Średnie sondaże: "sorpassín" od Ciudadanos do PP

Kiedy miesiąc temu wszystko zmieniło się wraz ze zwycięstwem wotum nieufności wobec Rajoya i objęciem rządu przez Pedro Sáncheza, sondaże ucierpiały spektakularny przewrót.

PSOE poszybowało w górę na pierwsze miejsce, z nowym rządem, który spodobał się opinii publicznej, PP odzyskał pozycje w reakcji na to, co niektórzy wyborcy uznali za niesprawiedliwą cenzurę Zjednoczeni możemy a przede wszystkim Obywatele zapłacili dudziarzowi. Niektórzy w obliczu zmian przewidywali nawet powrót do dwupartyjności.

Po 30 dniach wody wracają do swojego biegu, choć różni się on od majowego. PSOE wydaje się być widoczny, ale już nie rośnie, ale raczej powoli spada, podczas gdy Ciudadanos pozwala sobie nawet na odzyskanie drugiego miejsca o włos przed PP, które nie potwierdziło swojego początkowego trendu wzrostowego. Unidos Podemos również nie „nadal się kruszy”, ale raczej ponownie się podnosi. Ogólny schemat z czterema ważnymi partiami jest nadal aktualny. Nie wydaje się, aby którykolwiek z nich miał się całkowicie uwolnić, wbrew temu, co mówiono kilka tygodni temu.

Jeśli przyjrzymy się bliżej temu, co wydarzyło się w ciągu tych dwóch lat kadencji, mamy następujące zmiany:

El PP ustanowił maksimum krótko po wyborach (36% w październiku 2016 r.), a od tego czasu do czerwca 2018 r. tylko spadał (21%). Teraz, przy średniej intencji głosowania na poziomie 22-23%, nadal jest blisko swoich minimalnych poziomów, pomimo zaskakującego wytchnienia, jakie dał mu wniosek o wotum nieufności.
El PSOE Bardzo cierpiał na początku swojej kadencji, bardzo wstrząśnięty, co zakończyło się odwołaniem Pedro Sáncheza i minimum partii (18%). Od tego czasu powolne ożywienie zakończyło się powrotem Sáncheza, któremu jednak udało się dać ostateczny impuls dopiero rok później, z wotum nieufności, które podniosło go do 26-27% głosów.
Zjednoczeni możemy Wykorzystała początkowy kryzys PSOE i na początku kadencji aspirowała do 23% głosów, ale szybko upadła, aż kilka miesięcy temu spadła poniżej 16%. Potem nieco się otrząsnął, ale wniosek o wotum nieufności nie przypadł mu do gustu. Teraz próbuje odzyskać pozycje, ale wciąż jest na poziomie 16-17%.
Obywatele przeżywała długi okres letargu na początku kadencji, osiągając minimum we wrześniu 2016 r. (12%). Od tamtej pory przeżywał bardzo powolne ożywienie, przyspieszone później przez problem kataloński, co doprowadziło go do spektakularnego oczekiwania wyborczego (27% w kwietniu br.). Teraz, po ostatnim gwałtownym spadku, próbuje ustabilizować się na poziomie 22-23%.

Przy tej panoramie bardzo trudno jest ekstrapolować mapę Hiszpanii, która odzwierciedla, która partia może być pierwsza w każdym miejscu, co jest szczególnie ważne w przypadku Senatu, gdzie zwycięzca każdej prowincji zabiera prawie wszystko. W wielu województwach różnica między pierwszym a drugim meczem może być mniejsza niż jeden punkt. Na przykład w przypadku Balearów na tym marginesie mogą znajdować się maksymalnie trzy strony. W każdym razie, chociaż wiele wątpliwości ogarnia nas z prowincji po prowincji, mapa przedstawia przegląd wyników, które dzisiaj nie różniłyby się zbytnio od tego: