2×1: آنچه که چپ در مورد حداقل دستمزد تشخیص نخواهد داد

یکی از پیشنهادات ستاره از سندی که ما می توانیم  ارائه شده به PSOE در 15 فوریه است افزایش قابل توجه حداقل دستمزد در اسپانیا. این یک ایده خوب است؟

یکی از رایج ترین وسواس های چپ ها بدون شک افزایش حداقل دستمزد است. با 700، با 800، با هزار یورو در ماه... وعده های انتخاباتی یکی پس از دیگری می آیند، آنقدر که گاهی شبیه به قرعه کشی می شود. چه کسی بیشتر می دهد؟

چیزی که هرگز از چپ به ما نخواهند گفت این است که هر تصمیم اقتصادی یک بدهی و اعتبار دارد. چهره ای زیبا و پیامدهای نه چندان زیبا. دومی را فراموش خواهند کرد. همیشه.

برای درک مشکل باید این را بدانید حقوق یک قیمت است. بهایی است که کارفرما برای استفاده از نیروی کار یک فرد می پردازد. در بازار، قیمت آنها "از تلاقی عرضه و تقاضا" تشکیل می شوند.. اگر تعداد زیادی کالای خود را ارائه دهند (در این مورد، کار شخصی خود) و تعداد کمی که آن را مطالبه می کنند، قیمت پایین می آید، زیرا انتخاب های زیادی وجود دارد، در حالی که اگر برعکس این اتفاق بیفتد، قیمت بالا می رود. همین. اقتصاددانان بازار می گویند که این مکانیسم کار می کند و کاری که باید انجام شود این است که آن را به حال خود رها کنیم و دخالت نکنیم. قیمت ها افزایش یا کاهش می یابد تا زمانی که به تعادل برسد که در آن تمام محصولات ارائه شده در نهایت با قیمت تعادلی خریداری شوند. بنابراین، از نظر تئوری، بیکاری نباید وجود داشته باشد. یک بازار ایده آل نمی تواند وجود داشته باشد.

پس چرا در دنیای واقعی بیکاری وجود دارد؟

بگذارید بگوییم سطح کمی از بیکاری منابع اجتناب ناپذیر است. اقتصاددانان سمت راست متوجه خواهند شد که مقدار کمی از بیکاری وجود دارد که با ادغام کارگران جدید که به زمان کوتاهی برای استخدام نیاز دارند، با انطباق لازم با تغییرات تکنولوژیکی، با چرخش بین یک فعالیت به فعالیت دیگر، با جایگزینی توضیح داده می شود. نسلی، به دلیل تغییرات خانوادگی که نیاز به تغییر خانه و محل کار دارد... اما همه این عوامل می توانند ایجاد کنند 2 یا 3 درصد بیکاری نه خیلی بیشتر.

اما چرا بیکاری بیش از این است؟

اگر این را بپرسیم، اقتصاددانان دست راستی به کمک می آیند. می گویند اگر این همه بیکاری باشد ممکن است باشد زیرا ما اصرار داریم که بازار را نادیده بگیریم. بازار به تنهایی به توافقات معقولی دست خواهد یافت. اما البته ما به او اجازه نمی دهیم. ما با تحمیل آنچه شایسته است و آنچه نیست، تعیین حداکثر ساعاتی که باید رعایت شود، حقوقی که باید پرداخت شود، حدود این و آن، خود را مبهم می کنیم.

و بعد مشکل پیش میاد این مشکل سختی نام دارد، و با نرخ بالای بیکاری پرداخت می شود. و کسانی که پایین تر هستند هزینه آن را پرداخت می کنند.

مادربزرگ به یک دستیار ساعتی نیاز دارد، زیرا او تنها زندگی می کند و کارهایی وجود دارد که دیگر نمی تواند به تنهایی انجام دهد. او حقوق بازنشستگی قابل قبولی معادل 1.000 یورو در ماه دارد و می تواند در ازای دریافت 400 یورو در ماه (به اضافه 50 سهم) فردی را استخدام کند تا چند ساعت در روز به او کمک کند. مادربزرگ حساب می کند و می بیند که بعد از این پرداخت ها ماهانه 550 یورو برای مخارجش باقی می ماند. شما می توانید آن را بپردازید. بنابراین تصمیم می گیرید فردی را استخدام کنید. اما سپس او به قانون برخورد می کند. دولت، چون ارزشش را دارد، تصمیم می گیرد، برای مثال، این ساعت های کار کمتر از 550 یورو (به اضافه 75 مشارکت) ارزش نداشته باشد. سپس مادربزرگ مجبور می شود دوباره محاسبه کند تا تأیید کند که پس از پرداخت آن حقوق، 375 یورو در ماه رایگان خواهد داشت. من نمی توانستم با آن زندگی کنم.

پس پیرزن دو تا دارد گزینه ها:

1. از استخدام کسی صرف نظر کنید و تا جایی که می توانید کنار بیایید اگر این اتفاق بیفتد، ما یک بیکار بیشتر از حد نیاز خواهیم داشت، یک فرد بیکار که اگر دولت اصرار بر رفع مشکلات ما نداشت، وجود نداشت.
2. شکستن قانون، ریسک کنید و به کسی 400 یورو در ماه پرداخت کنید. به این ترتیب مادربزرگ نیز 50 یورو در ماه پس انداز می کند. اگر این کار را بکند، یک کار غوطه ور دیگر خواهیم داشت. و یک مادربزرگ پولدارتر و کارگر بدون پوشش. و دولتی که کمک مالی یا مالیات بر درآمد شخصی را جمع آوری نخواهد کرد.

در نروژ اولین راه حل با قاطعیت پیروز خواهد شد. در اسپانیا، گزینه دوم امکانات زیادی برای موفقیت دارد. در هر دو مورد، برای کل جامعه، ما بیکاری بیشتر یا اقتصاد زیرزمینی بیشتر یا هر دو را همزمان خواهیم داشت. با هدف عزت بخشیدن به کارگر، آنچه دولت به دست می آورد، فرستادن کارگران به بیکاری یا عدم حمایت اجتماعی است. کسانی که معتقدند در حال دفاع هستند آسیب می بینند، زیرا همه اینها بر کارگرانی که 2.500 یورو در ماه حقوق می گیرند تأثیر نمی گذارد. این موارد زیر را تحت تأثیر قرار می دهد.

در طول مسیر رخ می دهد یک اثر دیگر به گفته کارشناسان اقتصاد بازار: با ایجاد یا افزایش حداقل دستمزد، مصرف کمتری دارد (تقاضا) در کل جامعه. مادربزرگ بخشی از حقوق بازنشستگی خود را پس انداز می کند و این قسمت تا مدت ها بعد به چرخه اقتصادی باز نمی گردد. در این میان، آن پول بیکار خواهد ماند. مانند بیکار کم صلاحیت ترین بخش جامعه استکسی که دستمزد تعادلی اش کمتر از حداقل دستمزد تعیین شده از بالا باشد.

پس از تعیین حداقل دستمزد، جامعه به طور کلی فقیر می شود. این به نرخ های بالاتر بیکاری، اقتصاد زیرزمینی و استثمار نیروی کار کاهش می یابد. حساب های عمومی آسیب خواهند دید: درآمد کمتری وجود خواهد داشت و آنها نمی توانند نیازهای یارانه های رو به رشد را برآورده کنند. جدید و دور باطل ویرانگر اقتصاد کشور را در اختیار گرفته است.

در این صورت وزیر اقتصاد پودموس با مشکل جدی مواجه خواهد شد. اما او به ما خواهد گفت که ترویکا مقصر است. شاید.

@josesalver