Hawking wyjaśnia 26-J (z pomocą Kiko Llaneras)

Uratowaliśmy ten artykuł napisany 16 maja 2016 r. (miesiąc po wyborach parlamentarnych 26-J), jako hołd dla naukowca, który zmarł dzisiaj. Spoczywaj w pokoju i dziękuję za życie, które zaprasza nas do latania i nie akceptowania żadnej wiary ani bezpieczeństwa na dobre:

16-05-2016. 00:20 horas:

Nauki społeczne i nauki ścisłe to dwie różne rzeczy, ale czasami warto narysować podobieństwa.

Na przykład niektórzy fizycy twierdzą, że w każdej chwili rodzą się miliony wszechświatów równoległych do naszego. Każdy z elektronów (na przykład), z których jesteśmy zbudowani, ma nieco inną alternatywę dla swojej trajektorii. Jego ścieżka nie jest z góry ustalona. widziany z zewnątrz, każdy elektron żyje w morzu możliwości nieco inne i wielu fizyków interpretuje je wszystkie Możliwości te są w rzeczywistości materializowane w prawdziwych wszechświatach równoległych, które nieustannie się rodzą. Oczywiście, każdy z wszechświatów, raz narodzony, coraz bardziej oddziela się od wszystkich innych w kolosalnym efekcie motyla: ciągłej eksplozji możliwości.

Nie jesteśmy stworzeni z pewników, ale z chmur prawdopodobieństwa

Przyszło mi to na myśl, gdy zobaczyłem wykres, który Kiko Llaneras przygotował w swoich ankietach dla El Español. Kiko Llaneras publikuje wiele wnętrzności swojej pracy, co otwiera szersze perspektywy. Twój wykres dużo przypomina podsumować historie fizyki kwantowej, lub do wersji równoległych wszechświatów, którą skomentowałem wcześniej.

W miarę upływu czasu wszechświat bada nowe możliwości, dzieląc się na wiele równie możliwych i rzeczywistych przyszłości.

Badanie El Español dla 26-J. Każdy punkt jest wynikiem symulacji. Średnia nie musi odpowiadać na żadne z nich konkretnie.

Wykres pochodzi z przedwczoraj i przedstawia nam, jak zawsze w ankietach, średnią. Mówi, że PP dostanie 128 mandatów, że Unidos Podemos dostanie 84... Póki co wszyscy robią. Ale potem uczy czegoś innego: to pokazuje średnia nie jest prawdziwa. Jedyną rzeczą, którą naprawdę widzimy z zewnątrz, jest chmura prawdopodobieństwa. W ten sam sposób, w jaki każdy z elektronów, które nas zamieszkują, nieustannie przyjmuje rozwidlenia, które prowadzą go (i zabierają nas ze sobą) przez miliony różnych alternatyw, w taki sposób, że nigdy nie możemy go całkowicie zlokalizować, przeglądy działają z podobnym materiał. Możliwości które naprawdę istnieją w ankiecie El Español, to różne punkty pojawiające się na wykresie. Na przykład dla PP wahają się od około 87 do 149 miejsc.  Wszystko w tym zakresie jest zgodne z ankietą.

Możliwości dla PSOE wahają się one od około 39 do 109 miejsc.

Czy to oznacza, że ​​wszystkie możliwe zakończenia są jednakowo prawdopodobne? Zupełnie nie. Niektóre są znacznie bardziej wykonalne niż inne. Kiko Llaneras pokazał nam, dlaczego w poprzednich wyborach 20-D, za pomocą tego innego wykresu:

Badanie El Español dla 20-D. Rozkład prawdopodobieństwa. Widelec dla 50% środkowych możliwości.

Tutaj to widać niektóre zakończenia są znacznie bardziej prawdopodobne niż inne. Było dosłownie niemożliwe, aby PP uzyskała liczbę 20 miejsc, czyli 300, na 12 D. I oczywiście ich nie zdobyła. I to jest to, że 20-D, wszystkie partie osiągnęły liczbę posłów, która mieściła się w granicach możliwości według sondażu przeprowadzonego wówczas przez El Español. Ale jednocześnie okazuje się, że jakiś (zwłaszcza Podemos na górze i Ciudadanos na dole), poszli na jeden koniec wykresu: pozostali jak najdalej, ale nie znaleźli się w centrum rozkładu. To normalne, że tak się dzieje; Logiczne jest, że mając różne alternatywy dla różnych elementów, niektóre z nich przechylają się w jedną lub drugą stronę. Dla Ciudadanos było tylko 40 posłów mało prawdopodobne (badanie w ±94% przypadków dało więcej), ale całkowicie możliwe. Być może w Ciudadanos, nie zdając sobie sprawy, że to ryzyko jest realne, byli zbyt optymistyczni przed 20-D, co spowodowało, że podjęli błędne decyzje, które ostatecznie ich zatopiły. Nigdy się nie dowiemy, ale zagrożenie istnieje dla każdego, kto wierzy w opowieści o dojarkach oparte na sondażach. błędnie odczytany.

Że Ciudadanos ma tylko 40 posłów na 20-D mało prawdopodobne, ale całkowicie możliwe.

Wróćmy do 26-J i wyciągnijmy wnioski. Jeśli ostatecznie wynik wyborczy nie będzie przypominał średniej, możemy stwierdzić, że sondaże są sfałszowane. Mamy pełne prawo wyciągnąć taki wniosek i możemy mieć nawet rację. Ale możemy też tak pomyśleć mamy do czynienia z grą prawdopodobieństwa, w ramach której wciąż nie wiemy, co może się wydarzyć: Być może ten drugi sposób myślenia jako strategia mająca na celu uzyskanie przewagi w grze jest bardziej inteligentny. Nie traktujmy ostatecznych danych z ankiet jako prawdziwych, bo tak nie jest, nawet jeśli są wykonane perfekcyjnie. Dane, które nam dostarczają, to tylko to, co jest najbardziej prawdopodobne w danym momencie.

Unidos Podemos może osiągnąć 26-J, tylko 45 posłów, ale także 118.

Dane z El Español dotyczące tych wyborów, które mamy szczęście zobaczyć w rozbiciu powyżej, mówią nam na przykład, że Unidos Podemos może ostatecznie pozyskać 45 posłów, ale także 118. Czy te dwie konkretne alternatywy są bardzo prawdopodobne? Cóż, nie: są inne bardziej skoncentrowane, a zatem bardziej możliwe. Ale Nie możemy wykluczyć, że coś takiego w końcu się wydarzy. Według tego sondażu najbardziej prawdopodobne jest to, że UP zdobędzie od 74 do 94 mandatów. Około 50% punktów koncentruje się w tym zakresie (symulacje Kikollana, wszechświaty równoległe dla fizyka kwantowego). Ale pozostałe 50% punktów możliwych przyszłych wszechświatów daje inne wyniki. Gdybym był liderem UP, złamałbym sobie serce, żeby osiągnąć 110 czy 115 posłów, ponieważ jest to coś całkowicie możliwego, ale jednocześnie podjąłbym działania, aby nie spaść do dolnych obszarów wykresu, że nadal tam są. Przeciętny nie istnieje: średnia (84 miejsca) to tylko fikcja dopóki funkcja falowa nie zapadnie się w określone dane w nocy 26-J. Ten sposób patrzenia na tę sprawę jest znany fizykom jako „interpretacja kopenhaska” i pasowałby bardzo dobrze tym, którzy twierdzą, że powinniśmy wyglądać jak Dania. Oczywiście, jeśli nie czytamy Kanta, trudno nam czytać Bohra. I to pokazuje.

W tej chwili jedyne, co strony mają pod ręką, to chmura możliwości do rozważenia: wiele punktów, w których mogą zakończyć się upadkiem.

Wróćmy do wykresu punktów. Wybierasz losowo dowolne cztery punkty, po jednym dla każdej z czterech głównych partii. Jeśli zrobisz to dobrze, zobaczysz, jak różne kombinacje są nadal możliwe: trzecie miejsce dla PP, drugie dla Ciudadanos, wygrane przez UP wybory… Czy to są bardzo prawdopodobne alternatywy? Nie oni nie są. Czy są to możliwe alternatywy? Tak, tak, są.

Gdyby zamiast tej ankiety El Español ktoś przedstawił nam podobną metodologię dla jakiejkolwiek innej ankiety, zobaczylibyśmy nieco inne chmury punktów, w zależności od uprzedzeń każdego z nich. Ale poza tym podstawowe przesłanie się nie zmienia: mylimy się, wierząc w średnie wartości, które oferują nam ankiety, ponieważ są to właśnie średnie. Nawet margines błędu, który podają do wiadomości publicznej, nie jest wystarczająco wiarygodny, ponieważ nawet przy tym marginesie zwykle ucieka 2% lub 3% możliwości dla każdej informacji: te, które są bardziej ekstremalne, ale nie mniej realne.

Przyszłość jest otwarta. Żyjemy w świecie prawdopodobieństwa, a nie pewności.

W przypadku wyborów powszechnych stronniczość, jaką może mieć każde badanie, dodaje się do niepewności statystycznej, a do tego istnieją obszary, w których występują gwałtowne skoki w oparciu o prawo wyborcze, a do tego dodaje się również najlepszą lub najgorszą kampanię wyborczą, która każdy z nich tak, aw przypadku Hiszpanii musimy dodać wymuszoną ciszę sondaży podczas ostatnich pięciu dni kampanii. Dużo czynników, dużo zmienności.

Tego samego dnia, 26-go, za minutę ósma po południu, nadal będą dostępne różne możliwości, choć mniej niż teraz. Nawet my, każdy z nas, jako część historii, możemy na coś w tym procesie wpływać. Właściwi politycy będą oczywiście mieli znacznie większy wpływ. Debaty, pomyłki, gesty... sprawią, że możliwości się zmaterializują lub znikną. A gra statystyczna, szansa i niestabilna równowaga w końcu się zmaterializowały, zrobią resztę.

Młodzieńcze niepokoje wielu osób, które potrzebują zapewnień, domagają się pewności. Ale nie możemy wymagać takich rzeczy od ankiet, które żyją w rozproszonym świecie: nie są i nie mogą być do tego wykorzystywane. Zachowajmy chłodną głowę. Pewność nie istnieje: gra toczy się właśnie teraz, a marginesy są dość szerokie.

Nagłówki gazet potrzebują i chcą wyciągać mocne wnioski, ale prawda jest inna. jeśli ktoś się odważy stawiać na określone liczby, powinieneś to wiedzieć wybierasz jedną opcję spośród milionów możliwości. Prawie na pewno się mylisz. Gdyby wszyscy Hiszpanie wraz ze swoimi głosami złożyli karty do głosowania, obstawiając procent, jaki uzyska każda z czterech głównych partii, z podziałem na jedną cyfrę dziesiętną, możliwe, że nikt nie byłby w stanie dobrze trafić. Możliwości są podobne do trudnej puli 15 trafień.

Dlatego 27 czerwca nikt nie powinien popadać w depresję z powodu niespełnionych oczekiwań. To więcej, nikt nie powinien zbyt wcześnie formułować oczekiwań dotyczących sukcesu lub porażki. Nie mówcie, że nie ostrzegaliśmy.