Brexit. Hvað á að semja þegar ungir og gamlir hafa gjörólíkar skoðanir?

Ungt fólk og gamalt fólk hefur alltaf séð heiminn öðruvísi. En undanfarið, í Evrópu, er munurinn meira áberandi en nokkru sinni fyrr. Svo mikið að þeir gætu valdið verulegu kynslóðavandamáli.

Öll þau tvö ár sem ferlið „Brexit„Til dæmis hefur breskt almenningsálit verið að þróast, byrjað á smávægum upphafsstuðningi við að yfirgefa sambandið, og nú sveiflast í átt að ákveðinni höfnun (Verið). En munurinn á þessari þróun hefur verið lítill og enginn efast í raun um niðurstöðu þjóðaratkvæðagreiðslunnar (í bili).

Það sem vekur athygli er gífurleg skipting skoðana eftir aldri Breta. Þótt 52% landsmanna væru nú hlynntir því að ganga ekki úr sambandinu, meðal yngsta kosningarréttarins fólks, eru þeir hvorki meira né minna en 80%. Á hinn bóginn eru aldraðir yfirgnæfandi hlynntir Brexit (82%).

Í fyrsta skipti í sögunni reynist aldur ef til vill vera mikilvægari þáttur en hægri-vinstri ásinn til að vita hvað einstaklingi finnst um ákveðin lykilatriði í nokkrum Evrópulöndum (innflytjendamál, opinber þjónusta, Evrópusambandið o.s.frv.) . Í Bretlandi, til dæmis, eru aðeins 69% kjósenda Íhaldsflokksins í dag hlynnt Brexit og aðeins 67% kjósenda Verkamannaflokksins eru hlynnt Remain. Munurinn er mun minna áberandi á milli kjósenda ólíkra flokka en milli ólíkra kynslóða, sem þar til nýlega hefði komið á óvart.

Sumir eru farnir að spyrja sig erfiðrar spurningar: Er hægt að tala um ekta „þjóðarvilja“ þegar svona stór hyldýpi er á milli ólíkra geira íbúanna? Getur meirihluti á ákveðnum aldri þröngvað vilja sínum um yfirskilvitleg málefni sem þessi upp á annan meirihluta á öðrum aldri? Væri ekki þörf á styrktum meirihluta til að taka ákvarðanir af þessu tagi, sem gætu í grundvallaratriðum haft áhrif á þá sem eru að miklu leyti á móti þeim í framtíðinni?

Þrátt fyrir að í Bretlandi sé ekki fjallað um niðurstöðu þjóðaratkvæðagreiðslunnar fyrir tveimur árum eru miklar deilur um hvert markmið samningaviðræðnanna við ESB eigi að vera og innihald endanlegs samnings sem undirritað verður við það. Allar kannanir segja að einnig um þetta séu ungir og aldnir mjög ósammála. Á þeim tímamótum er ríkisstjórn Theresa May (og líka stjórnarandstaða Verkamannaflokksins), því í hennar röðum er það ekki einhugur sem ríkir heldur klofningur. Sá sami og skilur ungt fólk frá öldruðum sem aldrei fyrr.