Eurosceptycyzm: dlaczego Wielkiej Brytanii wolno „szantażować” Europę?

Wielka Brytania zorganizuje a referendum w dniu 23 czerwca, aby zdecydować, czy pozostać w UE lub wręcz przeciwnie, wezwanie się zmaterializuje #Brexit. Wielu z Was będzie się zastanawiać, czy to referendum został zaakceptowany przez kraje członkowskie Unii: odpowiedź brzmi: tak, i chętnie.

Nie, tym razem nie usłyszysz czegoś w stylu „Unia Europejska należy do wszystkich członków Unii a jeśli referendum ma się odbyć, to na całym terytorium, „naród” nie może sam zdecydować o rozproszeniu”, opinie te wydają się aktualne tylko wtedy, gdy mówimy o Katalonii, Euskadi i podobnych regionach. Oczywiście tych dwóch przypadków nie można porównywać bezpośrednio, ponieważ UE to jedno, a secesja w obrębie kraju to coś zupełnie innego, ale Zaskakujące jest to, że Mariano Rajoy jest zachwycony, że obywatele brytyjscy decydują o własnej przyszłości.

Niezależnie od tego, zaskakujące jest to, jak chętnie kraje akceptują fakt, że państwo członkowskie ma przywileje, których reszta nie ma, aby można było załadować filozofię i normy związku dyskryminacja imigrantów w porównaniu z Brytyjczykami.

Szokujące jest to, jak podekscytowany David Cameron (który z drugiej strony ma skomplikowaną rolę w swoim kraju) jest w stanie zmusić Francję, Niemcy czy Hiszpanię do zaakceptowania jego warunków, tak że Cameron przechodzi od proszenia Europy o NIE do przywództwa kampanię na tak, bez jakiejkolwiek dodatkowej gwarancji. To korzystne dla Wielkiej Brytanii.

Niedopuszczalne jest, aby inne kraje były zmuszane do przystąpienia do wspólnej waluty, podczas gdy w Londynie nadal biją funty, które zalewają ich różne raje podatkowe. Wszyscy wiedzą, nikt nic nie mówi. Nikogo nie dziwi fakt, że w sercu Londynu znajduje się zakamuflowany raj podatkowy City, który jest dobrym motorem brytyjskiej gospodarki. To cena, jaką płacimy za to, że mamy przy sobie młodszego brata Ameryki, wasz wielki sojusznik.

Czy Wielka Brytania może „szantażować” UE? Widzieliśmy już, że tak, w tym duże dawki politycznego paripée w dniu maratonu, z którego każdy kraj skorzysta, aby spróbować sprzedać to jako sukces. Zastanawiam się, gdzie jest ta solidarna UE, która musiała iść w kierunku całkowitej integracji, gdzie domagano się wspólnej polityki fiskalnej, a która teraz została wysadzona w powietrze.

Państwa członkowskie powinny postawić Wielkiej Brytanii ultimatum: jeśli zostanie, zaakceptuj zasady, zaakceptuj euro i zaakceptuj integrację w stylu USA, kraju, który tak bardzo lubią. W przeciwnym razie, czy jest sens trzymać ich w Unii? Ponadto, czy Unia Europejska ma jeszcze sens? Dziś jest prawdopodobnie pierwszy dzień końca UE, jaką znamy.