Vincent idzie sam

Zdjęcia krążą w sieci i docierają do Was czterema różnymi drogami. Jak memy. Jak hasła tych z jednej i drugiej strony. To jest XXI wiek, wirus.

Ulica jest pusta. Vicente, przyzwyczajony do tego, że gdy spaceruje po swoim mieście, zawsze obok niego ktoś się wita, rozmawia, dotyka, rozpoznaje, prosi o zdjęcie lub podpis, obserwował ją w milczeniu. Masz na to cały czas świata.

Nieco ponad 1.000 kroków dalej 147 osób jest hospitalizowanych z powodu wirusa, który pojawił się nagle. 14 przebywa na OIOM-ie. W ostatnich dniach w tym samym szpitalu zmarło 21 osób. W ciągu najbliższych kilku lat liczba ta znacznie wzrośnie.

Pero kamienny Vicente nic o tym nie wie. Przyzwyczajony do zgiełku najbardziej ruchliwej ulicy, na której umieścili go rodacy pięć lat temu, wdzięczny, że umieścił ich na mapie, teraz otacza go cisza. Niech gołębie, łagodne i spokojne, siadają na jego ramieniu, spacerują, wypróżniają się, przeszukują opustoszałe ulice w poszukiwaniu pożywienia, którego brakuje w przypadku braku ludzkich odchodów.

Wkrótce minie dziesięć lat od ludzi Vicente Wygrali mistrzostwo świata w piłce nożnej. Casillas, Ramos, Piqué, Puyol, Capdevila, Alonso, Busquets, Xavi, Pedro, Iniesta, Villa, Navas, Fábregas, Torres...

Jak daleko wszystko

Dziś Vicente, ten z krwi i kości, gdziekolwiek się znajduje, jest tylko jeszcze jedną starszą osobą, jedną z wielu milionów osób, które muszą otoczyć szczególną troską, jeszcze jedną, którą musimy chronić. Choroba wyrównuje nas wszystkich i upływ lat, więcej.

Więc dobrze zrobimy zostawiając ich w spokoju, Vicente de Piedra i tego drugiego. Minęły czasy uścisków, uśmiechów i selfies na środku ulicy. Nie ma już lig ani gwiazd: warzywa epoki. Wkrótce młodsze dzieci nie będą nawet wiedzieć, kim był ten kamienny władca.

Zostawmy go tak długo, jak trzeba, z jedynym towarzystwem gołębi.