Feijóo zegt dat het PGE-project "het duurste verkiezingsprogramma in de geschiedenis is"

De president van de PP, Alberto Núñez Feijóo, heeft zondag verzekerd dat het project van de Algemene staatsbegroting (PGE) voor 2023 "is het duurste verkiezingsprogramma in de geschiedenis."

Dit is aangegeven tijdens zijn toespraak tijdens een optreden in Infecar, in Las Palmas de Gran Canaria, waarmee de regionale PP de reizende conventie van de partij heeft geopend om haar programma voor de volgende regionale verkiezingen te presenteren en waar Feijóo een massabad heeft gegeven bij deelname voor meer dan 1.000 mensen, zelfs met het feest om een ​​kamer naast de hoofdkamer in te richten, aangezien de 750 mensen die passen in de kamer waar de act heeft plaatsgevonden, zijn overschreden.

Gedurende In zijn toespraak verklaarde Feijóo dat het PGE-project "ver verwijderd is van wat Spanje nodig heeft", gezien het feit dat dit het "duurste verkiezingsprogramma in de geschiedenis" is in een tijd waarin de inflatie de afgelopen 40 jaar het hoogst is, met een van de "laagste" economische groei en een "exorbitante" staatsschuld.

In die zin heeft hij benadrukt dat "nooit" het "adequate" recept om de stijging van de huidige prijzen te stoppen "de verhoging van de overheidsuitgaven gefinancierd door de verhoging van de belastingen" is geweest. Voorbeeld van het fiscale beleid van de centrale overheid, zei hij, is dat Spanje is het "enige" land dat de economische situatie van vóór de pandemie "niet heeft hersteld".

Hij voegde eraan toe dat Spanje anderhalf miljard euro aan overheidsschuld verschuldigd is en dat Spanje sinds 2018, toen Pedro Sánchez het voorzitterschap van de regering overnam, "elke dag meer dan 200 miljoen euro meer aan schulden heeft gekost". "Dit progressief zijn voor Sánchez betekent dat onze kinderen de schuld betalen en ik denk niet dat het erg progressief is om van de rekening van je kinderen te leven", benadrukte hij.

Dit alles omkaderd, begrijpt hij, door de "interne concurrentie" die bestaat "binnen de regering en binnen de regeringspartners", kwalificerend dat er de "PSOE-strategie, Podemos-strategie, Verenigd Links-strategie en de strategie van een project dat bestaat uit het aftrekken van alle andere, wordt het somproject genoemd".

Hieraan voegde hij toe dat de PSOE zelf "in haar eigen verkiezingsraces zit: de verkiezingsrace van Sánchez is de enige die hem interesseert -Pedro Sánchez-, die van degenen die niet geschaad willen worden door de strategie van Sánchez en die van de denken na over hoe de PSOE te organiseren wanneer Sánchez vertrekt. Dat wil de PP ook”.

Aan de andere kant heeft Feijóo aangegeven dat hij na zijn ervaring in autonome regeringen van mening is dat men "na moet denken over regeren en niet over optreden of verzet", en "altijd de instellingen van de staat moet respecteren tegenover de politieke partij" in waar hij actief is, en "denk altijd" aan het land voor de volgende verkiezingen omdat "regeringen garant staan ​​voor de algemene belangen van een land".

In die zin heeft hij verdedigd dat wanneer men bezit neemt als Premier "het ligt niet aan zijn partij, maar aan belangen" van het en van degenen die op hem hebben gestemd en "dat is het verschil tussen president van de regering zijn en secretaris-generaal van de PSOE zijn."

Hij voegde eraan toe dat Spanje momenteel een regering heeft die bestaat uit "twee voetbalteams", de "duurste in de geschiedenis" die volgens hem "onaanvaardbaar is" en dat momenteel een "provocatie die niet kan" tot zwijgen kan worden gebracht. Hiermee heeft hij de centrale uitvoerende macht verweten dat "alleen degenen die de regering ondersteunen" profiteren omdat "ze niet door de meerderheid wordt bestuurd", aangezien dit "gijzeling van de minderheden" is die degenen zijn die de nationale regering "opleggen". beleid.

DE PSOE IS DE "MULETA" VAN ONAFHANKELIJKHEID

Wat betreft het feit dat Spaans geen onderwijstaal is in Catalonië, heeft de PSOE ervan beschuldigd een "kruk" van de onafhankelijkheidsbeweging te zijn omdat "onafhankelijkheid de steunpilaar is van de PSOE in de Cortes", waardoor het pact met de Generalitat ontstond dat Spaans "geen voertaal is in het onderwijs in dat deel van Spanje".

Zo heeft de president van de PP het Spaans verdedigd, een taal die "Spanje overtreft", met meer dan 600 miljoen mensen, terwijl hij kritiek uitte op het feit dat "je geen handel kunt drijven met de burgerlijke en fundamentele rechten van Catalanen", en was het ermee eens dat "Spaans dezelfde behandeling heeft als Engels” omdat Spaans “geen vreemde taal is in Spanje, het is een gemeenschappelijke taal. Een regering kan niet optreden als badmeester voor onafhankelijkheid”.

“ER IS NIETS GEDAAN”

Aan de andere kant, in de sleutel van de partij, heeft Feijóo de militanten en aanhangers van de PP op de Canarische Eilanden gevraagd om "van minuut tot minuut, van dag tot dag" van de komende zeven maanden te profiteren, vóór de regionale verkiezingsbenoeming omdat "niets is gedaan", "er is geen enkele stem bij de peilingen."

In die zin heeft hij gevraagd om beschikbaar te zijn voor de bewoners en bereid te zijn om op een "kritiek moment" te handelen, omdat, zo verklaarde hij, ze zullen arriveren om "te betalen wat verschuldigd is" en moeten werken "met de striktheid om te weten dat ze zullen niet" de "kans" hebben om het bij het verkeerde eind te hebben, omdat, zo kwalificeerde hij, de PP "nooit tot iets gedegradeerd is".

Dus, zei hij, heeft het opstellen van een plan om te regeren behoefte aan benchmarks van goede praktijken, waar het goed is gedaan en als voorbeeld verwees hij naar Andalusië, waar hij zei dat ze drie jaar geleden begonnen te regeren en toen de PP arriveerde, was het "de man van de economische activiteit en nummer één in werkloosheid", maar in die tijd heeft hij verzekerd dat hij "een van de locomotieven van de werkgelegenheid, een van de economische locomotieven en een absolute meerderheid van de PP" is geworden.

Ik noem ook Galicië als een voorbeeld van "het stoppen van nationalisme" en waar de taal "niet" is geleverd, om eraan toe te voegen dat "Er is een maatstaf van goede managers, van goede burgemeesters, van goede raadsvoorzitters, van goede ministers die Spanje en de Canarische Eilanden hebben gehad (...)", daarvoor de aanwezigheid van ex-minister José Manuel Soria bedanken. Integendeel, hij gaf de centrale uitvoerende macht als voorbeeld van "hoe het niet moet regeren".

Ten slotte was hij ervan overtuigd dat Spanje uit de "derde grote crisis" zal komen met een PP-regering, net zoals, zei hij, gebeurde in de jaren negentig met José María Aznar en van 90 tot 2010 met Mariano Rajoy.