54 dni, w których Asturia była niepodległą republiką (i jeszcze dwa razy, kiedy była prawie królestwem)

Czasem zanurzenie się w odległą lub mniej odległą historię przynosi nam niespodzianki. A w naszym kraju większość czasu spędzonego na studiowaniu historii poświęca się na poznanie licznych wojen, w których braliśmy udział, starego imperium hiszpańskiego, w którym „słońce nigdy nie zachodziło”, podbojów, królestw i wielu innych rocznic, które czynią nasze chronologia jedna z najbogatszych na świecie. Ale Nasza historia pozostawiła nam także ciekawe anegdoty, a dzisiaj przedstawiamy jedną z nich: czasów jednostronnego ogłoszenia niepodległości w Asturii.

Zanim jednak przedstawimy sprawę Asturii pod wpływem alkoholu, w znacznie bardziej skrótowy sposób poznamy dwa przypadki, w których to obecnie Księstwo znajdowało się na skraju oddzielenia się od reszty Hiszpanii.

Od Doña Urraca do powstania Alfonsino

Pani Urraca de León Była królową tego terytorium przez ćwierć wieku, w roku 1109, bardzo kochaną przez terytorium Asturii, ponieważ przyznało pewną autonomię temu regionowi włączonemu do Królestwa León. Córka Alfonsa VI zdecydowała się powierzyć Teverganowi Gonzalo Peláezowi dowództwo nad dużym terytorium dzisiejszej Asturii i Przyjął do wiadomości, że hrabia robił i rozwiązywał, jak mu się podobało, niemal tak, jakby był władcą.

Po śmierci Urracy jego syn Alfonso VII dokonał przeglądu statusu hrabiego Peláeza i zaczął kwestionować rozkazy i prawa wydane w Asturii „w imieniu króla”. Konsekwencją tego nieporozumienia było powstanie Alfonsino w kilku podległych mu zamkach przeciwko monarchie, które ostatecznie doprowadziło do klęski Asturii którego życie król oszczędził, zesławszy go do Portugalii.

Napoleon prawie spowodował secesję Asturii za pomocą „subpajarian”

Kolejną szansą, którą Asturianie przegapili (lub nie, w zależności od tego, jak na to spojrzeć) na ugruntowanie swojej pozycji jako niezależne terytorium, była wojna o niepodległość przeciwko Francuzom, po wiadomościach o tym, co wydarzyło się w Madrycie 2 maja wraz z buntem obywatelskim i represjami wojsk napoleońskich, dotarło do Oviedo..

Dopasowane przybycie nowych do Asturii wraz z zebraniem Zarządu Generalnego (reprezentacja szlachty i Kościoła asturyjskiego), tych, którzy decydują się powstać przeciwko najeźdźcom po otrzymaniu poparcia tysięcy obywateli, którzy przybyli ze wszystkich rad Asturii. Walne Zgromadzenie Założył „armię asturyjską” i badał sojusze międzynarodowe, zatrzymując się w Anglii, aby poprosić o zagraniczne wsparcie przeciwko Napoleonowi..

En ese momento Asturia ogłasza się „powstającą” i pod banderą obecnej autonomii, niebieskie tło z żółtym krzyżem Zwycięstwa, walczyć o „suwerenność ludu”, wygrywając konkurs w 1812 roku. Kilku historyków uważa, że ​​w tamtym czasie Asturia miała możliwość przyłączenia się do Anglii lub nawet uzyskania uznania na arenie międzynarodowej jako kraju, ponieważ miała dobre perspektywy demograficzne i była bogata w bardzo potrzebne zasoby naturalne, takie jak węgiel, drewno i metale (w tym kopalnie złota). .

Republika Asturii

Obydwa opisane powyżej okresy były okolicznościami, w których region był bliski secesji, ale ostatecznie z tego czy innego powodu do niej nie doszło. Zamiast, Przez krótki, prawie dwa miesiące Asturia była de facto jednostronnie niezależne terytorium: podczas wojny domowej.

Asturia odegrała kluczową rolę w rewolucji październikowej 1934 r, podczas którego robotnicy powstali w masowym strajku przeciwko radykalno-cedystycznemu republikańskiemu rządowi w Lerroux. W tym miesiącu kilka miast o tradycji socjalkomunistycznej, takich jak Mieres czy Sama, ogłosiło się „republikami socjalistycznymi”, a inne, jak Gijón czy La Felguera, uczyniły to samo jako „republiki anarchistyczne”, było to jednak jedynie świadectwo przy niewielkim postępie w stłumienie protestów Władze centralne.

Lata później z powstaniem zbrojnym obywateli przeciwko republikańskiemu rządowi Frontu Ludowego, Asturia stała się jednym z filarów poparcia Republikanów na „Froncie Północnym”.

Po natarciu wojsk zamachu stanu, które szybko podbiły Kastylię i León, zajęciu Santander przez stronę narodową i występie Basków, wraz z galicyjską dominacją strony frankońskiej, Asturia pozostała lojalną twierdzą II Rzeczypospolitej, całkowicie odizolowaną od reszty. terytoriów republikańskich.

Celem asturyjskich milicjantów było stawienie oporu za wszelką cenę i niepoddanie się spiskowcom zamachu stanu, więc W sierpniu 1937 r. zwołano „Suwerenną Radę Asturii i León”. że z powodu braku jakiejkolwiek komunikacji z rządem republikańskim został zmuszony do przejęcia sterów terytorium.

Utworzył własny rząd z Belarmino Tomásem na czele, wybił własną walutę i zakomunikował swoją lojalność rządowi republikańskiemu. jednocześnie ustanowiono je „suwerennym i niezależnym terytorium ze stolicą w Gijón”. Ta deklaracja niepodległości nie została zrozumiana w rządzie centralnym i chociaż byli przywódcy, którzy nie interpretowali jej jako buntu, inni członkowie władzy wykonawczej tak ją uważali.

Członkowie Republiki Asturii Byli z Frontu Ludowego (byli przywódcy socjalistyczni, komuniści, z lewicy republikańskiej, z UGT, z CNT…) i Oficjalne utworzenie nastąpiło o północy 25 sierpnia 1937 roku., popularnie zwany „El Gobiernín”.

Tego nie spodziewał się żaden z jego elementów republikę centralną (stolica przeniosła się już do Walencji) Z niechęcią przyjąłem to stwierdzenie, ale to się stało, ponieważ kilku członków pozostałego Rządu nazwało to „powrotem do kantonów”. Wewnętrzne napięcie wśród Republikanów osiągnęło taki punkt, że sam Belarmino Tomás musiał je publicznie wyjaśnić następującymi słowami:

„Nie sądzę, żeby ktokolwiek był na tyle głupi, aby myśleć w kantonach, skoro suma wszystkich wysiłków Hiszpanii zapewni nam zwycięstwo nad faszyzmem”.

Rada Suwerenna miała pełny zakres cywilny, wojskowy i i proponował kontrolowanie życia codziennego znajdujących się pod jego patronatem obywateli, choć w środku stanu wojennego ograniczył się do nakazania zamknięcia zakładów i wykorzystania jak największej liczby dostępnych środków na obronę regionu, choć pozwoliło na ciągłość przemysłu prywatnego wraz z nacjonalizacją.

Eksperyment Zakończyła się 20 października tego samego roku, kiedy Rada Suwerenna, świadoma postępu narodowego, zdecydowała się wycofać. uczynił to wraz z wieloma innymi republikanami w porcie Musel w Gijón, wyruszając do opuszczenia Hiszpanii i pozostawiając za sobą efemeryczną Republikę Asturii.

________

Publikacja tego artykułu była możliwa dzięki godzin zbierania, analizowania i opracowywania danych. Możesz zrobić ci wzór SM lub wykonać a terminowa wpłata przez PayPal.

Dziękujemy!