Eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring op maandag, maar dan zes maanden opgeschort?

Het meest wijdverspreide gerucht van vandaag is dat volgende maandag groen licht zou kunnen worden gegeven in het Parlement een Unilaterale Onafhankelijkheidsverklaring (DUI) dat tegelijkertijd zou een uitstel van zes maanden met zich meebrengen om van kracht te worden (of een andere soortgelijke opschortende voorwaarde).

Niets is zeker, want onder de krachten die de Catalaanse regering steunen er zijn sterke verschillen. Terwijl sommigen aandringen op het nemen van onmiddellijke en onomkeerbare maatregelen, zijn anderen vastbesloten door te gaan met een uitputtingsstrategie die op de middellange termijn tot onafhankelijkheid leidt.

El compromis tussen beide standpunten Wat vandaag waarschijnlijker lijkt, is om de DUI voor aanstaande maandag te forceren, en daarmee de CUP tevreden te stellen, om tegelijkertijd zet het in de wacht voor een seizoen om het gevoel van flexibiliteit en bereidheid tot dialoog te geven.

In de Catalaanse overheidsmedia wordt van mening dat Op deze manier zou internationale legitimiteit en sociale steun worden verworven. Als de strijd van de internationale pers eenmaal gewonnen is en er zelfs kleine kloven zijn gezaaid in de steun die de Europese leiders aan de regering van Rajoy geven, zou het doel nu zijn om de kloof te vergroten.

Het politieoptreden van 1-O, dat handig werd uitgebuit, en de harde toespraak van de koning op de 3e, gaven Puigdemont een kalm en schijnbaar verzoenend antwoord in zijn institutionele interventie op de 4e. Het idee is om de president voor te stellen als een aanwinst voor de onderhandelingen. vergeleken met de onbeweeglijkheid Van het andere deel.

Roep nu de onafhankelijkheid uit, op dezelfde maandag, zou een uiterst ongrondwettelijke daad zijn zou de hele internationale gemeenschap tegen de regering keren, en zou ervoor kunnen zorgen dat de pers naar de kant van de centrale uitvoerende macht neigt. Daarom het zou een kwestie zijn van het maken van de proclamatie met een slogan (een beroep op onderhandeling binnen een bepaalde termijn) waardoor de Spaanse regering opnieuw buiten het spel werd gelaten. De boodschap die moet worden overgebracht (“we verklaren de onafhankelijkheid, maar we voeren deze niet uit om in goed vertrouwen over alles te onderhandelen”) is intelligent en stelt de Catalaanse regering in staat de leiding te behouden, waarbij de uitvoerende macht van Rajoy altijd achterblijft door de gebeurtenissen en de kosten ervan op zich neemt. van het nemen van de moeilijkste beslissingen met de slechtste rechtvaardiging voor de publieke opinie (sluiting van stembureaus, toepassing van artikel 155, enz.)

Vandaag is donderdag. Rajoy heeft geen materiële tijd meer om een ​​plenaire zitting van de Senaat bijeen te roepen en vóór maandag de toepassing van artikel 155 aanvragen. Op deze manier zou Puigdemont opnieuw op voorsprong komen. Rajoy zou het beroemde artikel a posteriori moeten toepassen, in een tijd waarin de Catalaanse regering na de afkondiging van de DUI veel ruimte in de Europese media zou genieten en haar vriendelijkste gezicht zou laten zien door nadrukkelijk haar verlangen naar dialoog uit te spreken .

De belangrijkste meningsverschillen in het onafhankelijkheidsblok komen uit de verschillende interpretaties gemaakt van het resultaat van de referendum Zondag 1 oktober. Privé erkennen sommige leden van de regering dat deelnamecijfers, zelfs als we rekening houden met de scholen die door de politie zijn gesloten, ze zijn teleurstellend en zij zouden geen overhaaste besluitvorming goedkeuren. Het doel om de 50% van de kiezers duidelijk te overschrijden lijkt ver weg te zijn geweest (hoewel de definitieve officiële cijfers nog niet openbaar zijn gemaakt). Het feit dat internationale waarnemers hebben de resultaten niet onderschreven, en dat deze door sommige buitenlandse media (meer dan 90% ja) zijn beschreven als typisch voor een bananenrepubliek. Na de overweldigende triomf die de internationale reactie op de aanklacht van de politie op zondag 1 oktober voor de Generalitat betekende, is de daaropvolgende reactie genuanceerder geweest, met enkele zeer kritische analyses en hoofdartikelen in zeer prestigieuze kranten. Deze ontwikkeling baart grote zorgen in de kring van Puigdemont.

Ondertussen Er is weinig bekend over de plannen van Mariano Rajoy. Met zachte stemmen enkele leden van zijn regering Ze erkennen dat ze ongelijk hadden door de internationale nadruk te leggen op de ministeries van Buitenlandse Zaken, de directe invloed van de media achterlatend. Ze erkennen ook dat 1-O een ramp was voor de regering. De strategie bestaat er nu blijkbaar in om zo snel mogelijk de bladzijde om te slaan over de gebeurtenissen van die dag, waarbij wordt benadrukt dat het werkelijke aantal gewonden veel lager is dan dat gerapporteerd door de Generalitat, en dat enkele van de meest schokkende beelden van de dag hadden kunnen zijn montages geweest.

Verder lijkt het erop dat sindsdien De Spaanse regering kan geen adequate manier vinden om het initiatief terug te vorderen.