Sondaże i zakazy: mały (lub duży) wstyd

Od poniedziałku wieczorem w Hiszpanii obowiązuje zakaz nadawania sondaży, tzw musimy zadowolić się zabawą owocami, warzywami i świąteczne słodkościDlatego… spędzaj czas.

Zakaz rozpowszechniania sondaży w XXI wieku jest normą asymetryczną, to pozwala którzy mają zasoby budżet lub dostęp do mediów, być informowanym (i może podejmować decyzje o tym, jak działać na podstawie tych informacji), podczas gdy inna część populacji traci wzrok.

Tak więc partie polityczne kontynuują swoją drogę do dziś, analizując dane i wciąż poznając trendy, dzięki pieniądzom, które wszyscy im płacimy z ogólnego budżetu państwa. Tymczasem, Ci, którzy płacą za te badania, czyli obywatele, nie mają do nich dostępu. Często mówi się, że ten, kto płaci, rządzi, ale w dzisiejszych czasach w Hiszpanii świat wywraca się do góry nogami: ten, kto płaci, jest zarządzany, a ten, kto zbiera, na dodatek pociąga za sznurki.

Na szczęście tak jak przyroda nie zna granic, tak samo nie zna ich internet. W zglobalizowanym świecie nic, co ludzkie, nie jest nam obce W Madrycie możemy dowiedzieć się tego samego, co w Singapurze czy Andorze. Tak więc tą drogą, drogą „globalizacji”, wkrada się pierwszy sposób obejścia absurdalnego zakazu. Ponieważ nie można zakazać przeprowadzania badań w Hiszpanii, a jedynie ich rozpowszechnianie, sprawa zostaje rozwiązana... poprzez opublikowanie ich w zagranicznym medium. Każdy Hiszpan, gdziekolwiek w Hiszpanii, może uzyskać dostęp do informacji w ciągu jednej tysięcznej sekundy. I każdy Hiszpan może również linkować do zagranicznego medium, co również nie jest zabronione.

Mimo to słusznie powiedzą, że wielu nie zna tych zagranicznych mediów, że rozpowszechnianie ogranicza się do najbardziej zainteresowanej części populacji itp. To prawda.

Wreszcie, ponieważ normy ograniczające prawa muszą być interpretowane w sposób zawężający, to znaczy w tym sensie, że powodują minimalne ograniczenie tych praw, istnieją inny sposób, legalny, który umożliwia rozpowszechnianie danych z Hiszpanii. Na tym polega dane pojawiają się w kluczutak, że są nie do poznania na pierwszy rzut oka.

Odkąd istnieje prasa, często mówi się o jakiejś drażliwej sprawie bez wyraźnego cytowania jej. Pisz ze znaczeniami, wyrażeniami o podwójnym znaczeniu i innymi środkami literackimi. I tak na przykład w przeszłości często można było uniknąć cenzury w czasach represji politycznych. Dziś dodatkowo, dzięki dużej ilości istniejących zasobów graficznych, do wiedzy językowej starych dziennikarzy możemy dodać wiedzę graficzną i symboliczną nowych.

El wynik końcowy jest to, że zakaz rozpowszechniać ankiety działa tylko na najbardziej niedoinformowaną część populacji, o niższym poziomie kulturowym i łatwiejszy do manipulacji. Informacje, które powinny być wielorakie, różnorodne i otwarte dla wszystkich, w końcu są dostępne dla większości, przechodząc z ręki do ręki i od łącza do łącza, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na wiek lub wykształcenie pozostają nieświadomi świata cyfrowego.

Otworzył się między nami nowy klin: istnieje część społeczeństwa, która jest lepiej poinformowana niż inna. Część wyborców wie lub może wiedzieć, jeśli jest zainteresowana, co to są pomarańcze, bakłażany czy róże, a innej, nawet gdyby chciała, nie mogłaby się dowiedzieć, bo jej świat to wyłącznie wiadomości i stacje radiowe.

Taka asymetria ma proste rozwiązanie: otwórz informacje, tak, aby było dostępne także dla tych, którzy zostali w tyle, dla tych, którzy wciąż żyją w świecie analogowym, bo w sferze cyfrowej nie da się otworzyć drzwi do pola.

Odpowiedzialność że tak nie jest, to od jednego klasa polityczna która zamknięta w swoim świecie utrzymuje w mocy absurdalne normy, nie do utrzymania w XXI wieku. Zakaz im na to pozwala obsługiwać wątki właśnie w ostatnich dniach kampanii przeciwko najsłabszej populacji i że z większą troską powinniśmy traktować: osoby starsze i o niższym poziomie kulturowym.

Wstyd i wstyd.