[Notandafærsla] Álit frankóista um félagshagfræðilegar „framfarir“ í einræðisríkinu.

Þessi færsla hefur verið send af einum af notendum okkar til miðlunar og síðari greiningar á vefnum. Electomanía þarf ekki að deila efni sínu, né ber hún ábyrgð á innihaldi þess, við erum aðeins miðlun og rökræða.

—————————————————————————————————————————–

20. nóvember 1975 Francisco Franco Bahamonde lést, leiðtogi Spánar af guðs náð. Frá þeirri stundu, í okkar þjóð, hófst lýðræðisvæðingarferli til að veita spænsku samfélagi meira frelsi og „bæta efnahag þess. En segðu mér, eftir 40 ára lýðræði, og með ríkisstjórnum, bæði vinstri og hægri, hefur orðið „batning í hagkerfinu?

Hér að neðan er efnahagsástandið sem Spánn er í:

• Atvinnuleysi: 20,5% (janúar 2016)
• VNV: -0,18 ár frá ári; -1,6% safnast í janúar 2016
• Áhættuálag: 131 punktur (01/04/2016)
• 10 ára skuldabréf: 1,44% (01)
• Skuldahæfi:
• einkunnir Moody's: Baa2
• S&P einkunnir: BBB+
• Fitch einkunnir: BBB+
• Opinberar skuldir: 1.072.183 evrur (99,20% landsframleiðslu) (2015)
• Halli á almenningi: 5,18% (2015)
• VLF: Vöxtur ársfjórðungs: 0,8%; Árlegur hagvöxtur: 3,5% (IV ársfjórðungur 2015)
• SMI (þverfagleg lágmarkslaun): 655,20 € (2016)
• Active Population Survey – EPA: 20,9 (desember 2015)
• IBEX 35 Tilvitnun: 8.602,30 stig (01/04/2016)

Það er mjög auðvelt, á 21. öld, að afgreiða Franco einræðisstjórnina sem eitthvað mjög, mjög, mjög slæmt, að það hafi aðeins framið villimennsku og að arfleifð þess sé eymd og skortur á tjáningarfrelsi, já, það er nákvæmlega það sem allir núna krefst þess, að Stundum hverfur það og stundum er örlítið afgangur, en sannleikurinn er sá að á Franco tímum þróaðist spænskt samfélag, það er ótrúlegt hvernig sigrast á svo hrikalegu stríði og hvernig spænska hagkerfið fór að hreyfast. áfram.

Hér að neðan rifja ég upp nokkur afrek þessa tíma:

1) Atvinnuleysi: 510.500 atvinnulausir. Atvinnuleysi: 3,78% (nú 25% atvinnuleysi)

2) 2. heimsveldi í þjónustugeiranum.

3) 9. iðnveldi í heiminum. Árið 1975 stóð iðnaðurinn fyrir 36% af landsframleiðslu. Sem stendur nær það ekki 15% af landsframleiðslu.

4) Framleiðnihagkerfið var mjög verndað og einangrað frá fjármálamarkaði.

5) Lög um almannatryggingar (Almannatryggingar höfðu þegar verið stofnuð áður, en Franco bætti það og gaf því meira fjármagn)

6) 515 lón um alla spænska landafræði.

7) Framkvæmdir við meira en 9.000.000 heimili opinberrar verndar.

8) Miðstétt: 56% þjóðarinnar (43% árið 2008).

9) Auka jólalaun.

10) Aukagreiðsla 18. júlí.

11) 700.000 opinberir starfsmenn. (Meira en 3.000.000 í dag).

12) 12,8% skuldir umfram landsframleiðslu (76% eins og er).

13) 21 háskóli vinnu og fjölmarga vinnuskóla.

14) 1 mánuður eða 30 almanaksdagar, greidd orlof á ári.

15) Þrjú þrep aðstoð fyrir stórar fjölskyldur, eftir fjölda barna.

16) Mánaðarleg hækkun á launaskrá, að litlu leyti í reiðufé, fyrir hvert barn hvers starfsmanns (þekkt sem „Stiga“)

17) Ókeypis fram og til baka í almenningssamgöngum í þéttbýli, á miðum útgefnum til 9:00.

18) Allt séreign, voru óeignarhæfar. (Gr. 32 Fuero de los Españoles).

19) Hörð ofsóknir gegn hvers kyns okurvexti (kafli IX—3. vinnulög).

20) Vinnan hafði forgang umfram aðra þætti. Ekki mátti trufla eða hindra fólk í starfi sínu.

21) Laun voru algerlega undanþegin staðgreiðslu og greiðslu skatta.

22) Umferðarskattur fyrirtækja, (ITE, núverandi virðisaukaskattur) var 2%. (Nú gildir 21%).

23) Opnun lítilla fyrirtækja þurfti varla lagakröfur umfram öryggi og hreinlæti.

24) Ein innlend lög og reglugerð straumlínulagaði og virkjaði framleiðsluhagkerfið milli landa.

25) Héraðsráðin samræmdu stjórnmálasamband ríkis og sveitarfélaga og leystu CC.AA af hólmi með hverfandi kostnaði.

26) Niðurskurður ríkisins og strangleiki í beitingu laga minnkaði spillingarstigið niður í hverfandi.

27) Bann við að rjúfa veitingu vatns, rafmagns eða kola á heimilum vegna vanskila.

28) Algjört sjálfstæði framleiðslumarkaðarins yfir fjármálamarkaði og vörn hans gegn okurvexti skilaði framúrskarandi viðskiptabókhaldi og launaárangri og skildi 100% arðsemi eftir í höndum þeirra sem mynduðu auðinn.

29) Kaupmáttur Spánverja gæti verið á milli 1.000% og 1.500% yfir núverandi kaupmátt.

30) 6 stórir þjóðvegir auk Toledo, höfðu áhrif á 1. M-30 hringveginn í Madríd, þekktur sem radials, þeir skipulögðu vegaumferð þjóðvegakerfisins. (Síðar voru þeir opnaðir, sem gerði þeim kleift að vera hraðbrautir)

31) Heimili Spánverja var friðhelgi. Enginn gæti fengið aðgang að því án samþykkis hans eða dómsúrskurðar. (Nú brjóta lögreglumenn með dómsúrskurði niður hurðir og berja íbúa, áður en þeir henda þeim út á götu, ef þeir standa gegn því að verða rændir).

32) Lítið magn glæpa, nánast hverfandi, bauð upp á mikið öryggi í bæjum og á öllu landssvæðinu, allan sólarhringinn. Milljónir heimila, musteri og annarra, notuðu aldrei lykla í hurðum sínum.

33) Afhending opinberlega verndaðs húsnæðis var af mikilli vali, eftir skýrslum frá sveitarfélögum, og á verði sem var á bilinu ekkert og lítið annað en táknrænt, allt eftir aðstæðum og fjölda barna.

34) Með hliðsjón af fjárhagslegri sjálfsbjargarviðleitni meginhluta framleiðsluhagkerfisins var tíðni innri verðbólgu mjög lág, sem hjálpaði til við að styðja við sveiflur á ytri markaði.

35) Ábyrgðin varðandi velferðarríkið sem skapast féllu á lóðrétta sambandið sem FE og JONS stjórnuðu, sem undanfara og skapara þess.

36) Innan lóðrétta sambandsins var stofnað kommúnistamiðað samband, CC.OO, sem síðar klofnaði sjálft. Einnig varð hinn frægi Falangist, Felipe González, framkvæmdastjóri evrópska PS, PSOE og forseti ríkisstjórnar Spánar. Í stjórnartíð Franco naut það ríkisverndar. Og þrátt fyrir að vera bönnuð var tilvist stjórnmálaflokka og verkalýðsfélaga almannaþekking eins og flest starfsemi þeirra. Í stuttu máli, samkvæmt Alþjóðavinnumálastofnuninni (ILO), hefur fjöldi verkfalla á Spáni, frá 1963 til 1974, jafnvel þótt þau hafi verið bönnuð, verið eftirfarandi:

1963, 241 verkfall.

1964, 126 verkfall.

1965, 150 verkfall.

1966, 147 verkfall.

1967, 513 verkfall.

1968, 309 verkfall.

1969, 439 verkfall.

1970, 1.542 verkfall.

1971, 549 verkfall.

1972, 713 verkföll

1974, 1.926 verkfall.

37) Stofnun „Félagsaðstoð“ sem, meðal annarra fríðinda, “gróðursetti” Spán með ókeypis súpueldhúsum fyrir þá sem mest þurfa.

38) Sköpun á Eftirlaunalífeyrir, og einnig það af Ekkja (samkvæmt tilvitnun)

39) Ákvörðun skyldulífeyrisaldurs.

40) Stofnun Almennir og frjálsir skólar, til skyldunáms, til að uppræta ólæsi.

41) Stofnun Starfsmenntaskólar.

42) Ákvörðun lágmarksaldurs við upphaf starfsævi.

43) Ákvörðun lágmarkslauns milli fagaðila.

44) Ábyrgð bóta vegna óréttmætra uppsagna.

45) Stofnun verkamannasamþykktarinnar sem tryggði þeim það sem þegar var nefnt og margt fleira.

46) Stofnun almenningsútvarps og, á sínum tíma, einnig almenningssjónvarps

47) Stofnun fyrirtækja til verndar og aðlögunar fatlaðs fólks, ss EINU sinni, góðgerðaríþróttaveðmál o.s.frv..

48) Stofnun Olíufélög ríkisins

Það skapaði beina þátttöku ríkisins í eflingu og þróun iðnaðar, búfjár og landbúnaðar, í gegnum:

Ef Franco stjórnaði Spáni svo lengi, þá var það vegna þess að ástandið var ekki fullnægjandi, Franco var að undirbúa Spán fyrir framtíðina, Spánn hefði ekki náð þeim hæðum sem hann náði (síðar eyðilagður af þessum "lýðræðislegu" ríkisstjórnum) ef það hefði ekki verið fyrir Franco. Alger tortímingu spænska hagkerfisins af hálfu lýðveldisins hefði verið annað en þær takmarkanir sem Franco setti tjáningarfrelsinu.

Var rangt gert? Augljóslega, en það var verra í öðrum einræðisríkjum Sovétríkjanna eins og Sovétríkjunum, Norður-Kóreu eða Kína, sum enn í gildi, þar sem höftin voru verri en á Spáni Francos og í ofanálag komust þær ekki efnahagslega fram.

Hér að neðan læt ég þér aðra röð mikilvægra gagna um árangur Franco-stjórnarinnar:

Lög:

1. september 1939. Fjölskyldubótalög.

23. september 1939. Ellistyrkjalög.

13. júlí 1940. Lög um sunnudagshvíld og helgidaga.

25. nóvember 1942. Ættarminjalög.

14. desember 1942. Sjúkratryggingarskylda Til að veita tryggingalögin um skyldutryggingu sjúkratrygginga var byggt upp sjúkrahúsnet, háð almannatryggingum:

Sjúkrahús: 292

Göngudeildir: 500

Skrifstofur: 425

Skipulögð búseta: 96

26. janúar 1944. Ráðningarsamningur, greidd orlof, fæðingarorlof vinnandi kvenna og verkalýðsábyrgð.

19. nóvember 1944. Óvenjuleg jólalaun.

18. júlí 1947. Óvenjuleg laun 18. júlí.

14. júní 1950. Umbætur á I.N.P. fyrir betri umfjöllun í verndaraðgerðinni.

22. júní 1956. Vinnuslys

24. apríl 1958. Kjarasamningar

23. apríl 1959. Landbræðsla. Lög þessi ná til 2.300.000 verkamanna á bænum, bæði launþega og sjálfstætt starfandi.

2. apríl 1961. Atvinnuleysistryggingar.

14. júní 1962. Aðstoð við aldraða.

28. desember 1963. Lög almannatryggingastofnana.

31. maí 1966. Sérstök landbúnaðarstjórn.

2. október 1969. Almenn vettvangsreglugerð sem kveður á um 8 stunda vinnudag.

20. ágúst 1970. Sjálfstætt starfandi landbúnaðarfélag.

23. desember 1970. Atvinnulög bandalagsins.

Á árunum 1960 til 1981 er áætluð verðbólga leiðrétt í hag, í ársbyrjun en ekki í lok eins og gert hefur verið síðan 1981, sem neyðir launin til að standa undir lægri kaupmætti.

-Að skapa upphafið að endalokum velferðarsamfélagsins, þar sem velferð ríkisins var treyst.

1938 – Ákvæði.-

– Skylda fyrirtækja til að útvega mötuneyti fyrir starfsmenn sína.

– Efling umboðsmanna og samvinnufélaga.

– Félagsstofnun sjóhersins.

– Framkvæmd rafvæðingaráætlunar járnbrauta.

1938 – Vinnuréttur.-

– Stofnun verkalýðsdómstóls.

– Lögboðið fjölskyldustyrkjakerfi.

– Lög um bækistöðvar National Syndicalist Organisation.

1944

Stofnun læknastofnunar og öryggi og hollustuhætti á vinnustöðum

1956

Stofnun læknisþjónustu fyrirtækisins

1972

Stofnun forvarnarlækninga og lýðheilsuþjónustu

Tilskipun 1433/1975, frá 30. maí - sem kveður á um innlimun móðurmáls í áætlunum leikskóla og almennra grunnfræðslumiðstöðva

Læsi.-

Í spænsku skólum, sérstaklega á landsbyggðinni, er boðið upp á ókeypis námskeið síðdegis og á kvöldin, aðlagað vinnuáætlunum ólæsra fullorðinna eða þeirra sem hafa áhuga á að bæta menntunarstig sitt.

Þróun ólæsis á Spáni.-

1930…………44%

1960…………11%

1975…………5%

Og nú mun ég fá hinn dæmigerða "snjallari" sem segir alltaf: "auðvitað, en ef við berum það saman við hinar lýðræðislegu Evrópuveldin á þeim tíma, jæja, þeir gerðu betur." Og það er satt, en það voru þau völd sem beittu neitunarvaldi á Spáni erlendis og leyfðu honum ekki að stækka.Ef Spánn hefði ekki haft þær hömlur, þá hefði það verið stórveldi í Evrópu, bæði efnahagslega og félagslega.

Þess vegna get ég fullyrt að Franco-stjórnin hefur verið mest og besta „félagslega“ eða „sósíalisti“ sem verið hefur á Spáni. Hingað til.