Vox przedstawia swój wniosek o wotum nieufności

We wtorek prezydent Vox, Santiago Abascal, przedstawi w Kongresie piąty wniosek o wotum nieufności w najnowszej historii demokracji, który można byłoby przedyskutować w tygodniu rozpoczynającym się 12 października. Spośród czterech omawianych do tej pory wszystkie, z wyjątkiem tego, na którego czele stoi obecny przewodniczący rządu Pedro Sánchez, zawiodły i wszystko wskazuje na to, że Vox pójdzie tą samą drogą.

Pod koniec lipca ubiegłego roku, korzystając z debaty na Posiedzeniu Plenarnym Izby poświęconej Europejskiemu Funduszowi Restrukturyzacji, prezes Vox zapowiedział rejestrację wniosek o wotum nieufności wobec Sáncheza w przemówieniu, w którym zaatakował „nielegalny” i „komunistyczny” rząd Sáncheza za to, że jest pomysłodawcą „haniebnego” zarządzania pandemią koronawirusa.

Zapowiedź ta wywołała kpiny ze strony Sáncheza, który zapytał Abascala o powody, dla których nie złożył w sierpniu wniosku o wotum nieufności. Gdyby był taki pośpiech, żeby „uratować” Hiszpanię. „Co się dzieje, on jedzie na wakacje?” – zapytał szef Zarządu.

ABASCAL JAKO KANDYDAT

Vox wyjaśnił, że zamierza szukać „kandydata konsensusu”, który poprowadzi wniosek o wotum nieufności, a nawet niektórzy z jego przywódców twierdzili, że znaleźli „ogromne zrozumienie” u byłych przywódców PP i PSOEchoć prywatnie. Ostatecznie próby te nie przyniosły skutku i to sam Abascal poprowadzi wniosek przeciwko władzy wykonawczej podzielany przez PSOE i Unidas Podemos.

Podobnie poseł Barcelony i kandydat partii w przyszłych wyborach w Katalonii, Ignacego Garrigę, będzie odpowiedzialny za obronę przedstawienia wniosku o wotum nieufności na Sesji Plenarnej Kongresu.

We wotum nieufności pod przewodnictwem Sáncheza w 2018 r. był sekretarzem generalnym PSOE, a obecnie ministrem transportu, José Luis Abalos, która zajęła stanowisko w celu wyjaśnienia powodów, które ją motywowały, a także „numer dwa” Podemos i obecnie szefowa działu Równości, Irena Montero, który zrobił to samo w 2017 roku w przypadku filmu z Pablo Iglesiasem w roli głównej.

Po przedstawieniu pisma uzasadniającego wniosek o wotum nieufności, Tekst trafi w ręce Zarządu Kongresu do kwalifikacji i zostanie przesłany zarówno Prezydentowi Rządu, jak i rzecznikom poszczególnych grup parlamentarnych.

TERMINY

Od tego momentu rozpoczyna się dwudniowy okres umożliwiający przedstawienie wniosków alternatywnym kandydatom, wobec których stawiane są te same wymagania i które w stosownych przypadkach będą wspólnie omawiane. Aby dać czas temu procesowi, Głosowanie nad wnioskiem lub wnioskami o wotum nieufności nie może nastąpić wcześniej niż w terminie pięciu dni od dnia przedstawienia pierwszego pisma..

Ustawodawca stanowi, że wniosek o wotum nieufności jest instrumentem, który służy sformalizować żądanie odpowiedzialności politycznej od rządu i który ma szereg zasad: do jego uruchomienia potrzebny jest podpis co najmniej jednej dziesiątej Kongresu (35 deputowanych) oraz nazwisko kandydata na Prezydenta, a do powodzenia niezbędny jest sumar bezwzględną większością (176 głosów).

Liczba, która jest daleka od osiągnięcia ze względu na brak wsparcia ze strony takich ugrupowań jak PP czy Ciudadanos, oprócz partii tzw. bloku inwestytury, który pozwolił Sánchezowi pozostać w La Moncloa.

W PP Pablo Casado uważa, że ​​inicjatywa ta jedynie przyczyni się do „wzmocnić” Sáncheza na czele władz wykonawczych i „zgromadzić większość inwestytury Frankensteina”, podczas gdy w Ciudadanos bronili, że chodzi o „czysta i prosta kampania marketingowa” będzie to kosztować Hiszpanów pieniądze, zmniejszy wiarygodność Hiszpanii i nie posłuży zmianie rządu.