Nieuwe verkiezingen? Angst wisselt van kant

Na de 20-D verkiezingen, leken we het er allemaal over eens: als we eindelijk nieuwe verkiezingen moeten de grote begunstigden zouden de Volkspartij en Podemos zijn.

Met de ingang van de maand januari de eerste projecties die werden gepubliceerd en de peilingen die daarna verschenen ze hebben het bevestigd: de PP overtrof voor het eerst in anderhalf jaar de 30% van de stemmen, en Podemos(+) was heel dicht bij het behalen van de sorpasso voor de PSOE, als het die al niet had behaald.

Maar hierin kwam het aftreden van Rajoy en het bevel om een ​​regering te vormen aan Pedro Sánchez. Wat er in de eerste week van februari is gebeurd, verandert de situatie radicaal, en sommige onderzoeken beginnen dit aan te kondigen. Het is heel goed mogelijk dat PSOE en Ciudadanos de komende weken een stap vooruit zetten in de voorkeuren van de kiezers, terwijl PP en Podemos achteruit gaan.

Deze trend kan al dan niet worden bevestigd: het hangt allemaal af van hoe de gesprekken vanaf nu gaan. Maar als het wordt bevestigd, zouden Sánchez en Rivera nu geïnteresseerd zijn in een electorale opmars, terwijl Rajoy en Iglesias precies het tegenovergestelde zouden willen. Het leven geeft je verrassingen.

De situatie is duivels: de twee centrale partijen, die eruit zagen als de grote verliezers in de verkiezingskater, kunnen de rollen omdraaien. En de twee uiterste partijen verliezen het initiatief.

nu, de rationele strategie van PSOE en Ciudadanos kan zijn om al het mogelijke te doen om tot een akkoord te komen en dit aan de investituur voor te leggen (want die intentie wordt beloond door de kiezers) maar niet in staat zijn om het te materialiseren in een authentiek bestuur vanwege anderen. Voor hen zou het ideaal zijn om de PP en Podemos tegelijkertijd tegen de inhuldiging van Sánchez te laten stemmen, zodat ze voor de gemiddelde kiezer blijven verschijnen als de slechteriken in de film. Vervolgens zouden Ciudadanos en PSOE naar algemene verkiezingen gaan waarin ze de situatie winstgevend zouden maken.

In plaats daarvan Wij kunnen en vooral de PP, is te zien in de tegenovergestelde positie: hun belang kan nu zijn om koste wat het kost nieuwe verkiezingen te voorkomen.  Podemos is geïnteresseerd in de onthouding van de PP, om de enige bestaande oppositie te blijven, terwijl de PP geïnteresseerd is in de onthouding van Podemos zodat precies hetzelfde gebeurt. Beiden zouden baat hebben bij de onthouding van de ander, maar hun eigen onthouding ook niet.  En het is voor beiden moeilijk om uit dit spinnenweb te komen, want ze kunnen niets anders doen dan tegen stemmen en zo hun eigen graf graven en tegelijkertijd dat van hun tegenpool helpen graven.

Duivels, eindelijk. De inhuldigingsstemming voor Pedro Sánchez begint steeds meer op een spel van uitgestrekte handen tussen naasten te lijken, gecombineerd met knipogen en huichelarijen tussen tegenstanders, waarbij elk vals spel erg duur zal zijn. Iemand zal veel verliezen in dit spel, maar we weten nog niet wie.