Overheidsopties volgens peilingsgemiddelden

Wat de peilingen nu zeggen, heeft misschien niets te maken met de uitslag van 26 juni, als er op die dag verkiezingen waren. We weten dat huidige enquêtes vooroordelen kunnen hebben die hun gegevens onbruikbaar maken. En we weten dat vanaf nu tot dan veel dingen zullen gebeuren waardoor alles zal veranderen.

Maar laten we de operaties doen alsof we niet al het bovenstaande wisten, en stel dat 26-J een laatste kans is, waarin de partijen nu gedwongen zullen worden om tot overeenstemming te komen, omdat de samenleving niet nog eens zes maanden tolereert verlamming. Op dat moment zal onthouding waarschijnlijk geen optie meer zijn: de samenleving zal een actieve inzet eisen om een ​​regering te vormen. Zo ja, en als de huidige gegevens tot 26-J ongewijzigd blijven, welke kabinetsafspraken zijn dan mogelijk?

1. OVERSIZEDE GROTE COALITIE

Regering met een grote meerderheid en de mogelijkheid om grondwetswijzigingen door te voeren. Het grootste nadeel zou interne instabiliteit zijn, aangezien het wordt ondersteund door partijen met verschillende belangen. Bovendien zou Podemos/UP de enige echte oppositie zijn, die gemakkelijk zou kunnen profiteren van sociale onvrede, om te proberen de macht over te nemen bij de volgende verkiezingen.

2. OUDE GROTE COALITIE

De PP, afgekeurd door Ciudadanos, flirt soms met dit idee. Deze regering zou voldoende steun hebben om elke voorgestelde maatregel te nemen, hoewel ze externe steun nodig zou hebben voor de meest ingrijpende constitutionele hervormingen, aangezien ze niet tweederde van het Congres bereikt. Het grootste nadeel, afgezien van de interne spanningen die zouden ontstaan ​​gezien de historische confrontatie tussen de twee partijen, is dat het een oppositie met twee hoofden zou hebben (Podemos en Ciudadanos). De oppositie zou profiteren van de inconsistenties van de regering om te proberen de PP en de PSOE omver te werpen en te vervangen door een nieuwe Ciudadanos/Podemos-tweeledigheid bij de volgende electorale benoemingen.

3. CENTRUM-RECHTE COALITIE

Met een kleine meerderheid redt het zich vanzelf, of met wat extra steun. Het voordeel is dat het pact een coherenter aantal zetels verkrijgt en de aanwezigheid in de regering van beide partijen maximaliseert. Ideologisch gezien zou zijn programma heel goed haalbaar zijn en weinig interne tegenstrijdigheden bevatten. Aan de andere kant zou het te maken krijgen met een machtig front dat constitutionele hervormingen zou kunnen blokkeren en sociale steun zou kunnen winnen als de maatregelen van de regering de economische situatie niet verbeteren.

4. CENTRUM-LINKSE COALITIE

Onmogelijk.

5. COALITIE VAN VERANDERING

Dit is hoe Sánchez het doopte, hoewel de wijziging die elk van de drie partijen voorstelt anders is, en dat zou de grootste interne tegenstrijdigheid zijn. In zetels zou het overblijven, zo erg zelfs dat het Unity Left niet strikt nodig zou hebben, hoewel het het waarschijnlijk zou opnemen voor een kwestie van imago. Het grote nadeel is dat het de Volkspartij op een schoteltje zou laten als een oppositie die de interne inconsistenties zou benadrukken om te proberen terug te keren naar de regering met een duidelijke absolute meerderheid. Overigens zou één van de drie regeringspartijen waarschijnlijk schade oplopen en hun doodvonnis kunnen ondertekenen.

6. LINKSE COALITIE

Onmogelijk.

7. LINKSE COALITIE MET NATIONALISTEN

De nationalisten zouden de twintig zetels bijdragen die deze coalitie nodig heeft om haalbaar te zijn. Het voordeel zou transversaal zijn, door het eens te worden over zeer verschillende sectoren van de samenleving. Het grootste nadeel is de schijnbare tegenstrijdigheid tussen het programma van de PSOE en dat van de Catalaanse nationalistische partijen over het onderwerp van het referendum.