Implozja w Más Madrid: Clara Serra rezygnuje i krytykuje strategię Errejóna dla 10N

Kilka minut temu do tej pory numer dwa Más Madrid w CAM, Clara Serra, poinformowała listownie na swoim facebooku o swojej decyzji o rezygnacji z funkcji zastępcy Más Madrid.

Wśród powodów, które wyjaśniają jego odejście, mówi o nieporozumieniach w sposób, w jego pochopnej opinii, w jaki Más País Zdecydował się kandydować do generałów i mówi, że nie wierzy w „hiper-przywództwo”.

To jest jego pełne wyjaśnienie:

„Piszę te słowa z bólem zakończenia etapu mojego życia, który oznaczał bardzo silne zaangażowanie w projekt i pracę feministyczną, którą od lat wykonuję w instytucjach najlepiej, jak potrafię. Dziś zostawiam swój protokół jako zastępca Más Madrid i piszę te słowa, aby wyjaśnić moją decyzję.

Chociaż uważam, że wiele politycznych propozycji moich kolegów jest bardzo potrzebnych naszemu krajowi i cieszę się, że wniosą one głos z Madrytu do Kongresu, nie podzielam szczególnego sposobu, w jaki Más País Będzie startował w wyborach parlamentarnych. Wydaje mi się, że zapomina i bagatelizuje lata bojowej pracy towarzyszy z terenów, którym udało się zebrać niezbędne i wartościowe projekty dla tych miejsc. Konkretny przypadek Barcelony jest przykładem sposobu robienia rzeczy, który nie reprezentuje wielonarodowościowego ducha, którego tak wiele mówiliśmy w obronie. Dla mnie każdy projekt, który ma na celu wzmocnienie i wzmocnienie przestrzeni dla zmian, musi sumarDzięki już istniejącym siłom terytorialnym, zwłaszcza tym, które zadziałały i zdołały zachować kluczowe pozycje instytucjonalne pomimo wszystkich politycznych trzęsień ziemi, które musieliśmy przezwyciężyć. Myślę, że Más País musi zmierzyć się z Adą Colau, aby zdobyć potrzebne mu miejsca, być może jest to wskazówka, że nie nadszedł jeszcze czas, aby Más País uczestniczyli w tych generałach na tych warunkach i jako państwo-strona. Nie mam wątpliwości, że partia poradzi sobie wyborczo iw każdym razie mam nadzieję, że wynik się do tego przyczyni sumar aby postępowy blok ocalił nas przed prawicowym rządem. Ale nierzadko analizowaliśmy, że musimy wyjść z krótkiej perspektywy i nie zawsze uprawiać politykę myśląc tylko o jutrze, ale z dłuższą perspektywą. Jeśli polityka to coś więcej niż arytmetyka wyborcza, to uważam, że powinniśmy dbać o to, jak wygląda cała przestrzeń do zmian po 10N.

Mam również poważne różnice zdań co do sposobu, w jaki ten projekt działa jako organizacja. Jeśli nauczyliśmy się czegoś na naszych błędach, to tego, że w imię pośpiechu zawsze zostawialiśmy w tle powolne i staranne budowanie organizacji. Jeśli nauczyliśmy się czegoś przez lata, to tego, że wertykalność i brak struktur, które towarzyszą hiper-przywództwu, pozostawiają organizacje bez wystarczającej przeciwwagi. Trzeba zrobić coś przeciwnego do tego, co robiliśmy, gdy się myliliśmy: trzeba przestać robić z prawyborów procedurę dla galerii, trzeba przestać używać wojowniczości tylko do popierania już podjętych decyzji, trzeba pamiętajmy o feminizmie nie tylko na zdjęciach i w kampaniach, ale przede wszystkim w chwilach, w których jesteśmy poza centrum uwagi i w których można pogłębić feminizację, konieczne jest stworzenie przestrzeni do namysłu, w których krytyka jest włączona i znormalizowana oraz sprzeciw i trzeba porzucić szkodliwą kulturę wroga wewnętrznego polegającą na stygmatyzowaniu tych, którzy mają inny głos. Krótko mówiąc, konieczne jest zapewnienie organizacji zasad, procedur, formalności i organizacji. Bo jeśli coś towarzyszyło partiom zbudowanym jako machina wojny wyborczej, to jest to tyrania braku struktur. Wiemy, że to pośpiech, wyjątkowe chwile i rzekome historyczne okazje, które już nigdy się nie powtórzą, zawsze usprawiedliwiają fakt, że partii nie da się zbudować solidną organizacją, co na dłuższą metę czyni ją niezdolną do stawienia czoła wyzwania uczciwie jutra. Wiele niepowodzeń Podemos wynika z długoterminowych skutków modelu partyjnego. Wszyscy byliśmy odpowiedzialni za błędy, które doprowadziły przestrzeń zmian do tej sytuacji i naszym zadaniem jest uczyć się na nich i nie powtarzać ich ponownie.

A jeśli feministki najwyraźniej nauczyły się czegoś przez lata, to właśnie fakt, że są pozbawione solidnej organizacji i tkwią w pułapce nieformalności, najpierw odrzuca kobiety. Bez formalności i organizacji feministki nie mają nawet warunków materialnych, by zabrać się do pracy i korygować nierówności naszej organizacji.

Mam przekonujące powody polityczne, aby nie kontynuować wspierania tego projektu i wydawałoby się to niesprawiedliwe dla ludzi, którzy nadal pełnią funkcję mojego zastępcy, mając te nieporozumienia. Ale życzę powodzenia wszystkim cennym przyjaciołom, którzy pozostają w Más Madrid. Wiem, że wielu zrobi to, próbując zmienić tę dynamikę, i wiem, że instytucje mają odważne propozycje, by wnieść swój wkład. Nie mam wątpliwości, że zwłaszcza towarzyszki feministki będą potrzebowały wsparcia tych z nas, którzy mogą im pomóc z zewnątrz i zawsze będę tu po to. Wiem z doświadczenia, że siła feministek w organizacjach politycznych zwykle nie wynika z zaufania liderów, ale z feministycznego stada, które je wspiera i podtrzymuje od wewnątrz iz zewnątrz.

Mam nadzieję, że z tych wyborów parlamentarnych wyłoni się silniejsza przestrzeń do zmian. Ze swojej strony będę nadal walczył w tej szerokiej przestrzeni i starał się stworzyć możliwość dla kobiet z tego czy innego nurtu lub partii do wspólnej pracy w tym samym kierunku. Być może my również możemy dokonać samokrytyki i zadać sobie pytanie, czy w czasach hegemonii feminizmu nie mogliśmy dostarczyć więcej przykładów współpracy i zrozumienia pośród tak wielu konfrontacji, które były szkodliwe dla wszystkich. Chociaż mogliśmy zrobić więcej w przeszłości, wciąż mamy czas, aby zrobić to w przyszłości. Jako kobiety w przestrzeni zmian, jeśli jesteśmy w stanie budować przestrzenie poprzeczne, będziemy w stanie to zrobić sumar dużo w niezbędnej odbudowie, która będzie potrzebna jutro, aby zaszyć rany i bliskie konflikty. Jestem przekonany, że jeśli uda nam się kiedyś zbudować tę przestrzeń, która zmienia ten kraj, odpowiada na jego najpilniejsze potrzeby, przejmuje kontrolę nad jego wielonarodowością i przywraca obywatelom zaufanie do instytucji i demokracji, to będzie musiał być również z feminizmu.

Wyjeżdżam usatysfakcjonowany, że nauczyłem się tak wielu rzeczy, szczęśliwy, że spotkałem tak wielu odważnych i zaangażowanych ludzi, którzy zawsze będą moimi towarzyszami, i dumny z małych osiągnięć instytucjonalnych, takich jak reforma prawa dotyczącego przemocy we Wspólnocie Madrytu. Już choćby dlatego te lata były tego warte. Zamierzam zająć się feminizmem z innych miejsc, przekonany, że hegemonia, jaką feminizm zdobył w tych latach, wynika z jego ogromnego potencjału jako projektu transformacyjnego oraz z pewnością, że na lewo od partii socjalistycznej istnieje potężny projekt feministyczny. Uznanie troski i walka z niepewną sytuacją, walka o prawa pracownicze najbardziej niewidzialnych, upolitycznienie przemocy ze strony mężczyzn lub obrona różnorodności to kluczowe bitwy naszych czasów i potrzebujemy siebie nawzajem, aby je wygrać.

Idźcie za nimi, towarzysze, gdziekolwiek jesteśmy”.