[พิเศษ] สหรัฐอเมริกา ประเทศแห่งความแตกต่าง

ตั้งแต่ต้น. พรรคการเมืองในประเทศสหรัฐอเมริกา และในขณะที่รัฐต่างๆ เข้าร่วมในการเลือกตั้งผู้สมัคร ฉันพบว่าเป็นเรื่องน่าทึ่ง พฤติกรรมของผู้มีสิทธิเลือกตั้งในรัฐทางใต้แตกต่างอย่างชัดเจนเมื่อเปรียบเทียบกับรัฐอื่นๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มผู้ที่เคยก่อตั้งสมาพันธรัฐในช่วงสงครามกลางเมือง (พ.ศ. 1861-1865)

มันน่าทึ่งมาก การสนับสนุนที่ดีของผู้สมัครฮิลลารีคลินตันมีในรัฐทางใต้เหล่านั้นซึ่งเป็นข้อได้เปรียบที่ยิ่งใหญ่ซึ่งเกิดขึ้นพร้อมกับเขตแดนของสมาพันธรัฐนั้นด้วย และจะลดลงอย่างมากเมื่อเราออกจากเขตแดน ดังนั้น จุดประสงค์ของการวิเคราะห์นี้จึงไม่ใช่สิ่งอื่นใดนอกจากการแสดงข้อมูลถึงความแตกต่างที่น่าสนใจในพฤติกรรมการเลือกตั้งแบบอเมริกันของการเลือกตั้งขั้นต้นเหล่านี้

สำหรับสิ่งนี้ ฉันแบ่งดินแดนของสหรัฐอเมริกาออกเป็นสองส่วนรัฐสมาพันธรัฐเดิมและดินแดนอื่นๆ ข้าพเจ้าไม่ได้พยายามที่จะเปรียบเทียบระหว่างรัฐสมาพันธรัฐกับรัฐที่เป็นสหภาพเพราะหลายรัฐหลังยังไม่ได้ลงคะแนนด้วยซ้ำ นอกจากนี้ ยังมีหลายรัฐที่ลงคะแนนว่า ไม่ใช่รัฐเช่นนั้นเมื่อเกิดสงครามกลางเมือง ดังนั้นการเปรียบเทียบเช่นนี้จึงไม่สมเหตุสมผล เป็นเพียงการวิเคราะห์พฤติกรรมการเลือกตั้งของผู้มีสิทธิเลือกตั้งในรัฐเหล่านี้เท่านั้น เนื่องจากมีความเฉพาะเจาะจงเมื่อเปรียบเทียบกับส่วนอื่นๆ ของประเทศ.

ฉันใช้คำว่า "สมาพันธรัฐ" ไม่ใช่ในแง่ดูถูก แต่เป็นเพียงการพรรณนาและเพื่อกำหนดขอบเขตอาณาเขตที่จะวิเคราะห์

ไปกับข้อมูล:

ตั้งแต่เริ่มประถมศึกษา การเลือกตั้งขั้นต้นของพรรคเดโมแครตจัดขึ้นใน 34 รัฐ สองดินแดน และรัฐที่อาศัยอยู่ในต่างประเทศแซนเดอร์สชนะในต่างประเทศในขณะที่อยู่ในดินแดน (อเมริกันซามัวและหมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา) คลินตันชนะ แต่ไม่ใช่ข้อมูลเหล่านี้ที่ฉันสนใจที่จะนำเสนอ

ข้าพเจ้าได้แบ่งระหว่างรัฐต่างๆ ดังนี้

อดีตสหพันธรัฐ (13):
1-เซาท์แคโรไลนา.
2-อลาบามา.
3-อาร์คันซอ.
4-จอร์เจีย.
5-โอคลาโฮมา (ในช่วงสงครามกลางเมืองไม่ใช่รัฐ แต่เป็นดินแดน แต่จะถูกล้อมกรอบภายในเขตแดนของสมาพันธรัฐ)
6-เทนเนสซี.
7-เท็กซัส
8-เวอร์จิเนีย.
9-หลุยเซียน่า.
10-มิสซิสซิปปี้.
11-ฟลอริดา.
12-นอร์ธแคโรไลนา.
13-แอริโซนา (เป็นดินแดนด้วย ไม่ใช่รัฐ)

รัฐที่เหลือ (21):
1-ไอโอวา.
2-นิวแฮมป์เชียร์.
3-เนวาดา.
4-โคโลราโด.
5-แมสซาชูเซตส์.
6-มินนิโซตา.
7-เวอร์มอนต์.
8-แคนซัส
9-เนบราสก้า.
10-เมน.
11-มิชิแกน.
12-ป่วย
13-มิสซูรี. (ในความเป็นจริง มีการพยายามที่จะรวมสมาพันธรัฐเข้าด้วยกันแต่ก็ไม่ประสบผลสำเร็จ และสมาพันธรัฐไม่เคยมีอำนาจควบคุมรัฐได้อย่างมีประสิทธิผล ด้วยเหตุนี้ฉันจึงรวมไว้ในหมวดหมู่นี้)
14-โอไฮโอ.
15-ไอดาโฮ.
16-ยูทาห์.
17-อลาสกา.
18-ฮาวาย.
19-วอชิงตัน.
20-วิสคอนซิน.
21-ไวโอมิง.

สหพันธรัฐ (13):

– รัฐชนะโดยผู้สมัครแต่ละคน:
คลินตัน: 12
แซนเดอร์ส: 1
– เปอร์เซ็นต์สูงสุดที่ได้รับ:
คลินตัน: 82.6% (มิสซิสซิปปี้)
แซนเดอร์ส: 51.9% (โอคลาโฮมา)
-ค่าเฉลี่ยเฉพาะของรัฐที่แต่ละรัฐชนะ:
คลินตัน: 67.9%
แซนเดอร์ส: –
- ค่าเฉลี่ยรวม:
คลินตัน: 65.8%
แซนเดอร์ส: 31.5%

รัฐที่เหลือ (21):

-รัฐชนะโดยผู้สมัครแต่ละคน:
คลินตัน: 6
แซนเดอร์ส: 15
- เปอร์เซ็นต์สูงสุดที่ได้รับ:
คลินตัน: 56.5% (โอไฮโอ)
แซนเดอร์: 86.1% (เวอร์มอนต์)
-ค่าเฉลี่ยเฉพาะของรัฐที่แต่ละรัฐชนะ:
คลินตัน: 51.5%
แซนเดอร์ส: 66.7%
- ค่าเฉลี่ยรวม:
คลินตัน: 38.2%
แซนเดอร์ส: 61.2%

เห็นค่าเฉลี่ยที่ตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง ในรัฐทางใต้ เป็นคลินตันที่ได้รับมากกว่า 60% และแซนเดอร์สประมาณ 30% ในรัฐทางเหนือนั้นตรงกันข้ามแม้ว่าจะต้องบอกว่าค่าเฉลี่ยของคลินตันดีกว่าทั้งในภาคใต้และส่วนที่เหลือแม้ว่าเธอจะ "แพ้" ในส่วนที่เหลือก็ตาม

ในรัฐ "สมาพันธรัฐ" คลินตันกวาดล้างในความเป็นจริง เธอชนะเกือบทุกรัฐ ถ้าเราถอดโอคลาโฮมาซึ่งอยู่ในบริเวณขอบรกเล็กน้อยและเป็นสถานที่แห่งเดียวในรัฐเหล่านี้ที่แซนเดอร์สชนะ คลินตันคงจะชนะในรัฐเหล่านี้ 100% และด้วยผลลัพธ์ที่ท่วมท้นใน หลายคน

อย่างไรก็ตาม ในรัฐที่เหลือกลับตรงกันข้ามชนะเพียงใน 6 และส่วนใหญ่ด้วยอัตรากำไรที่แคบมาก (0.3 ในไอโอวา 5.3 ในเนวาดา 1.4 ในแมสซาชูเซตส์ 1.8 ในอิลลินอยส์ และ 0.2 ในมิสซูรี) ข้อยกเว้นคือโอไฮโอ ซึ่งมีผลเหนือกว่าด้วยผลต่างที่มากกว่า (13.8% ) ยังไม่เกี่ยวอะไรกับความได้เปรียบที่มีในภาคใต้ที่มักจะเกิน 40 หรือ 50 คะแนนด้วยซ้ำ

แค่ดูค่าเฉลี่ยของรัฐที่เขาชนะ ในขณะที่ทางใต้มีเกือบ 68% ส่วนที่เหลือแทบจะเกิน 50% เลย
แซนเดอร์สในรัฐทางตอนใต้อ่อนแอมาก ที่จริงแล้วถ้าเราถอดโอกลาโฮมาออกไป ซึ่งเป็นชัยชนะครั้งเดียวของเขาที่นั่น ผลลัพธ์ที่ได้แย่มาก โดยถอดนอร์ธแคโรไลนาและแอริโซนาซึ่งเขาย้ายไปประมาณ 40% ในรัฐที่เหลือเขาได้รับ 35% . % ลดลง ซึ่งตรงกันข้ามกับรัฐอื่นๆ โดยสิ้นเชิง โดยที่คลินตันนำคลินตันด้วยคะแนนเฉลี่ย 23 คะแนน

เห็นได้ชัดว่าแซนเดอร์สพบว่าการเสนอชื่อเป็นเรื่องยากมากหรือเป็นไปไม่ได้ ผลการเลือกตั้งล้มเหลวมาก ผลที่นิวยอร์กจะทำให้อนาคตชัดเจนขึ้นสำหรับเรา.

ข้อมูลนี้นำมาและเรียบเรียงจากเว็บไซต์ New York Times http://www.nytimes.com/interactive/2016/us/elections/primary-calendar-and-results.html?_r=0

หมายเหตุ:
-ในการเลือกตั้งไอโอวา ซึ่งเป็นครั้งแรก นอกเหนือจากผู้สมัครสองคนนี้ โอมอลลีย์ก็ปรากฏตัวเช่นกัน ซึ่งแทบจะไม่ได้รับ 0.6%
- หากคุณบวกค่าเฉลี่ย คุณจะเห็นว่าทั้งสองกรณีไม่ได้ให้ 100% โดยเฉพาะในรัฐ “สมาพันธรัฐ” ยังคงอยู่ที่ 97.3 และใน “รัฐที่เหลือ” ที่ 99.4% เนื่องจากในบางรัฐ มีเปอร์เซ็นต์ตัวแปรของผู้คน (สิบหรือ 1-2%) ที่ลงคะแนน แต่ไม่ได้ลงคะแนนให้ผู้สมัครคนใดคนหนึ่งในสองคนนี้

บทความโดย PetitCitoyen