Kirchneryzm świętuje 20-lecie polityki Argentyny

Kirchneryzm, nurt peronizmu, który pojawił się za prezydentury Néstora Kirchnera (2003-2007), był kontynuowany wraz z jego żoną Cristiną Fernández (2007-2015) i obecnie rządzi wraz z nią jako wiceprezydent Alberto Fernández, świętując 20-lecie pozostawiając niezatarty ślad na argentyńskiej scenie politycznej.

„To kronika zmarnowanej szansy” – mówi Gabriel Caamaño, ekonomista w Consultora Ledesma. Kirchneryzm wyłonił się z popiołów kryzysu społeczno-gospodarczego w 2001 r. i pomimo korzystania z korzystnego kontekstu zewnętrznego do lat 2008–2009, Nie udało się ustanowić trwałego wzrostu, który doprowadził do rozwoju, wręcz przeciwnie.

Próbując odciąć się od obecnego kryzysu gospodarczego, Cristina Fernández poprowadzi w najbliższy czwartek w Buenos Aires wydarzenie upamiętniające dzień, w którym 25 maja 2003 r. Néstor Kirchner objął prezydenturę Argentyny, po zwycięstwie w wyborach 27 kwietnia, zdobywając zaledwie 22% głosów głosów, po tym jak jego przeciwnik, także peronista Carlos Menem, który zwyciężył w pierwszej turze z 24,45%, odmówił udziału w drugiej.

Kirchner z zadowoleniem przyjął gospodarkę, która już się stabilizowała i podczas swojej kadencji odnotował silny wzrost, korzystając z otoczenia zewnętrznego charakteryzującego się wysokimi cenami towarów, niskimi stopami procentowymi i słabym dolarem. Utrzymała nadwyżki fiskalne i zewnętrzne oraz poczyniła postępy w zakresie redukcji zadłużenia, w tym restrukturyzacji zadłużenia przeterminowanego oraz w ramach Międzynarodowego Funduszu Walutowego.

Społeczeństwo doceniło tę politykę redystrybucyjną i przeżyło boom gospodarczy, ale dziś, w związku z silnymi brakami równowagi, jakich doświadcza kraj, część społeczeństwa odczuwa nostalgię za tamtymi czasami.. Jednak wraz z powrotem inflacji Kirchnersa również powróciła, na co zareagowali interweniując w Narodowym Instytucie Statystyki i Spisów Powszechnych, aby podał dane o inflacji niższe od rzeczywistych.

Nowe wybory

Prezydenturę Mauricio Macriego (2015-2019), prawicowego i nieperonistycznego przywódcy, cechowała potrzeba skontrastowania jego zarządzania z kirchneryzmem.

Strategia Cristiny polegająca na nominacji Alberto Fernándeza na prezydenta uniemożliwiła Macri reelekcję. Co więcej, pandemia, wojna na Ukrainie i katastrofalna susza negatywnie wpłynęły na obecną kruchą gospodarkę.

Wiceprezydent stara się dystansować od bieżących wyników gospodarczych, do których zaliczają się wysokie wskaźniki ubóstwa, roczna inflacja na poziomie 108,8 proc., stagnacja gospodarcza, niedobory walutowe i zamknięte rynki długu.

Wiceprezydent, skazana za korupcję podczas swojej kadencji w 2022 r., przekonana, że ​​wymiar sprawiedliwości ją wykluczył, zdecydowała się nie kandydować w kolejnych październikowych wyborach prezydenckich. Wybory te będą decydujące dla oceny, czy postać Cristiny Fernández maleje, czy też jest bardziej istotna niż kiedykolwiek. w zależności od wsparcia, jakie uzyska wspierany przez nią kandydat.

Podsumowując, kirchneryzm odcisnął głębokie piętno na argentyńskiej polityce w ciągu ostatnich 20 lat. Pojawiła się w środku kryzysu i choć osiągnęła postęp w niektórych aspektach gospodarczych, stanęła także w obliczu wyzwań i krytyki. Upamiętnienie tej rocznicy jest okazją do refleksji nad dziedzictwem kirchneryzmu i analizy jego wpływu na kraj. Najbliższe wybory będą kluczowe dla określenia kursu politycznego i przyszłości ruchu.