IBEX روی انتخابات جدید در ماه مه شرط بندی می کند

بازارها بی امان هستند. ایدئولوژی ندارند: بر خلاف آنچه برخی معتقدند، حتی همیشه حق را ترجیح نمی دهند. در تاریخ ده‌ها بار وجود داشته است که در آن بازارها روی دولت‌های چپ «شرط می‌بندند»، زیرا آنها فهمیده‌اند که بهتر از «راست‌ها» از منافع خود دفاع می‌کنند. بگذارید از لولا یا فیلیپه گونزالس بپرسند. سرمایه گذار به عنوان چنین چیزی به سیاست نمی پردازد. آنچه او می خواهد این است که سود او را خراب نکنند.

و با فکر کردن به آن، در مورد سود خود، بازار در اسپانیا یک سال پیش تصمیم گرفت که سیستم دو حزبی را حفظ کند. سرمایه‌گذاران می‌دانستند که تکثیر احزاب، به‌ویژه اگر «پوپولیستی» باشند، بد است. اگر ثبات وجود نداشته باشد، هیچ راهی برای کسب درآمد مناسب وجود ندارد. هر خبری که طرفدار پودموس بود به عنوان خبر بد تعبیر می شد. و آنهایی که به PP یا PSOE نیز آسیب رساندند. فساد جدید در حزب مردم؟ کیف پایین آمد. آیا رسوایی بر پودموس تأثیر می گذارد؟ بورس بالا رفت. افزایش کرسی ها در نظرسنجی برای PP و PSOE؟ کیف را بالا ببرید. آیا PP و Ciudadanos به بیش از 176 رسیدند؟ بورس بیشتر شد. پودموس ریباند؟ داشتم میرفتم پایین البته همه اینها در مقیاس کوچک. هیچ چیز رسوائی نیست بعد از رفت و آمدهای فراوان، نتیجه نهایی نظرسنجی ها بسیار منفی تفسیر شده است برای بازارها، نه به این دلیل که آنها برنده شده اند یا دست از برنده شدن "خود" برده اند. نه. آنها اینطور فهمیده اند زیرا هر اکثریتی که تشکیل شود بی ثبات خواهد بود و فقدان افق روشن چیزی است که کمتر دوست دارند. آنها ترسو هستند.

بز کوهی آیبیکس روز را در میان صخره ها می گذراند. دقیقا به همین دلیل از ریسک متنفر است.

ویژگی دیگر دسرمایه گذار این است که او بلافاصله گذشته را فراموش می کند. فقط به آینده نگاه کن بنابراین در 21 دسامبر، اول صبح، بازار سهام بسیار سقوط کرد زیرا او انتظار چیز دیگری را داشت، اما در عرض چند ساعت همه چیز را فراموش کرد و روی آنچه قرار بود از آن لحظه اتفاق بیفتد متمرکز شد. آب کهنه آسیاب را تکان نمی دهد و با توجه به آنچه دیده شده است، بازار روشن است: انتخابات جدید خواهد بود این شرط شما در حال حاضر است. بهتر است بگوییم، این "دومین بهترین" اوست. آنچه او بیشتر از همه می‌خواهد، یک پیمان سه‌جانبه باثبات و ایمن است، PP-PSOE-Ciudadanos. اما در حال حاضر آنها آن را بسیار دور می بینند.

بنابراین سرمایه گذار فکر کرده است: «خب، ما برای تمام سال 2016 بودجه داریم، بنابراین راخوی حداقل برای چند ماه دیگر ادامه خواهد داد. حالا این بچه ها (همه آنها) قرار است از الان تا مارس، پیمان بله، نه، بازی کنند. مهم نیست. هنوز دولت وجود دارد. و پول. از آنجایی که این پیمان بسیار دشوار خواهد بود، احتمالاً در ماه می انتخابات برگزار خواهد شد. خوب، وجود دارد. فعلا ما آرام هستیم. ما برای هر موردی پول کمی در موقعیت های پرخطر قرار خواهیم داد، اما نه بیشتر. بیایید منتظر کسانی باشیم که باید از صخره بیفتند، تا تنها دو نفر باقی بمانند...» به آن می گویند ترجیح نقدینگی. اما نام واقعی آن ترسو است: بازارها همیشه یک دولت متوسط ​​اما امن را به یک دولت درخشان که در هوا است ترجیح می دهند.

خنده دار است اما علاقه بازارها ممکن است در این زمان مانند علاقه پابلو ایگلسیاس باشد. ی این مورد علاقه راخوی نیز هست، که نقش "سرپوشیده" تاریخ را بازی می کند. پس از کمپین، به پلاسما برگردید. اوست که از همه اینها بیشترین سود را می برد: انتظار کشیدن، اجازه دادن به بحث دیگران، اجازه رسیدن میوه ها. این سانچز و ریورا هستند که مشکل دارند. خیلی چاق وسط هستند یعنی هیچ جا نیستند. اما مشکلاتی که ممکن است پدرو و آلبرت داشته باشند برای سرمایه گذاران مهم نیست. بازارها کارت ندارند. بدون حافظه نه دوستان امروز دوستت دارند فردا فراموشت می کنند. آنها منحصراً به آنچه به آنها علاقه دارد نگاه می کنند. و انتخابات قطبی بین PP و Podemos در ماه مه، شاید بهترین گزینه برای آنها باشد. زیرا در آن مرحله آنها متقاعد شده اند که هر کس را که بخواهند با اختلاف زیادی برنده خواهد شد.

احتمالاً یک بار دیگر کاملاً حق با آنهاست.

------

@josesalver