برخی از شاخص ها از کره، شیلی، ونزوئلا و بولیوی. از سال 1998 تا 2013

بحث های سیاسی جاودانه است. هر کس حق دارد هر طور که می خواهد فکر کند و آن را ابراز کند. همیشه دلایلی از هر دو طرف وجود دارد، بنابراین توصیه نمی شود که باور کنیم که یکی کاملاً درست است، زیرا در این صورت حقایق ممکن است خلاف آن را ثابت کنند. هیچ چیز کاملا سیاه یا سفید نیست، اما این بدان معنا نیست که همه چیز مهم نیست.

در مسائل اقتصادی همیشه این اتفاق می افتد. ما در محاصره داده ها، استدلال ها و استدلال های متقابل زندگی می کنیم. اما در درازمدت، داده ها قانون می کنند و بر زندگی روزمره افراد تأثیر می گذارد. امروز من برخی از داده های بلند مدت را در اینجا آورده ام، در صورتی که فایده ای داشته باشد. آنها بی گناه نیستند: کشورها به دلایل روشن پیشینی انتخاب شده اند. آنها دو کره و سه کشور آمریکای جنوبی هستند. دو کره به عنوان نمونه های افراطی سرمایه داری در مقابل کمونیسم. در کشورهای آمریکای جنوبی تفاوت های ظریف بیشتری وجود دارد، اما من آنها را انتخاب کرده ام زیرا شیلی نمونه ای از یک کشور "کاملا" باز از نظر اقتصادی است، اگرچه در پانزده سال گذشته همه چیز وجود داشته است، در حالی که از سوی دیگر، ونزوئلا یک کشور بوده است. نمونه ای از برنامه ریزی اقتصادی و هدایت شده توسط دولت. در نهایت، بولیوی به مدل ونزوئلا نزدیک تر است، اما با تفاوت های ظریف کمتر.

تکامل تولید ناخالص داخلی طی 15 سال گذشته به شرح زیر بوده است:

داده ها: IndexMundi

داده ها: IndexMundi

تغییرات سالانه قطعی نیست. اما هنوز هم می توان به نتایجی دست یافت. نوسانات ونزوئلا بسیار زیاد است: سال های بسیار خوب با سال های بسیار بد همراه هستند. بدون شک وابستگی شدید اقتصادی به نفت در این امر نقش بسزایی دارد. و این واقعیت که در طی این سال ها افزایش یافته است. همه این سال ها را می توان به Chavismo نسبت داد. از سوی دیگر، در بولیوی، اوو مورالس تنها از سال 2006 حکومت کرده است.

در مورد دو کره، تفاوت‌ها در رژیم اقتصادی بسیار بیشتر از آنهایی است که در آمریکای جنوبی وجود دارد. و، تصادفا، تفاوت در نتایج، بیش از حد.

اجازه دهید به طور کلی، تکامل انباشته تولید ناخالص داخلی در پنج کشور در طول سه دهه گذشته را مشاهده کنیم:

توضیح خود بر اساس داده های IndexMundi

این فقط سطح است. ما هنوز باید سیر تحول شاخص های نابرابری اجتماعی (جینی) و بسیاری داده های جالب دیگر را بدانیم. اما در نگاه اول واضح به نظر می رسد که اقتصاد بسیار متمرکز کره شمالی کار نمی کند. ما آمارهای سال 2013 را از دست داده ایم (حتی در این زمینه، دیکتاتوری ها کند و غیبی هستند)، اما بهتر از این نخواهند بود. دقیقا برعکس. رشد کره جنوبی در سال های اخیر پس از دستیابی به وضعیت اقتصاد توسعه یافته کاهش یافته است. این منطقی است، اما با این وجود، از کره شمالی بالاتر است، علیرغم این واقعیت که روند صعودی کسانی که در شمال هستند، بسیار فقیرتر، بیشتر است. این واقعیت به تنهایی باید به شما مکث کند.

در مورد آمریکای جنوبی، نتایج کمتر آشکار است. می توان نتیجه گرفت که بله آزمایش ونزوئلا یک شکست آشکار بوده استو شهروندانش با یک تراز اقتصادی غم انگیز هزینه آن را پرداخته اند. بجای، بولیوی اوو مورالس، واقع بینانه تر و کمتر به طغیان ها توجه می شود، پیشرفت قابل قبولی دارد. ترکیب اقدامات اجتماعی پیشرفته با ابهام خاصی در سیاست اقتصادی، بدون این همه رادیکالیسم، نوع را حفظ می کند. بولیوی از سطوح بسیار پایین تری نسبت به شیلی شروع می شود، به همین دلیل باید رشد قابل توجهی بیشتری نسبت به کشور دوم داشته باشد که یکی از توسعه یافته ترین و "سرمایه دارترین" در آمریکای جنوبی است. او همیشه این کار را نمی کند. اما حداقل آن طور که برای ونزوئلا اتفاق افتاد، به طرز مفتضحانه ای عقب نمانده است.

لازم به ذکر است که این نمودار برای ونزوئلا مهربان است، زیرا داده ها به سال 2013 می رسد، درست قبل از سقوط منبع اصلی درآمد. تراز سال 2014 و 2015 بسیار ویرانگرتر خواهد بود. ونزوئلا به اندازه کافی از سال های خوب نفت بهره نبرده است، اما از سوی دیگر سال های بد را با تمام سختی هایشان متحمل رنج می کند. چیزی اشتباه است.

آنچه من در اینجا ارائه می کنم، البته یک مجموعه داده مغرضانه است: من کشورها را قبل از جستجوی داده های خاص آنها انتخاب کردم، اما این کار را انجام دادم زیرا آنها نمونه های خوبی (در برخی موارد، نمونه های افراطی) از گزینه های مختلف اقتصادی بودند، و به این دلیل که من این کار را انجام دادم. فکر می‌کردند به ما می‌دهند. آنها می‌خواستند تصویر واضحی از جایی که عکس‌ها می‌روند ارائه دهند.

اگر به دنبال دیگران می گشتم، نتیجه متفاوت می شد. یا نه چندان. بستگی دارد. زیرا تفاوت ها خیلی زیاد است که تصادفی باشد. و از آنجایی که ما دیروز به دنیا نیامده‌ایم: صد سال است که نتایج متفاوتی را که توسط برخی دستور العمل‌های اقتصادی و برخی دیگر ارائه می‌شود، آزمایش کرده‌ایم.

بهتر است قبل از پریدن به استخرهای خاص توجه داشته باشیم. بدون درام اما دانستن آنچه وجود دارد.