شهروندان رو به پرتگاه

در شهروندان آنها سال 2016 را بسیار سرگردان شروع می کنند. حتی یک سال پیش این حزب به صورت جادویی در نظرسنجی ها ظاهر شد و پیامی را منتقل کرد که بسیاری را هیجان زده کرد. به سرعت در سراسر اسپانیا گسترش یافت. در تمام فصل بهار و تابستان پیشنهادات متعددی مطرح شد در مسائل بازسازی سیاسی، اصلاحات اقتصادی و بهبودهای اجتماعی. رهبر آنها تا کنون با ارزش ترین بود. نه ماریانو، نه پدرو، نه پابلو، نه آلبرتو: آلبرت. شهروندان در مرکز تخته قرار داده شد، به عنوان یک جایگزین عالی برای بازی های قدیمی، مورد نفرت بسیاری از اسپانیایی ها. او جایگاه مشخص و محکمی داشت. حزب جدیدی که با فساد مبارزه می کند، از اصلاحات دفاع می کند و بازسازی دموکراتیک را ترویج می کند. علاوه بر این، او از اهداف دست یافتنی دفاع کرد و این باعث خوشحالی بسیاری از کسانی شد که چیز جدیدی می خواستند اما به Podemos بی اعتماد بودند.

متروسکوپی، نوامبر 2015.

این حزب در پایان نوامبر، یک ماه قبل از انتخابات، با احتمالات واقعی برای پیروزی در انتخابات وارد شد. یا اینطور به نظر می رسید. چه اتفاقی افتاد که نتیجه نهایی آنقدر متفاوت از آن چیزی بود که انتظار می رفت؟

اگرچه همه چیز در دسامبر 2015 فاش شد، دلایل اصلی از پشت سر می آیند:

در انتخابات شهری و منطقه ای ماه مه قبلاً وجود داشت هشدار جدی، اما او نمی توانست آن را ببیند. رای دهندگان در هفته های آخر مبارزات انتخاباتی به دو دلیل به او پشت کردند:

1. زیرا استخدام شد با عجله، بدون نظم، یا کنسرت، یا معیار، به افرادی که از گذشته آمده اندبه ویژه از طرف PP و PSOE، دقیقاً از طرف احزابی که رای دهندگان آنها می خواستند بر آنها غلبه کنند. و آنها فقط یک مردم نبودند. در بسیاری از موارد، آنها دقیقاً بدترین، طردشدگان بودند، کسانی که به دنبال حفظ کرسی و در نتیجه تضمین سهم سنتی خود از قدرت بودند. دست و پا چلفتی بی نهایت، که از این تصمیم.
2. چون شهروندان او معلوم نبود فردای انتخابات با آرای خود چه خواهد کرد. بنابراین، به مبارزات انتخاباتی اجازه داد تا در نهایت بر آن موضوع تمرکز کند، نه بر پیشنهادهای خاص هر فرد. در پایان، رای دهنده پر از تردید، بد شناخته شده را ترجیح داد.

نتیجه آن انتخابات متوسط ​​بود، اما حزب آن را به رسمیت نمی شناخت. در پشت درهای بسته، او با ارائه تفسیری علاقه مند و مغرضانه از داده ها، یک موفقیت فرضی را اعلام کرد. پشت درهای بسته حتی یک بازتاب سطحی درباره آنچه اتفاق افتاده بود وجود نداشت، که به کل سازمان رسید، بحثی در مورد اینکه چرا نیمی از رای دهندگان بالقوه حزب در ابتدای ماه می، آنها تصمیم گرفتند در پایان همان ماه به او رای ندهند. ساختار حزب، سلسله مراتبی، مبتنی بر حباب های محلی منزوی و بدون سازوکار برای مشارکت مستقیم اعضا در تصمیم گیری، مانع از این امر شد. حزبی که گفته می شود متعلق به قرن بیست و یکم است، بدون مکانیسم دیجیتال مستقیم برای مشارکت یا بحث.  هیچ ربطی به پودموس، حزب جدید دیگر ندارد. سیودادانوس، حزبی که خود را از قرن بیست و یکم می‌خواند و نامزدهای شهرداری را آماده می‌کند که در آن صدها نماینده از قدرت‌های محلی قدیمی حضور دارند. مهمانی که هزاران ستیزه جو و هواداران هیجان زده را نادیده گرفت، دقیقا به کسانی که بدون کوله پشتی باید قهرمان نامزدها می شدند.

برای تکمیل آن، شهروندان حس را دادبا توافقات پس از انتخابات، برای حمایت از بدترین ها در هر مکان، فاسدترین، قدیمی ترین

با این حال، تابستان رسید و نگرش حزب در کاتالونیا، همراه با اعتبار آلبرت ریورا، آنها توانستند مبلمان را نجات دهند.  اشتباهات برای لحظه فراموش شد و انتظارات از ژنرال ها بهبود یافت. اما در این بین پودموس در حال بازیابی ابتکار عمل بود. پل و افرادش برای اولین بار در شبکه های اجتماعی، در میان وفادارانش؛ اما سپس به کل جامعه می رسد که سیودادانوس به عنوان برادر دوقلوی PP کبوتر خواهد شد. پیشنهاداتی که در برخی موارد در مورد مسائل اجتماعی بسیار پیشرفته بود، که سیودادانوس ارائه کرد، فایده ای نداشت. بهترین ها مورد توجه قرار نگرفتند. دیگران کج تفسیر شده بودند و هیچ کس از حزب با قاطعیت از آنها دفاع نکرد. پاسخ به انتقاد ترسناک بود، انگار شرمنده بود. حتی جدی تر این بود پیشنهادات برای بازسازی سیاسی در نیمه راه باقی خواهد ماند، بدون نیروی لازم برای قانع کردن. درباره ی، عطف به ایده های اقتصادی، بسیار مورد تحسین بخش های متخصص قرار گرفته است، آنها با واقعیت کشور برخورد کردند، به گفتمان پدرسالارانه بسیار متفاوت عادت کرده بودند و دوباره در شبکه های اجتماعی که پودموس سلطنت می کرد گرفتار شدند. آنها در نهایت فقط به عنوان یک حزب کاملاً دست راستی برای تسهیل کبوتر زنی خدمت کردند. در همین حال، مجری ملی حزب، با غیبت به سقف نگاه می کرد و با در دست داشتن نظرسنجی ها، اعداد و گمانه زنی های کمی درباره آینده انجام می داد.

بدون توانایی واکنش، جذب شده توسط پیروزی در کاتالونیا، رانش اجازه داده شد تا ادامه یابد و همه چیز را به نیروی رهبر اعتماد کرد.  مضامین قوی به طور سیستماتیک مورد تاکید قرار نگرفتند (فساد، اصلاحات ساختاری، نوسازی عمیق دموکراتیک) و پیام کمرنگ شد، بین PSOE و PP اشتباه گرفته شده است. بالاخره برای رای دهندگان بلاتکلیف روشن شد که آن حزب بخشی از کاست بود، و جایگزین نیست در مقابل آن خانم. درست در همان لحظه مناظره معروف چهار جانبه برای آلبرت ریورا در میانه مبارزات انتخاباتی فرا رسید. او به عنوان یکی از او در او ظاهر شد کراوات و کت و شلوار: کسانی که از سیستم. نه تنها اشکال، بلکه مهمتر از همه مطالب: نرم، معتدل، هیچ چیز مبتکرانه ای باعث لنگش او شد. هیچ کس به او هشدار نداد، شاید این توهم با شعار حفظ نمی شود، ولی مودبانه اما به شدت مخالف منتقل می شود به کسانی که آن را از یک کشور گرفته اند. در غیر این صورت، توهم از بین می رود.

پس از انتخابات 20-D سیودادانوس منزوی، درمانده و بی ربط رها شده است، بدون وزن یا قدرت سرزمینی در کنگره نمایندگان. نقاط قوت آن در آن زمان مورد بهره برداری قرار نگرفت، در حالی که نقاط ضعف آن برای همه قابل مشاهده بود. هنوز هم یک فرصت (کوچک) دارد: بازیابی گفتمان خود، پر طنین و بی نشان از دیگران. از نظر سیاسی، اجتماعی و اقتصادی. او دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد، زیرا تقریباً همه چیز را از دست داده است. هنوز چیزی برای به دست آوردن وجود دارد: رای دهندگان متعهد، که هرگز به اندازه سال 2015 نخواهد بود، اما هنوز هم می تواند قابل توجه باشد. برای رسیدن به این هدف، او چاره‌ای ندارد جز اینکه در اقدامات بازآفرینی سیاسی که پیشنهاد می‌کند بسیار قاطع‌تر و رادیکال‌تر باشد، البته در مسائل اجتماعی، بدون ترس از تفسیرهای بدی که همیشه از پیشنهادات او انجام خواهد شد، و در مسائل اقتصادی شجاع باشد. ، اگرچه بخشی از جامعه استدلال های او را که برای سلیقه اسپانیایی ها بیش از حد لیبرال است، درک نمی کنند.

ای سیودادانوس لباس استتاری را که در آن پیچیده شده است رها می کندو برای متمایز کردن خود و برانگیختن وجدان ها از طریق یک انگیزه اخلاقی گامی به جلو برمی دارد (همانطور که پودموس انجام داده است، اما با سبک خاص خود)،  یا خواهد مرد همانطور که قبلا برای پروژه هایی مانند UPyD یا CDS اتفاق افتاد.

انتخابات عمومی اولین فرصت برای سیودادانوس نبود. آنها پس از شکست قاطع شهرداری ها دومین نفر بودند. و در سیاست شانس سوم تقریباً هرگز به تازه واردان داده نمی شود. مهمتر از همه، آنها به کسانی اعطا نمی شوند که نمی دانند، یا اصرار دارند که نمی خواهند بفهمند که طرف در مورد چیست.

@josesalver