Nowe wybory? Strach zmienia strony

Po wyborach 20-D, wszyscy zdawaliśmy się być zgodni: gdybyśmy w końcu musieli przeprowadzić nowe wybory, wielkimi beneficjentami byłaby Partia Ludowa i Podemos.

Wraz z wejściem miesiąca stycznia br. pierwsze projekcje które zostały opublikowane, oraz sondaże, które pojawiły się później potwierdzili to: PP przekroczyła 30% głosów po raz pierwszy od półtora roku, a Podemos(+) był bardzo blisko osiągnięcia sorpasso dla PSOE, o ile już go nie osiągnął.

Ale w tym przyszła rezygnacja Rajoya i rozkaz utworzenia rządu dla Pedro Sáncheza. To, co wydarzyło się w pierwszym tygodniu lutego, radykalnie zmienia sytuację, a niektóre sondaże zaczynają to zapowiadać. Bardzo możliwe, że w najbliższych tygodniach PSOE i Ciudadanos zrobią krok do przodu w preferencjach wyborców, podczas gdy PP i Podemos cofną się.

Ten trend może się potwierdzić lub nie: wszystko zależy od tego, jak dalej potoczą się rozmowy. Ale jeśli to się potwierdzi, tymi, którzy byliby zainteresowani awansem wyborczym, byliby teraz Sánchez i Rivera, podczas gdy Rajoy i Iglesias chcieliby czegoś przeciwnego. Życie daje niespodzianki.

Sytuacja jest diaboliczna: dwie partie centralne, które wyglądały na wielkich przegranych na kacu wyborczym, mogą odwrócić sytuację. A dwie skrajne partie tracą inicjatywę.

Teraz racjonalną strategią PSOE i Ciudadanos może być zrobienie wszystkiego, co możliwe, aby dojść do porozumienia i przedstawić je inwestyturze (bo ten zamiar zostanie nagrodzony przez wyborców) ale nie będąc w stanie zmaterializować go w autentycznym rządzie z powodu innych. Dla nich ideałem byłoby skłonienie PP i Podemos do jednoczesnego głosowania przeciwko inwestyturze Sáncheza, tak aby przeciętnemu wyborcy nadal jawili się jako źli ludzie w filmie. Następnie Ciudadanos i PSOE pójdą na wybory parlamentarne, w których uczynią sytuację opłacalną.

Odwrotnie Możemy, a przede wszystkim PP, można zobaczyć w przeciwnej pozycji: ich interesem może być teraz uniknięcie nowych wyborów za wszelką cenę.  Podemos jest zainteresowany wstrzymaniem się od głosu PP, aby pozostać jedyną istniejącą opozycją, podczas gdy PP jest zainteresowana wstrzymaniem się od głosu Podemos, aby stało się dokładnie to samo. Obaj skorzystaliby na wstrzymaniu się od głosu drugiego, ale żaden z nich nie odniósłby korzyści.  I trudno im obojgu wydostać się z tej pajęczyny, ponieważ nie mogą zrobić nic innego, jak tylko głosować przeciw, kopiąc w ten sposób swój własny grób, jednocześnie pomagając kopać przeciwnikowi.

Diabelski, w końcu. Głosowanie na inwestyturę na Pedro Sáncheza zaczyna coraz bardziej przypominać grę wyciągniętych rąk między bliskimi, połączoną z mruganiem i udawaniem między przeciwnikami, gdzie każda fałszywa gra będzie bardzo kosztowna. Ktoś dużo straci w tej grze, ale jeszcze nie wiemy kto.