Tweet Battle: Guhertin çi ye?

Îro, roja yekem rûniştina veberhênanê, demjimêr deh panzdeh sibehê, ev danûstandina tweetan pêk hat:

Bi dîtina min ev kilîta tiştên ku di partiyên nû de diqewimin e. Ji peyman û nakokiyan wêdetir, ji veberhênanên têkçûyî an serketî wêdetir, ya ku wan ji hev vediqetîne tam ev e: Awirek cûda ya dîtina li dora me.

Di 20’ê Kanûnê de nifşek tevahî derket qada siyasî. Nifşek ji Spanyolan ku ne ji hêla temenê ve, hem jî ji hêla helwesta xwe ve têne destnîşankirin: ew ên ku ji gelemperî têr bûne.

Ji ber vê sedemê û tenê ji bo vê yekê partiyên nû di van hilbijartinan de firsendeke dîrokî bi dest xistin ku bêhêziya hilbijartinê ya gelê Spanyayê bişkînin. Li welatekî ku bi kevneşopî heman gel her tim deng didan, êdî derî ji yên nû re vebûye. Hema bêje nîvê welatiyan biryar dane ku dengê xwe bidin tiştekî cuda. Bo? Em jixwe dizanin. Bila em behsa sedemên vê guherîna helwestê nekin ji ber ku em hemî wan dizanin. Lê ji bo çi? Pirsgirêk ev e. Pirsgirêk ev e ku, her çend nêzîkê deh mîlyon Spaniyan dengê "ji bo guhertinê" dane jî, ne hemî bawer dikin ku guhertin heman tişt e.

Ji bo hin dengdêrên Podemos, guhertin tê wateya qutbûnê. An jî wisa xuya dike. Ji desthilatdaran qut bibin, ji manîpulatoran qut bibin, ji yên ku me anîne rewşeke aborî û siyasî ya ku tê de elîtên ku saziyên dewletê ji bo berjewendiya xwe bikar tînin û zirarê didin piraniya mezin di bin serweriya me de ne.

Ji bo yên din, dengdêrên Ciudadanos, guhertin tê wateya reformê. Reforma saziyên ku berê xwe dane gendeliyê, reform ji bo bidawîkirina binpêkirinan û ji holê rakirina dubendiyan, ji bo bidawîkirina bêserûberiyê û nûjenkirina pêkhateyên aborî: reform ji bo safîkirina mekanîzmayên beşdariya demokratîk.

Hin, bi kêmanî îdeal, Dixwazin bingehên desthilatdariya avabûyî hilweşînin ji bo avakirina yekî cuda û baştir, dema yên din dixwazin awayê bikaranîna yekane hêza ku ew rewa dibînin biguherînin: yê ku jixwe heye.

Li derdora vê nakokiyê escraches, Otegis an jî dijberên Kubayê hene. Di navendê de pirsa Katalonî heye. Helwesta cihêreng a ku her kes li hember van mijaran heye nîşan dide ku ew ji çi tiştên pir cûda hatine çêkirin.

Îradeya guhertin û pêşdebirina civakê hevpar e, lê di heman demê de wekhevî diqede.. Iglesias û Rivera dikarin li ser hin tedbîrên nûjenkirina demokratîk li hev bikin, lê li ser hindik din. Modela civakê ya ku her du alî jî di hişê xwe de ne, ji hev cuda ye. Cudahiyên di siyaseta aborî de herî kûr xuya dikin, lê ew ne wiha ne: Cûdahiya rastîn di rewabûna ku ew didin çalakiya siyasî de ye. Ji bo Podemos, çalakiya sazûmanî mekanîzmayek e ku meriv bikar tîne da ku pêşde biçin. Ji bo Ciudadanos, çalakiya sazûmanî her tişt e, ji ber ku ne rewa ye ku pêşde biçin.

Ji bo Podemos, çalakiya siyasî ya sazûmanî rêyek e ku meriv bigihîje armancên ku wê derbas dikin, û ya ku bi rastî girîng e. Ji ber vê yekê dema ku Pablo Iglesias li Otegi dinêre ew bêtir dibîne, û nikare reftarên (sûcdar an ne) vî mirovî ji armancên siyasî yên ku ew dişopîne veqetîne. Ji bo Ciudadanos, ji naveroka heyî ya qanûnan wêdetir armancek mimkun tune. Yê ku li gorî wan tevnegere, nikare her cure meşrûiyetê bixwaze.

Ev tengezarî bi kûrahî teorîk e (Iñigo, me ronî bike) û ne di hişê hemî dengdêrên herdu partiyan de ye. Lê ew di bingeha hemû nakokiyên wan de ye. Lihevkirinek mumkin nîne. Bi heman awayî ku di sala 1976-an de civaka Spanyayê neçar ma ku di navbera reform û hilweşandinê de hilbijêrin, û di dawiyê de tengezarî çareser bû dema ku me dît ku Santiago Carrillo, li tenişta karmendê xwe rûniştî, bi ala sor li ser pişta wî, Em niha bi dubendiyeke bi vî rengî re rû bi rû ne.: Erê Podemos, di dawiyê de, biryar dide ku berî guheztina tiştan divê em qanûnên ku wan guhertinan mumkin dikin biguherînin, ku tê wateya ku wan bihesibînin û bikin yên xwe; an jî heke berevajî vê yekê biryar bide ku pergal ew qas gemar e ku hewce dike ku rasterast ber bi perçebûnek pêkhatî ve biçe.

Destûra Bingehîn a nû, bi vî rengî bê gotin an neyê kirin, wê hingê dê bibe çarçoveyek nû ku ji hêla prosedurî ​​ve jî ne mecbûr be rêz li mekanîzmayên reformê yên ya berê bigire. Vebijêrkek e. Di vê çerçoveyê de, bo nimûne, referandûma Katalonyayê hema hema yekser pêk tê. Lê li hemberî vê vebijarkê, îro alternatîfa Podemos reform e, ango bi PSOE re peyman û bi wê re statukoyê qebûl bike. Û yek ji van li wir bi cih nabe. Li wir Podemos divê bingehên danûstandinên xwe biguherîne, ala destûrî ya heyî li tenişta maseyê deyne, bi vî awayî. Meriv nizane dê gelek hilbijêrên wî efû bikin yan na...

Mesele dereng e û ji min re wisa xuya dike Podemos di derbarê mijarê de nerînek kûr nekiriye. Çalakiya tavilê belkî nehêle ku ew di vê tansiyona veşartî ya ku di hundurê wî de heye, bikeve. Lebê Zû an dereng hûn ê neçar bimînin ku bi dubendiyê re rû bi rû bimînin, wekî din ew ê di destên we de biteqe. Li dû tweetên vê sibehê, dibe ku vê yekê nîşan bide.

Di vê navberê de, Ciudadanos di vî warî de ti pirsgirêk nîne. Tenê hêvî dikin ku hûn dikarin sumarpiraniya parlemanî ku reforman pêk tîne, bibe katalîzatorê wan. Guhertin, ji bo wî tiştek din e.