Nimium pondus terroris in instrumentis communicationis socialis

Occasione hodiernae oppugnationis in Manchester ingressum liberamus quem ante duos menses in hoc eodem loco post oppugnationem Londini edidimus.

Primo die 23 mensis Martii anno MMXVII editum:

Eo anno in Hispania viximus. Unusquisque impetus, novus quisque actus barbarismi, quem ETA in 80s et 90s commisit, instrumentis disseminavit, ampliavit. Atque hoc ipsum, quod stimulos terroristarum ad facinus proximum patrandum publice datum erat.

Adeo ut coetus terroristarum plus praesentiae, magis impulsum quae- sisset, conatus interficeret in via, quae maximarum instrumentorum ictum haberet. Ita cruentissimi impetus pervenerunt, quorum nomina adhuc meminimus, vel ea quae additae crudelitatis gustatu ad mensam attulerunt (Ortega Lara, Miguel ngel Blanco).

Transitus annorum centena millia hominum interfectorum pallio oblivionis contegit, sed ipsum momentum in instrumentis communicationis socialis significat paucos, praecise supra memoratos, adhuc memoria tenere. Habebant aliquid aliud: tortam inferebant in icones quae oblivisci non poterant.

Hodie aliud genus terrorismi patimur. Terror religiose innititur, qui seipsam sacrificare volens, idque periculosius radicibus efficit. Sed ante omnia metus, qui cum discitur natus est, in societate instrumentorum multo magis, proximior et etiam ad sensationalismum proclivior est quam umquam.

Jihadist non dubitanter coepit ac dissimiles alii terrorismi dose vim augere, donec a sua barbarie devoratus est, sicut accidit terrorismo Europaeo saeculo XX. Sed contra: terror, quem hodie patimur, non unus, duo vel tres homines, sed duo milia et ducenti simul occidere coeperunt. Terrorismus est qui novam formidinis formam agit, quae non in metu proximi, sed in memoria praeteritorum impetus facit.

Hoc unicus modus est explicandi cur novissimi impetus tanto praesentia in instrumentis communicationis fruuntur, cum obiective eorum amplitudo multo minor est quam ea quae antecedunt. Procuratores statim in primis annis operandi officium fecerunt, et nunc, ad momentum, se de fructibus vivendi finiunt, ut actiones solitariae solitariae insanorum, cum verae criminali institutione vix coniunctae, sufficiant. eis ut flammam vivam. Continuatio eorum barbarismi barbaris tam vilis numquam fuit: instrumentorum, et caeli opiniones occidentalis publicatae, cotidie eis laminam imposuerunt.

Antiquis diebus IRAS et ETAS, Red Brigades et Baader-Meinhof, terroristarum ex parvis locorum fetura orti, iam multum disceptatum est utrum actiones suas divulgarent necne.

Hodiernae illa disputatio tempestiva est quam umquam. Heri homo solitarius homo, vehemens, sed vix realiter refertur ad illos qui fructus actionis suae meturi sunt, tres homines Londinii necaverunt. Eventus gaudebat praesentiam vere proportionatam et attentionem socialem attentam eius veram rationem. Paucis abhinc annis complures Europae nationes continuas et multo graviores ictus sine magno negotio pertulerunt et, interdum etiam cum mala conscientia, pro condicione publica facienda sunt. Interisse hodie videtur disputatio de causa cur tantum et tam male augeamus impetus, quorum solum objectum (ab iis qui chordas eminus trahunt) plane ampliandum est, ut non metu, sed odio vivamus.

Sit aperiri disputando, nam id quaestio. Non de necessitate censurae propriae disseremus hoc nuntio disseminando, aut quidvis simile. In mundo, sicut hodierno, plenus reticulorum et instrumentorum communicationis tacitae, nulla possibilitas evadendi est quae publica decernit tamquam "virales" tractare. Impetus ibi perget et homines in Interreti praesentiam magnam eis dare pergent, quamvis omnes statio televisificae in mundo perseveret silens eam. Non possumus adiuvare.

Sed non ad terrorem diffundendam, sed ab odii consecutionibus nosmetipsos defendendam disputationem aperire debemus. Quia tenendum est quod terroristae, inviti nomine, noverunt se terroris praelium amisisse. Perge iter nobis obstante. Viventes perseveremus, ab uno loco ad alium, intra Occidentem, sine comminatione praesentiae suae nos retrogradientes. Nemo iter ad Londoniam vel Berolinum vel Novi Eboraci delebit quia impetus iam occurrit, ultra biduum vel triduum statim postquam incidit. Nulla nec metus nulla.

At contra, repetitio nuntiorum de eventis sicut heri Londinii, cum terrorem non creat, odium, segregationem et exclusionem gignit. Id ipsum quid est. Incrementum quarundam partium et quorundam sermonum per Europam et Americam septentrionalem nihil accidit. Id odium est felix legatum terrorismi jihadist. Plus quam terroristae, guys ISIS sunt factores irae contra populum defendere affirmant. Haec indignatio crescens inducit separationem inter mundum musulmanum et ceteros homines. Magnus ibi fundamentalistarum triumphus iacet, quia haec separatio inter Saracenos et reliquos significat suum exsistentiam et quod eos in suis praesidiis fortes efficit.

Quod etsi non possumus, tempore, quo minus id fiat, scire saltem debemus nec tantam hostibus munitionem praebere.