεί το Μαρόκο να εμπιστευτεί ξανά την Ισπανία; Πώς μπορούμε να ξέρουμε ότι η Ισπανία δεν θα συνωμοτήσει ξανά με τους εχθρούς του Βασιλείου;, εγείρει η μαροκινή κυβέρνηση, αμφισβητώντας ότι η ισπανική εκτελεστική εξουσία δεν πρόκειται να δράσει ξανά «πίσω από την πλάτη της» και αμφισβητεί ότι η εμπιστοσύνη μπορεί να αποκατασταθεί «μετά από ένα τόσο σοβαρό λάθος».