Cypr: Druga tura wyborów prezydenckich z niepewnym wynikiem

Anastasiades jednak milczał. Po oddaniu głosu zaraz po otwarciu szkół, pozostawił absolutną decyzję co do swojego następcy w rękach narodu cypryjskiego.

„Obowiązkiem każdego z nas jest wspieranie nowego prezydenta. Większość decyduje, a mniejszość szanuje. Wzywam ludzi do korzystania z ich prawa i obowiązku wyborczego”. oświadczył Anastasiades w towarzystwie członków swojej rodziny, po skorzystaniu z prawa wyborczego w Gimnazjum Laniteo w Limassol.

Partia rządząca jest obecnie podzielona między dwóch kandydatów, do tego stopnia, że ​​wyżsi urzędnicy partii poparli już Mavroyiannisa, jak minister spraw zagranicznych Ioannis Kasoulides, pomimo faktu, że kandydat miał poparcie opozycji, reprezentowanej w postępowej partii robotniczej Akel.

Teoretycznie Mavroyiannis – także wówczas bardzo bliska Anastasiadesowi osoba – prezentował się jako niezależny, ale Akel zdecydował się poprzeć jego kandydaturę w interesie narodowym, co wyjaśnił w ubiegłym tygodniu sekretarz generalny formacji komunistycznej Stefanos Stefanou.

Z kolei Christodoulides ma poparcie wybitnych członków Grupy Demokratycznej, takich jak były minister zdrowia Constantinos Ioannou, minister rolnictwa Costas Kadis; zastępca weterana Nicos Tornaritis czy minister edukacji Prodromos Prodromou.

Oficjalne stanowisko Disy w tej chwili jest takie, że nie ma zamiaru wspierać żadnego z dwóch rywali. Kandydat partii na prezydenta, Averof Neofytou, pokonany w klęsce pierwszej tury, osobiście zapewniał, że nie poprze Christodoulidesa, byłego członka partii, którego nawet za „zdrajcę” uznał za odejście z partii. realizacji swoich prezydenckich ambicji.

Tak czy inaczej, dwaj kandydaci pojawiają się po a kampania nastawiona na ożywienie gospodarcze ze szkodą dla politycznych wysiłków na rzecz ponownego zjednoczenia z Cyprem Północnym (Turecka Republika Cypru Północnego).

Kraj wciąż kuleje po katastrofie gospodarczej z 2013 r., a elektorat wyraził swój gniew wysokimi wskaźnikami wstrzymujących się od głosu; akt apatii, dodatkowo podsycany przez jego przekonanie, że zarówno Christodoulides, jak i Mavroyiannis są niczym więcej niż przedłużeniem ustępującego prezydenta.