Z kim zgodzi się PSOE?

Wczoraj był historyczny dzień, w którym hiszpańska mapa polityczna przybrała spektakularny obrót które będziemy pamiętać przez dziesięciolecia. To był moment Odrodzenie wyborcze PSOEale także tego dnia Partia Ludowa spadła poniżej poziomu z 1982 roku i zobaczyłem jak Ciudadanos przestało przedstawiać się jako potencjalny partner, i stał się solidnym rywalem w walce o przewodnictwo centroprawicy.

Wczoraj oznacza również coś znanego wszystkim: jak można wygrać przegrywająclub jako or Unidas Podemosuzyskując mierny wynik, może stać się zasadniczym filarem nowego rządu, dysponującym władzą i wpływami.

28 kwietnia 2019 roku zapamiętamy również jako dzień śp wtargnięcie Vox do Kongresu. Słodko-gorzkie objawienie że wczorajszy dzień wyrażał pewne rozczarowanie w każdym słowie swoich przywódców. Po raz kolejny okazuje się (tak było już w przypadku Podemosu w 2015 roku), że czym innym jest dominowanie na ulicach, wiecach czy w świecie portali społecznościowych, a czym innym jest wola obywateli wyrażona w akcie swobodnego głosowania. Przed sondażami Vox pozostał w połowie drogi i przypadkowo zniweczył wszelkie nadzieje na alternatywny rząd do PSOE.

A teraz to? Ciudadanos, jak deklarowano w kampanii wyborczej, rezygnuje z porozumienia z Sánchezem i zamierza skupić się na zadaniu prowadzić opozycja. W ten sposób pozostawiając wolne pole dla a Rząd PSOE i Unidas Podemos. Ale ten rząd będzie potrzebował większego poparcia, aby móc się ugruntować, a przynajmniej aktywnego wstrzymania się od głosu jednej lub kilku grup, ponieważ sama PNV nie wystarczy. Czy możliwe jest osiągnięcie porozumienia? Wczoraj Pedro Sánchez wyznaczył granicę: poszanowanie Konstytucji.

Tu opuszczamy „Pactorium”. Będzie niezbędnym narzędziem przez kilka następnych tygodni… lub miesięcy.