Íberíska bandalagið: er lausnin á aðskilnaðarstefnu að verða að Bretlandi suðursins?

Þessa dagana hugleiðum við öll með undrun hvernig hið fræga „lestahrun“ leiðir okkur í átt að fordæmalausri aukningu pólitískrar spennu í nýlegri sögu okkar, með mjög erfiða lausn á sjóndeildarhringnum.

Þó Katalónía segist geta ákveðið sjálf hvort hún verði ríki, bregst miðstjórnin við með þeim stjórnarskrárramma sem kemur í veg fyrir það.

Það eina sem virðist ljóst í þessu máli er að það er flókið verkefni að finna aðstæður þar sem Katalónía passar við restina af Spáni, og það breytingu á núverandi spænsku stjórnarskránni, mikilvægt mál en þó hefur verið frestað af ríkisstjórnum í röð, verður að framkvæma eins fljótt og auðið er.

Við höfum ekki heyrt frá neinum stjórnmálaleiðtoga neina hugmyndaríka tillögu sem fjallar um landhelgi en hin vel þekktu viðbrögð: að leyfa eða koma í veg fyrir sjálfsákvörðunaratkvæðagreiðslu, að beita núverandi lögum eða ekki. En ef við samþykkjum möguleikann á stjórnarskrárumbótum, opnast nýir möguleikar til að ná fram góðri lausn sem virðir sérstöðu lands okkar á sama tíma og tryggir einingu og samvinnu allra. Einn þeirra yrði frægur „Íberíska bandalagið“.

Í stað þess að einblína á hvernig eigi að skipuleggja þjóðhöfðingja nefnds sambands, frá íberísku flokkarnir hafa lengi lagt á borð þann möguleika að búa til eins konar „íberískt Bretland“ með því að skilgreina nokkur sambandsríki í stærra ríki sem kallast „Íbería“.

Sagði Íberíska bandalagið myndi ná yfir þau svæði sem nú eru undir fullveldi Spánar sem og Portúgal og Andorra (svo framarlega sem þessi lönd samþykkja). Hugmyndin er einföld: samþykkja að Spánn sé þjóð þjóða, valdi framkvæmdavaldi, löggjafarvaldi og dómsvaldi og á móti njóti allir sameiginlegrar regnhlífar, þannig að öll nýju sambandsríkin falli undir alþjóðlega undir „Iberia vörumerkinu“.

Á svipaðan hátt og í Bretlandi gæti katalónskt, baskneskt, galisískt ríki, o.s.frv., gert tilkall til eigin stofnana (þingið, jafnvel íþróttalið, viðurkenningu sem land á alþjóðlegum vettvangi) en það væri röð valds sem framselt er til sambandsríkisins, og andspænis alþjóðasamfélaginu (og ólympíukeppnum) yrði litið á það sem aðila sem kallast „Íbería“.

Hin mismunandi tungumál hins nýja sambandsríkis yrði viðurkennt og virt (og boðið upp á sem valgreinar í menntakerfi alls Sambandsríkisins), þó að hægt væri að stofna eitt eða fleiri ökutækistungumál á stjórnsýslustigi sambandsins, en í viðkomandi ríkjum væri þeirra eigið tungumál einnig viðurkennt og notað á öllum stigum.

Lykillinn að lausn spænsku landhelgisdeilunnar gæti verið gera ráð fyrir í eitt skipti fyrir öll að Spánn sé miklu meira en miðhálendið, virða sérstöðu hverrar „þjóðar“ um leið og meta sameiginleg tengsl okkar. Auðvitað stangast þessi sýn á við hina hefðbundnu kastilísku, en innlimun Portúgals í heildina gæti gert hana ásættanlega fyrir alla.

a nýr sameiginlegur fáni Það myndi án efa hjálpa til við að útrýma eilífu deilunni milli rojigualda, þrílita og sjálfstjórnarsamfélaganna,  nýr þjóðsöngur sem undirstrikar styrk, samstöðu og sambúð íbúa Íberíu, með textum sem við getum öll fundið að fullu með, o.s.frv. örugglega, taka með í stað þess að útiloka.

Sem stendur hefur enginn spænskur stjórnmálaleiðtogi haft hugrekki til að leggja til raunverulega stjórnarskrárbreytingu, þrátt fyrir það Hinum megin landamæranna höfum við fengið fréttir í nokkur ár um tilhneigingu nágranna okkar. að mynda íberískt samband jafningja.

Hvers vegna aðskilja okkur þegar við gætum sameinast í miklu sterkara ríki en núverandi, sem samanstendur af nýjum sjálfstæðum og alþjóðlega viðurkenndum ríkjum?

Sumar af tillögum íberíska sambandsins:

(smelltu á GIF til að sjá fyrirhugaða gerð)
[WPGP gif_id=”68339″ width=”600″]