آیا باید زمان را در اسپانیا به عقب برگردانیم؟

اکنون که سیاستمداران دوباره این موضوع را مطرح کردند، باید کمی در مورد آن بحث کنیم.

هر وقت در مورد این صحبت می شود، یکی از دوستان ظاهر می شود و می گوید: «چیزی در مورد تغییر ساعت نیست: چقدر راحت هستم در ماه ژوئن، یک نوشیدنی زیر آفتاب، ساعت ده شب. نه مثل نروژی ها که ساعت پنج بعد از ظهر خورشید را از دست می دهند و تلخ زندگی می کنند..."

اولین چیزی که باید گفت این است که این درست نیست. ساعت ده شب، در ماه ژوئن، در ادینبورگ، کپنهاگ یا هلسینکی، ممکن است روز نیز باشد. البته. و به این دلیل است که در آن تاریخ‌ها، هجده یا بیست ساعت نور در روز دارند. پس هیچ چیز افسرده نیست آنها بیش از حد آفتاب دارند، بلکه.

اما بیایید یک لحظه جدی باشیم. لعنتی چه وقت است؟ زمانی که ما در ساعت یا تلفن همراه خود نگه می داریم یک قرارداد است، یک راه حل. در زمان های قدیم هیچ کدام از اینها وجود نداشت: هر شهر بر اساس موقعیت خود نسبت به خورشید زمان خاص خود را داشت. این عادلانه بود، زیرا زمان واقعی در هر مکان متفاوت است.

استفاده از ساعت و داشتن وقت یکسان در شهرهای مختلف یک چیز مدرن است. چرا انجام شد؟ انجام شد زیرا تقسیم سیاره به مناطق زمانی باعث امنیت شد به روابط تجاری و شخصی: اگر هر شهر زمان خاص خود را داشته باشد، هیچ کس نمی تواند توضیح دهد. اما اگر جهان را تنها به 24 منطقه زمانی تقسیم کنیم، برای دانستن زمان هر نقطه از جهان کافی است که تفاوت یک مکان با مکان دیگر را بدانیم.

باشه پس مشکل چیه؟

مشکل این است که 24 منطقه زمانی اجرا شد، اما پس از آن هر کشوری آنچه را که می خواهد انجام داده است. ایالت ها به جای تطبیق برنامه های خود با منطقه ای که در آن مناسب است، منطقه یا مناطقی را انتخاب کرده اند که بر اساس منافعشان به بهترین وجه مناسب آنها باشد. به عنوان مثال، در چین، دولت دموکراتیک آن تصمیم گرفت که کل کشور باید زمان مشابهی داشته باشد. راستی. بنابراین در هیلونگجیانگ چهار ساعت زودتر از سین‌کیانگ طلوع می‌کند، اما ساکنان آن ساعت یکسانی دارند (که اتفاقاً به آن توجهی نمی‌کنند). سایر کشورهای بزرگ و منطقی تر به سه، چهار یا پنج منطقه زمانی مختلف تقسیم می شوند. اما تقریباً هیچ کس دقیقاً از الگوی نصف النهار پیروی نمی کند: هر ایالت آن را به روش خود تفسیر می کند.

نتیجه این است که بخشی از بشریت ساعت را به طور قابل ملاحظه ای جلوتر و بخشی دیگر به طور قابل ملاحظه ای عقب است با توجه به زمان واقعی خورشیدی می‌توانید آن را روی نقشه ببینید: آنهایی که جلو هستند قرمز و آنهایی که عقب هستند سبز هستند. به طور کلی، کل کشورها هستند که پیشرفته یا عقب مانده هستند، اما حتی مواردی از کشورهایی وجود دارد که در آن بخش های پیشرفته وجود دارد و کشورهای دیگر مانند چین عقب مانده هستند. یک آشفتگی واقعی

و در اسپانیا چه اتفاقی می افتد؟

در اسپانیا، فرانسیسکو فرانکو باهاموند، رهبر به لطف خدا، فکر می کرد که این واقعیت که ساعت در مادرید یک ساعت از ساعت برلین عقب است (چیزی منطقی است با توجه به اینکه در برلین معمولاً یک ساعت یا بیشتر زودتر غروب می کند) مادرید) برای روابط با دوستان خوب نبود. بنابراین او در سال 1942 تصمیم گرفت که ما باید با همان زمان برلین بمانیم (و به همین ترتیب ادامه می دهیم).

نتیجه این است که تقریباً یک قرن بعد، آنقدر به شب‌های پایانی ماه ژوئن عادت کرده‌ایم که دیگر برایمان مهم نیست که از برنامه خارج شویم. عجیب ترین ها دیگران هستند که زود غذا می خورند. غریبان دیگران هستند که ظهر برایشان دوازده است و دو نیست.

و این همه. موضوع یک درام نیست: ما فقط زمان را اشتباه داریم، مثل خیلی جاهای دیگر دنیا دیکتاتوری های کمونیستی به این چیزها خیلی دل بسته بودند (میراث آنها در نقشه کاملاً مشخص است) اما دیکتاتوری های فاشیستی نیز از آنها عقب نبودند. آنها حتی در این مورد هم خیلی متفاوت به نظر نمی رسند.

در مورد اسپانیا ، فاصله که ما حمل می کنیم در مکان هایی مانند پالما د مایورکا یا خیرونا بزرگ است، اما در شهرهایی مانند پونفرادا یا ویگو بسیار زیاد است.

کار منطقی، معقول و معقول این است که ساعتمان را یک ساعت به عقب برگردانیم و در عین حال دیکتاتور قرن بیستم را جبران کنیم. از آنجایی که نام خیابان ها را حذف کرده ایم، معلوم نیست چقدر در برابر حذف زمان مقاومت می کنیم... اگر این کار را می کردیم، شصت دقیقه زودتر بلند می شدیم و به رختخواب می رفتیم (طبق ساعت روی ساعت). ساعت، اما در همان زمان مطابق با واقعیت خورشیدی). سپس ظهر دوباره کمی به نیمه روز و نیمه شب کمی نزدیکتر به نیمه شب می شد. چیز منطقی، وای

¿چرا چنین تغییر ساده ای را نمی پذیریم؟ و به همین اندازه منطقی؟ چرا یک بار برای همیشه ساعت را تنظیم نمی کنیم؟

خوب، زیرا به قول آسیموف، ایده ها به سختی می میرند. یا همین طور است، زیرا مردم ذاتاً محافظه کار هستند، مهم نیست چقدر پیشرو هستیم، و هر سال که می گذرد بیشتر می شویم: به آنچه داریم عادت می کنیم، چه خدا یا شیطان آورده باشد، چه آن منطقی یا احمقانه است و ما همیشه دلایلی برای دفاع از آن پیدا می کنیم.

تم تغییر ساعت یک مسئله بسیار جزئی است. این یک کنوانسیون ساده است. تطبیق آن با واقعیت نه زندگی ما را بهبود می بخشد و نه زندگی ما را بسیار بدتر می کند. اما چیز بسیار مهمتری را نشان می دهد: این نشان دهنده نیروی عظیمی است که مقاومت در برابر تغییر در جوامع دارد. آنچه برای مدت طولانی وجود داشته است، صرفاً به دلیل داشتن تاریخ، از مشروعیت اجتماعی برخوردار است که به چیزهای جدید اعطا نمی شود. آنچه جدید است، مهم نیست که چقدر با دلایل ممکن باشد، باید پس از کار سخت مشروعیت پیدا کند.

به همین دلیل است که بودجه های عمومی بر اساس بودجه های سال قبل تهیه می شود و بی عدالتی ها را تداوم می بخشد، به جای تکنیک بسیار معقول تر بودجه صفر. به همین دلیل است که حذف یارانه‌هایی که از پشت سر می‌آیند، حتی در صورت اثبات بی‌عدالتی یا بی‌فایده بودن آن، بسیار دشوار است، در حالی که اجرای یارانه‌های جدید و بسیار معقول‌تر بسیار دشوار است و با مقاومت مواجه می‌شود. به همین دلیل است که نارضایتی‌های مقایسه‌ای اگر پتینه سنی داشته باشند چندان جدی به نظر نمی‌رسند، اما همیشه اعتراض‌هایی به وجود می‌آیند که برای ریشه‌کن کردن آنها از حمایت اجتماعی برخوردار است. به همین دلیل است که ما عاشق زمان عجیب و غریب در ساعت خود هستیم و آن را حمله ای می دانیم که کسی سعی می کند آن را با واقعیت تطبیق دهد. 

ساعت آفتابی در Úbeda (Jaén) زمان ظهر (12:00 بعد از ظهر) را نشان می دهد. شنبه 26 اسفند 2016 است. اما طبق ساعت رسمی 13 ساعت و 12 دقیقه و 14 ثانیه است. آن شب ساعت عوض شد. روز بعد، 27 مارس، ظهر به طور رسمی در ساعت 14:12 بعد از ظهر سقوط کرد.