Déi Rettung, déi eis géif befreien

Mir hunn eng Erënnerung wéi e Fësch, also sécherlech e puer vergiess: Am Summer 2007 ass an den USA eng Finanzkris ausgebrach, déi eise President Zapatero ignoréiert huet.

Awer vis-à-vis vum President sengem Onglaawen, hunn d'Wellen vun der Kris op eis erreecht, erhéicht a korrigéiert. Am Joer 2009 war et schonn evident, datt de spuenesche Finanzsystem net esou lieweg war wéi mir gesot hunn. Et war méi wéi Waasser iwwerall.

Dunn hu mir eis an enger monumentaler Depressioun involvéiert, an eis Regierungen schwéngen tëscht den initialen expansive Moossnamen fir d'wirtschaftlech Aktivitéit z'ënnerstëtzen (2008-2009), déi eis e puer Millioune kaschten an eis e bësse méi ënnerzegoen, an de spéider brutale Schnëtt, ugeholl wéi dës Moossnamen waren onfäheg d'Wirtschaft ze reaktivéieren. Endlech si mir vun enger Spiral vun wuessender Staatsschold a Fluchrisikoprimen (2010-2013) ofgeschwächt.

Awer virdru, wéi mir 2009 eragaange sinn, waren d'Defaults vun Individuen scho ugefaang, an d'Delinquenz vun der Bank (de Montant vun de Prêten, déi d'Banken zouginn an d'Scholden net kënnen bezuelen) ass konstant eropgaang.

Am Resumé, no all Experten, an 2006, Spuenien hat ee vun de mächtegste Finanzsystemer an der Welt. An no déi selwecht Experten, an 2010 Spuenien hat e puer ruinös Banken. Gitt mat den Experten.

Lues a lues, wéi an engem Kaartenhaus, goufen déi schwaachste Spuerkeess (a ville Fäll déi meescht politiséiert, wann et der net waren) a verschidde Banken agegraff. Bis zu aacht verschidden Interventiounen goufen tëscht 2009 an 2011 stattfonnt, frëndlech verdeelt tëscht de PSOE an PP Regierungen.

Mä de Problem gouf net geléist, well et strukturell war. D'Gewiicht vum Zille an d'Iwwerkredit hunn erstéckt an erstéckt Bilanen, déi e puer Joer virdrun deeselwechten Zille Glanz ginn.

Also am Februar 2012 gouf déi grouss Decisioun geholl. D'Europäesch Unioun gouf gefrot finanziell Hëllef fir e Montant vu bis zu 100.000 Milliounen Euro, vun deenen endlech "nëmmen" 76.410 Millioune genotzt goufen, déi an d'Finanzinstituter agefouert goufen. Domadder, an duerch eng Wirtschaft, déi sech lues a lues erholl huet, konnt d'Katastroph verhënnert ginn. Oder esou hunn se eis gesot.

De Minister Guindos sot ëmmer erëm, et wier keng Rettung. Europa huet eis e puer Zéng Milliarde geléint, zu engem lächerlechen nidderegen Zënssaz. Wéi schéin. Mir hunn se mat enger Hand opgeholl a mat där anerer der Bank ginn, wéi néideg. Dank deem géifen d'Banke fir d'éischt d'Liquiditéit erholen, an d'Solvabilitéit duerno, sou datt se se an e puer Joer ouni Probleemer zréckginn. Mir, Spuenien, géifen et deemools an Europa reintegréieren, sou datt d'Endresultat eng bëlleg Finanzéierung vum Himmel war, déi eis aus dem Mier bruecht huet, ouni eis näischt ze kaschten. E Schnäppchen, wow.

Iwwer d'Joren, vun deene 76.000 Milliounen, verséchert d'Bank vu Spuenien datt mir kaum 16.000 erholen. Et gëtt eng Debatt iwwer déi spezifesch Zuelen, awer et ass egal. Wichteg ass, datt si sech fir en Austrëtt entscheet hunn, deen eis gelunn huet, well zënterhier gewosst war, datt et keng Garantie gëtt, datt déi grouss Fongen, déi kritt goufen, erëmkréien. Et gouf décidéiert d'Bank net ze falen, mä amplaz sinn d'Bierger, déi d'Bank schëlleg waren, hëlleflos gelooss. Sou einfach wéi dat. An der Economie, wann d'Ressourcen op eng Plaz gesat ginn, heescht dat, datt se vun all deenen aneren zréckgezunn sinn. Näischt reent vum Himmel an alles fällt um Enn zréck op d'Äerd. Mä dat ass eng Lektioun, déi eis politesch Spuerkeess net geléiert hunn, ënner anerem well se mat anere Leit hir Suen spillen.

No der Vergaangenheet an der heiteger Leed ass d'Saach esou skandaléis, datt et och peinlech ass et ze soen.

D'Alternativ, hunn si eis gesot a si soen eis weider, wier gewiescht ze gesinn, wéi déi kleng, mëttelgrouss a souguer déi gréisste Banken een nom aneren an engem infernalen Domino gefall sinn. Dépôten wieren verluer gaangen, mir wieren Corralitos ukomm, eist gehéiert zum Euro wier a Gefor gewiescht, asw, asw.

Den Discours, kuerz, ass bekannt: déi strategesch Secteuren mussen zu all Präis gespuert ginn. Wann zéngdausend Leit et schwéier hunn, well eng Autosfabrik an enger bestëmmter Stad zoumaache soll, da kommen de Staat, d'Autonom Gemeng a wien gebraucht gëtt hinnen zur Rettung. Et ass datt et e strategesche Secteur ass, wäerte se eis soen. Mä wann zéngdausend Leit et schwéier hunn, well hir Klengbetriber ruinéiert sinn, well de Staat se mat Steiere brat fir d'Rechnung fir strategesch Secteuren ze bezuelen, da mécht keen eppes fir si. A wann déi, déi eng schlecht Zäit hunn eng Millioun oder véier Millioune Leit sinn, weder. Si ginn een nom aneren op d'Stroosse an a Rou. Dëst ass net iwwerdreiwen: genau dat ass wat a Spuenien virun e puer Joer geschitt ass, mat flüchtege ëffentlechen Ausgaben, konzentréiert op absurd Offäll fir d'éischt, a spéider Zënsen bezuelen, wärend bëlleg Suen op d'Banke gereent hunn fir Insolvenz ze vermeiden.

Aus enger liberaler Positioun kann een net anescht wéi Erstaunen ausdrécken. Eis Herrscher sinn esou liberal wéi Dir, Lieser, wéi Plutonesch.

D'Fundament vun enger fräier Wirtschaft ass Versuch a Feeler, Risiko, Gewënn a Verloscht. Wa mir vun der Ëffentlechkeet d'Betriber maachen, déi schlecht ginn, iwwerliewen, wa mir se belounen andeems se hinnen Sue ginn, fir datt se net ënnerzegoen, huelen mir Ressourcen ewech, déi fräi solle sinn an den Hänn vun deenen, déi sech wuelfillen, vun deenen, déi kënnen méi Räichtum generéieren. An dëse Joeren, Spuenesch Banken spueren, Europa huet schlecht Gestioun belount, mee opgepasst, nëmmen déi schlecht Gestioun vun der mächteg. Et ass virwëtzeg: d'Mëssverwaltung vun deenen, déi an der Vergaangenheet de Politiker gutt gemaach hunn, ass gerett ginn; d’Mëssverwaltung vun deenen, déi hinnen an Zukunft eng Aarbecht ubidden.

Jiddefalls. Wa mir gleewen datt et Entitéite gëtt déi ze grouss, ze wichteg sinn, sou vill datt mir se net fale loossen, ass et well mir keng Liberal sinn. Wat mir sinn, sinn Interventiounisten vun der schlëmmster Aart: déi, déi nëmmen intervenéieren wann et drëm geet d'Risen ze schützen, déi schlussendlech d'Gnod zréckginn.

Well en Interventionist sinn ass net schlecht. Et ass eng Optioun, legitim, an dat kann verdeedegt ginn. Mee da muss een et offen zouginn: „Ech sinn en Interventiounsmann, ech entscheede gär vun uewen wou a wéi d'Sue solle benotzt ginn. Ech mengen, de Staat mécht dat besser wéi d'Leit." Sot et esou, Hären vun der PP.

Regierungen, Parteien, hunn d'Recht liberal ze sinn. Oder Sozialisten. Oder wat se wëllen. Et ginn Argumenter fir entweder Optioun. Wat et kee Recht op ass, ass datt d'Regierungen hire Bierger léien, dat ass genau dat wat eis Regierung an der Rettungsfro gemaach huet. D'Resultat ass, datt 60.000.000.000 Euro aus eiser Täsch verschwonnen sinn. Euro, déi an den Hänn vun der Gesellschaft, fräi, net gefaangen, Evictiounen net duerch Ecraches, mä duerch Wirtschaftswuesstem verhënnert hätten, Entloossungen net duerch Entschiedegung, mä duerch méi grouss Aktivitéiten evitéiert hunn. Wéi vill Firmeschließungen, perséinlech- a Familljedramaen, Emigratiounen a wäit Länner, manifestéiert Ongerechtegkeeten, Depressiounen, Suizid, kéinte verhënnert ginn, wa se net déi siechzeg Milliarden Euro hu missen droen, déi mir de Banke ginn?

Spuenien ass voller "liberalen" Economisten no bei der Muecht, déi de Rettungsplang berechtegen (sorry, de "konzessive Prêt") well et drëm geet e strategesche Secteur ze retten. Mee et gëtt näischt méi anti-liberals wéi esou eng Konzeptioun, no där et Secteure gëtt, déi sech per Dekret endlech mat ëffentleche Gelder ëm sech musse këmmeren, anerer kënne stierwe loossen.

All dëst ass ganz sérieux. Awer nach méi sérieux ass d'Ligen. Eng Famill vu véier Membere geet op d'Schëller, a Form vu méi Steieren, méi Scholden, also manner Aarbecht a méi Aarmut, eng Zomm vu méi wéi 5.000 Euro. An et wäert et maachen, et mécht et, well mir hunn deemools net erlaabt datt d'Banken, déi misse falen a gesond ginn, oder kaaft, opgeholl oder verkaf goufen, wéi de Maart wollt. Dofir ass et fir.

Clarkson

Och wann et zudéifst ëmmer bekannt war, ass et haut en onbestriddene Fakt: déi, déi eis verséchert hunn, datt dat näischt kascht, hunn eis gelunn. A keen ass op de Virdergrond komm, fir säi Feeler zouzeginn an ze soen: Et deet mir leed, ech iwwerhuelen Verantwortung, ech ginn fort.

D'Gréisst vun der Ligen, d'Gréisst vun de Ressourcen, déi aus dëser Gesellschaft geholl gi sinn, déi zousätzlech Aarmut, déi se eis verursaacht hunn, sinn esou grouss, datt déi Responsabel fir esou eng Falschheet kee Staatssekretär sinn, och net Minister . Et kann nëmmen de President vun der Regierung selwer sinn.