ต่อโพลาไรเซชัน

เมื่อก่อนเรามีระบบสองฝ่าย แต่ตอนนี้ พวกเขาผลักดันเราทุกวันไปสู่การแบ่งขั้ว การเมืองระหว่าง PP และ Podemos การอ่านหนังสือพิมพ์หรืออ่านฟอรั่ม บ่อยครั้งดูเหมือนว่าการเมืองสเปนเป็นเรื่องของสองเรื่อง คือ ความดีและความชั่ว หยินและหยาง; บลูส์และม่วง (หรือกลับกัน)

หนังสือพิมพ์ โทรทัศน์ ความคิดเห็น โซเชียลเน็ตเวิร์ก เรื่องอื้อฉาว... ทุกสิ่งนำเราไปสู่การแบ่งขั้วอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไฟถูกจุดจากปลายด้านหนึ่งและตอบสนองจากปลายอีกด้านด้วยการเป่า ดูเหมือนว่าจะเป็นผลประโยชน์ของทั้งสองฝ่ายที่จะทำเช่นนั้น หนังสือพิมพ์ฝ่ายขวาโจมตี Podemos ครั้งแล้วครั้งเล่า มองว่ามันเป็นศัตรูหลักของพวกเขา เปิดเผยเรื่องอื้อฉาวหรือประดิษฐ์มันขึ้นมาหากจำเป็น ด้วยความปรารถนาเพียงอย่างเดียวที่จะชี้นิ้วไปที่ podemitas ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นปีศาจเหมือนกัน ในส่วนของพวกเขา พวกอิเกลเซียสยังคงกล่าวสุนทรพจน์เพื่อปกป้อง "ประชาชน" โดยปริยายตราหน้าทุกคนที่ไม่ได้อยู่เคียงข้างพวกเขาว่าเป็นส่วนหนึ่งของวรรณะ สีน้ำเงินและสีม่วงจึงลงเอยด้วยการสู้รบในสงครามเดียวที่พวกเขาสนใจ ยอมรับซึ่งกันและกันเป็นศัตรู และต้องการให้เราทุกคนมีส่วนร่วมในการต่อสู้ของพวกเขา

แต่เราควรทำสิ่งนั้นหรือไม่? เราต้องเลือกไหม? แล้วแผนสี่เกมที่ออกมาจาก 20-D ล่ะ? โครงการพหุขั้วนี้สอดคล้องกับข้อพิพาทของ P Podemos อย่างไร

ไม่พอดี. สิ่งที่โพเดมอสทำคือทำสงครามกับศัตรูของประชาชนและ การแข่งขันนั้นต้องการศัตรูที่ไม่เหมือนใคร ศัตรูนั้นมีชื่อเรียกว่าพรรคประชานิยม นักแสดงที่เป็นไปได้อื่นๆ (PSOE, Ciudadanos) เป็นอุปสรรคในสนามรบ: พวกเขาเบี่ยงเบนความสนใจ ที่ บุคคลที่สาม สิ่งเหล่านี้ไม่ดีสำหรับ Podemos เพราะพวกเขาให้มุมมองที่ไม่เข้าสู่เกมของ "เราหรือวรรณะ" กลยุทธ์ของ Podemos ยังคงเป็นผู้นำ และจากนั้นเกี่ยวข้องกับการลบความโดดเด่นของพวกเขา ปิดการใช้งานหรือเพิกเฉยต่อพวกเขาในลักษณะเดียวกับที่ทำกับ Izquierda Unida ข้อความมีความชัดเจน: ไม่มีการต่อสู้ใดมากไปกว่าการต่อสู้ของ Podemos เพื่อต่อต้านอำนาจที่จัดตั้งขึ้น และพวกเขาต้องการให้พวกเราทุกคนมีส่วนร่วมในวิภาษวิธีของวัยรุ่นที่ต่อต้านพ่อ-PP ปัญหาของคุณคือบางทีเราทุกคนไม่ได้กลายเป็นวัยรุ่นในทันที

สำหรับโปเดมอส อำนาจมีทั้งชื่อนามสกุล ผมหงอก และสมุดเช็ค เขาเป็นเหมือนพ่อที่ชั่วร้ายที่คุณต้องต่อสู้ด้วย และนั่นคือสาเหตุที่พวกเขามาเพื่อเอาชนะเขาด้วยดาบอันชอบธรรมที่อยู่ในมือ คนอื่นๆ บุคคลที่สาม ผู้อารมณ์ดี ในที่สุดก็ต้องเลือกข้างใดข้างหนึ่ง: “ใครก็ตามที่ไม่อยู่กับฉันก็เป็นศัตรูกับฉัน” อิเกลเซียสกล่าวขออภัยพระเยซูคริสต์

สำหรับโพเดมอส มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้นที่จะดึงคนที่อยู่ตรงกลาง โดยเฉพาะผู้ที่เรียกตัวเองว่านักสังคมนิยม มาเปิดหูเปิดตาและจบลงด้วยการสนับสนุนเหล่าผู้กอบกู้ พวกเขาจะต้องมีจำนวนมากกว่าอย่างมากมายในการเลือกตั้ง เมื่อนั้นพวกสังคมนิยมก็จะยอมแพ้

สำหรับพรรค PP มีทางเดียวเท่านั้นที่จะได้คนอ่อนที่อยู่ตรงกลาง โดยเฉพาะผู้ขโมยคะแนนของ Ciudadanos เพื่อกลับไปสู่กลุ่มเดิม: การที่ความกลัว Podemos คืนคะแนนให้กับ PP และทำให้ริเวราตกตะลึง เมื่อนั้นส้มจะยอมแพ้

กลยุทธ์นี้อาจเกิดผลสำหรับ Podemos แต่ระหว่างทาง มันจะให้ผลตอบแทนที่มั่นคงแก่พรรคประชานิยม  และต้องขอบคุณการปรากฏตัวของ Podemos เท่านั้นที่ทำให้เข้าใจได้ว่าพรรค Popular Party ที่ได้รับความเกลียดชังมากที่สุดในสเปนยังคงได้รับการโหวตมากที่สุดเช่นกัน พระเจ้าทรงเสด็จมา PP พร้อมกับการมาถึงของ Podemos, Confluencias และคนอื่นๆ. หากไม่ใช่เพราะทั้งหมดนี้ ถูกคุกคามด้วยกรณีคอร์รัปชันอย่างต่อเนื่อง พรรคป๊อปปูลาร์คงจะนั่งเก้าอี้ฝ่ายค้านเป็นเวลาหลายเดือน ต้านทานศัตรูสีม่วงเท่านั้น การแบ่งขั้วทางจิตซึ่งผู้มีสิทธิเลือกตั้ง PP ได้ยึดที่มั่นไว้แล้ว  ทำให้เรารักษาคะแนนเสียงส่วนใหญ่ไว้ได้ พรรค PP ดำเนินชีวิตด้วยความกลัวโปเดมอส เช่นเดียวกับที่โปเดมอสใช้ชีวิตจากความเกลียดชังพรรคประชานิยม ในระยะยาว ความกลัวจะกลายเป็นพลังที่ทรงพลังมากกว่าความเกลียดชัง แต่นั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ในระยะสั้นทั้งสองได้ประโยชน์

ระหว่างทางมีสเปนและสเปนหรืออย่างน้อยก็คนส่วนใหญ่ที่ไม่เกี่ยวข้องกับสงครามครั้งนี้และไม่อยากรู้อะไรเลย ในการเป็นตัวแทนของความเกลียดชังและความกลัว โดยแฟนๆ พากันเข้าโซเชียลเน็ตเวิร์กเพื่อด่าว่าศัตรู ความรู้สึกของคนที่ไม่เห็นด้วยกับศาสนาใหม่หรือรัฐบาลเก่าอยู่ที่ไหน?

ชาวสเปนส่วนใหญ่ไม่ได้เข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง วางไว้ที่จุดศูนย์กลางของสเปกตรัมทางการเมือง ไม่ไปทางขวาหรือซ้ายจนเกินไป พวกเขาต้องการประเทศที่ดีกว่า เปลี่ยนแปลงสิ่งที่ผิด กำจัดสิ่งที่จำเป็น โดยไม่มีการปฏิวัติหรือพระเมสสิยาห์ ชาวสเปนส่วนใหญ่ไม่ต้องการให้ PP หรือ Podemos นี้อยู่ในรัฐบาล  แล้วถ้าเป็นเช่นนั้นทำไมพวกเขาจึงต้องลาออกจากการมีพวกเขา? เสียงข้างมากโดยสมบูรณ์เพียงเสียงเดียวเท่านั้นที่ประชาธิปไตยของเราสามารถอวดได้คือเสียงที่ PP และ Podemos แบ่งปันกัน: ทั้งสองคนและอีกเสียงหนึ่งกระตุ้นให้เกิดการปฏิเสธมากกว่า 50% ของประชากร และในทางกลับกัน พวกเขาได้รับการสนับสนุนจากยี่สิบอย่างเท่านั้น และด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงต้องการควบคุมพวกเราทุกคน

สื่อมวลชนและสื่อต่างๆ มากมายมอบให้กับการแบ่งขั้ว นั่นคือ การกล่าวหา และแม้กระทั่งการโกหก เป็นประโยชน์แก่ทั้งสองฝ่าย เกือบทุกวันมีการกล่าวหา Podemos ว่าชาว Podemites ปฏิเสธบนโซเชียลเน็ตเวิร์ก ซึ่งพวกเขาเป็นผู้ครอบครองโดยเด็ดขาด จากนั้นการต่อสู้แบบวิภาษวิธีก็เริ่มต้นขึ้นโดยที่พวกเขาให้อาหาร PP โดยจงใจหรือไม่ก็ตาม ปีกขวาซึ่งมีอำนาจเหนือกว่าในสื่อหลายแห่ง ในส่วนของพวกเขาให้อาหารโปเดมอสโดยให้สิ่งปกคลุมเพื่อต่อสู้ และมีความโดดเด่นในการใช้ประโยชน์

ด้วยวิธีนี้ผู้ที่ตะโกนดังที่สุดจึงมาครองการอภิปราย หนึ่งเดือนต่อจากนี้ ผลประโยชน์จากการเลือกตั้งของ P Podemos จะพยายามพาเราเข้าไปในดินแดนของพวกเขาให้ไกลยิ่งขึ้น  “ไม่ว่าจะเป็นฉันหรือความสับสนวุ่นวาย -มาเรียโนจะพูดว่า-“ “ทั้งฉันหรือระบบ -ปาโบลจะตอบ

หากพวกเขาสามารถลากสังคมไปได้ หลังจาก 26-J เราจะถูกครอบงำโดยรัฐสภาซึ่งกองกำลังทางการเมืองหลักทั้งสองไม่เพียงแต่จะไม่เห็นด้วย ยอมแพ้ หรือมองข้ามตัวเองเท่านั้น แต่ยังไม่สามารถแม้แต่จะสามารถทำได้ เพื่อข้ามทางเดิน โถงทางเดิน โดยไม่พาดหัวข่าวหนังสือพิมพ์และทวีตใส่หน้ากัน ปรากฏการณ์ที่สวยงามรอเราอยู่ถ้าเราไม่ตอบสนอง

เมื่อเผชิญกับข้อถกเถียงเล็กๆ น้อยๆ เช่นนี้ ภาคประชาสังคมจะต้องแสดงเสียงอย่างเข้มแข็ง ด้วยวิธีเดียวที่ไม่อาจอุทธรณ์ได้ นั่นก็คือ การใช้คะแนนเสียง เขาต้องบอกว่านอกเหนือจากผู้รู้แจ้งและสฟิงซ์แล้ว สิ่งที่เขาต้องการคือผู้จัดการที่ดีและซื่อสัตย์ซึ่งช่วยให้เขาก้าวหน้ามากขึ้นอีกนิดในแต่ละวันด้วยความสมจริงและจิตวิญญาณที่สร้างสรรค์ ภาคประชาสังคมส่วนใหญ่ที่ยังไม่หมดสติต้องไปลงคะแนนเสียงอย่างสงบเพื่อคืนผู้ที่อยู่ในภาวะสุดขั้วให้เป็นคนชายขอบ สำหรับผู้ที่ปฏิเสธที่จะพยายามบรรลุข้อตกลง และผู้ที่ต้องการบรรลุข้อตกลงหากพวกเขาเป็นผู้รับผิดชอบเท่านั้น

ในสังคมที่คนส่วนใหญ่ (คนที่มีตัวพิมพ์ใหญ่ คนจริงๆ) อยู่ระหว่าง 4 ถึง 6 ตามลำดับจากขวาไปซ้าย ผู้ที่ได้รับการสนับสนุนทางสังคมมากที่สุดนอกเหนือจากนั้น คือ 3 และ 7 พยายามที่จะปกครองเรา 2 ในระดับ. ฝ่ายที่มีความเข้มแข็งราวกับว่ายังไม่เพียงพอนั้นตั้งอยู่ไกลออกไป: ในหมายเลข 8 และ XNUMX (ตามลำดับ)

โครงร่างที่เรียบง่ายของสเปน พฤษภาคม 2016

ไปบ้วนปากสุภาพบุรุษโพลาไรซ์ คุณอาจครอบครองสื่อ เครือข่าย ความคิดเห็น เสียงโห่ร้อง แต่คุณไม่ได้มากมายไปกว่าพวกเราหรอก คุณน้อยกว่าพวกเรา พวกเขาจะตีเราก็ต่อเมื่อเราหลบภัยเหนื่อยและงดเว้น เราต้องเอาชนะความท้อแท้ เราต้องละทิ้งความคลื่นไส้ที่เกิดจากข้อพิพาทของพวกเขา เราต้องไปลงคะแนนเสียงให้กับประเทศที่ดีกว่าที่เราทุกคนเหมาะสม ไม่ใช่แค่เพียงฝ่ายเดียว คุณไม่จำเป็นต้องออกจากศูนย์กลางของกระดาน หากในภายหลังเมื่อพิจารณาจากผลลัพธ์แล้ว คุณต้องการเข้าหาเขา ท่านสุภาพบุรุษ PPodemitas คุณจะได้รับการต้อนรับ แต่ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอยากจะทำสงครามต่อไป ก็จงอยู่ต่อไป มันเป็นสงครามที่เลวร้ายสำหรับประเทศ และเราจะไม่เข้าร่วมในสงครามนั้น

คอมมิวนิสต์เก่าท่านหนึ่งกล่าวไว้อย่างชัดเจนเมื่อสามสิบห้าปีที่แล้วว่า “เราทุกคนเข้ากันได้ที่นี่ หรือไม่แม้แต่พระเจ้าก็เข้ากันไม่ได้” เขาร้องเพลงคิดถึงทหารช่วงเปลี่ยนผ่าน (เป็นคนละเวลา) ตอนนี้เราต้องขยายวาทกรรม ตอนนี้เพลง "บ้านเกิด" ก็ต้องใส่คำว่า "คน" ด้วย พูดแทนเขาก็พอแล้ว เราทุกคนต่างก็เป็นคน