Mur, Sur Sánchez

Ħafna minna trabbew ma’ PSOE eġemoniku. Il-partit seta’ jirbaħ jew jitlef l-elezzjonijiet (ġeneralment rebaħhom) iżda l-għan tiegħu kien dejjem il-gvern ta’ Spanja u qatt ma ħalla l-orbita ta’ 130-200 deputat. Hekk kien u hekk deher li dejjem kien se jkun.

Madankollu, seba’ xhur ilu, il-PSOE kiseb 90 deputat u bilkemm żamm it-tieni post fost il-partiti Spanjoli. Kienet xi ħaġa bla preċedent, katastrofika, iżda ma ġara xejn. Imbagħad, xahar ilu, kiseb 85, il-vantaġġ tiegħu f'siġġijiet kontra t-terz naqas saħansitra ftit aktar, u d-distanza kontra l-ewwel laħqet livelli li qatt ma dehru qabel.

Il-valutazzjoni tar-riżultati elettorali hija dejjem ibbażata fuq l-intersezzjoni tagħhom mal-aspettattivi reċenti. U peress li l-aspettattivi għall-PSOE kienu, għall-elezzjonijiet tas-26-J, saħansitra agħar mir-riżultat elettorali finali, il-falliment ta’ ħaddieħor neħħa minn moħħ is-soċjalisti d-diżastru monumentali tagħhom stess.

Iżda data hija data. M'hemm l-ebda fejn taħbi u l-ebda mod kif tqarraq lilek innifsek. Pedro Sánchez wassal lill-PSOE għall-agħar żewġ riżultati fl-istorja tiegħu, bil-bosta. Ħalla lill-partit tiegħu lura bħal qatt qabel, bla difiża kontra s-solidità tal-Partit Popolari. Sánchez biddel lill-PSOE f’partit bla sahha, mitluf fi battalji ċkejkna għall-eġemonija... fuq ix-xellug. Min rak u min jarak, Partit Soċjalista, toqgħod bil-ġlieda għall-irwol ta’ second-in-kmand.

Issa l-PSOE jrid jagħżel bejn jiffaċilita l-investitura ta’ Rajoy, jagħmel paripé ġdid ta’ negozjar, jew jisforza t-tielet elezzjonijiet. Ħadd ma jaf, illum, x'se jagħmel Sánchez, u dik l-istess inkonsistenza hija l-akbar prova tal-falliment tiegħu. Imma kemm jekk jispiċċa jċedi għal Rajoy jew iwassal biex isiru t-tielet elezzjonijiet, ma jkollu l-ebda rwol x’jaqdi, la bħala kap tal-oppożizzjoni jew bħala kandidat għall-presidenza tal-gvern f’elezzjonijiet ġodda.

Hemm Kungress Federali pendenti, li qatt ma jsir għax il-partit ikun dejjem fuq sieq ħażina, jistenna l-miraklu li qatt ma jasal, il-gvern li qatt ma jiġi aċċessat, id-deċiżjoni maġika li tnaddaf iċ-ċpar...

Iżda biżżejjed tad-distrazzjonijiet: ma jistgħux jistennew aktar. Iridu jfittxu b’urġenza sostitut u jkollhom ikunu f’pożizzjoni li jnieduh lill-pubbliku meta jibda l-kors il-ġdid, jiġifieri dalwaqt.

Se jagħmlu dan? Kif? Fejn għandhom iħarsu?

Il-PSOE jinsab f'sitwazzjoni ta' emerġenza, u jrid jagħrafha b'mod urġenti. Jekk ikun żbaljat, il-partit se japprofondixxi l-ineffettività li ilu mifni fiha għal xi żmien. Barra minn hekk, hemm novità: hemm sostitut fil-panorama politiku li proprju qed jistenna li l-PSOE jagħmel l-aħħar żball, lest jissostitwih: jismu Podemos. Podemos biss ikun jista’ jikseb dan jekk is-soċjalisti jaqtgħu t-triq għaliha. U Sánchez huwa l-punter kbir.

Għalhekk, il-PSOE għandu jagħżel valur sigur. Ma jiflaħx esperimenti. Trid tagħżel kandidat magħruf (kemm jekk l-elezzjonijiet isiru qabel tmiem is-sena jew le, m'hemmx ħin biex rookie jikseb esperjenza u jispiċċa jagħmel impatt fl-opinjoni pubblika). Il-mexxej il-ġdid irid jipprovdi ġabra ta’ voti soda u kkonsolidata li tiggarantixxi lill-PSOE li mhux se jitlef mill-bidu art ta’ xi erba’ miljun vot. That being said, il-kandidat għandu sumar xi valur miżjud addizzjonali ta’ dawk li, illum, jistgħu jimmobilizzaw parti mill-elettorat, żgħir kemm hu żgħir: ġibda li tgħaqqad lil uħud mingħajr ma tbeżża’ lil ħaddieħor. Il-kandidat, pereżempju, jista’ jkollu diżabilità, jew ikun mara, jew ikollu aċċent tan-Nofsinhar, minbarra li jkollu karriera politika diġà għaddejja. Naturalment, ma tistax taqbeż il-ħamsin sena (preferibbilment, trid tkun taħt l-erbgħin). Aktar ma karatteristiċi bħal dawn, li llum jistgħu jkunu soċjalment apprezzati ħafna, li jipprovdu vantaġġ, aħjar: il-kandidat irid jgħaqqad in-novella b'ġentilezza ma' dak konsistenti.

Dik il-persuna teżisti u verament hemm waħda biss. Il-fatt li Susana Díaz ma togħġobx minn ċerti setturi, raffinati jew exquisiti, huwa kemmxejn aktar favur tagħha. Il-fatt li tispandna lill-aktar qalb xellugija ta’ Spanja, issa ppersonifikata minn nofs l-elettorat ta’ Podemos, hija wkoll ta’ dispjaċir. L-ossessjoni tal-PSOE ma’ Podemos kważi swietlu s-sopravivenza tiegħu stess, u għalhekk wasal iż-żmien li l-partit jiffoka fuqu nnifsu u fuq il-valuri tiegħu, kemm jekk jogħġbuh jew le ta’ madwaru. B’hekk biss ikun jista’ jirkupra l-art. Imbagħad, b’sarġgħa għal darb’oħra mimlija b’seba’ jew tmien miljun votant, ikun jista’ jinnegozja ma’ terzi persuni mill-unika pożizzjoni li minnha dejjem għamel hekk il-PSOE: l-eġemonija. Iżda, sadanittant, il-Partit Soċjalista jeħtieġ ċertu assorbiment, jirtira fl-essenza tiegħu, jikkumplimenta dan b’xi novitajiet li jistgħu jkunu biss kożmetiċi iżda li jkunu attraenti għal votant medju li ma jkunx wisq politiċizzat jew interessat: votant. min irid in-novità imma mhux il-fond. . Dan il-votant jitlob mexxej ġdid, faċilment rikonoxxibbli, ton differenti u ġenwin, diskors ċar u qawwi li jerġa’ lura għal dak li kien il-Partit Soċjalista u jħalli l-forom artab ta’ Sánchez stess f’rokna sakemm ikunu jistgħu jiġu rkuprati aktar tard. tinnegozja, imma dejjem minn pożizzjoni ta’ saħħa u superjorità.

Il-kandidat li jista’ jikseb dan kollu għandu isem wieħed biss u lkoll nafu x’inhu. Diġà waslu tard.