tahmini varış süresi bitti

4 Mayıs 2018, ETA'nın sona ermesiyle anılacak. Makaleyi burada çoğaltıyoruz bir yıl önce yayınladığımız, bu son zaten kaçınılmaz olarak görüldüğünde:

……//…

“Kurulduğu 1958 yılından bu yana İspanya tarihine damgasını vuran neredeyse altmış yıl geçti.

Yarın, Cumartesi, ETA sahneyi terk etmek için bir adım daha atacak ve bu durumda "silah teslimi" dedikleri adımdan oluşacak. Tüm bu silahların nerede olduğu bilinsin ya da bilinmesin hepsinin teslim edilmiş olmasının ya da bu gerçeğin zaten bir önemi olduğunun ötesinde, eylemin kendisi çok şey ifade ediyor. İspanyolların tüm nesilleri, bu "silah teslimini" varsayımsal, neredeyse hayal edilemez bir şey, imkansız görünen bir hedef olarak duyarak büyüdüler.

Ancak gelecek geldi ve göründüğü kadar imkansız olmadı. Geride sekiz yüzden fazla ölü, binlerce yaralı ve yıllar önce iyileşmesi imkansız görünen kırığı hızla iyileşmekte olan bir toplum kaldı.

ETA bir diktatörlükte doğdu. Üreme alanı, fikirlerinin saklanması ve zulmüydü. Bu sayede, bazı açık destek topladı ve genel bir soğukkanlılık kazandı. Bu arada, bir hükümet başkanına, ama her şeyden önce sivil muhafızlara, taksi şoförlerine, otobüs şoförlerine veya ulusal polise suikast düzenleyecek zamanı vardı. Anonim ve unutulmuş, hiçbir gerçek onarımın gelmediği kolay hedefler.

Carrero Blanco, hatırlanan bir cinayet

Gregorio Posada Zurrón, unutulan yüzlerce kişiden biri

Sonra ETA demokraside büyüdü ve getirdiği aftan sivil hayata katılmak ve varsayımlarını kurumlardan savunmak için yararlanmadı. Ataleti, saldırılarının keyfini çıkardığı artan yayılmadan yararlanarak spiralle devam etmesine neden oldu. 1977 affından sonra birçok üyesinin cezaevinden salıverilmesi, yalnızca faaliyetlerini yoğunlaştırmaya hizmet etti.

Sonrasında toplum, 80'ler ve 90'lar boyunca, o yılları önce bölünmeler (önce) ve radikalleşmeler (daha sonra) arasında yaşayan çetenin tüm vahşetini neredeyse sessizce yaşadı. Toplumsal tepki ürkekken, hükümetler yetersizlik (çoğunluk) veya yasadışılık (GAL'ınkiler gibi paralel terör eylemleri organize etmek ve beceriksizce hareket etmek) nedeniyle tepki gösterdi.

O yıllarda ETA öldürmeye devam etti ve daha büyük bir sosyal etki arayışı unutulmaz ve sert sahneleri beraberinde getirdi.

hiperkor. 1987.

Kurban 1991.

Miguel Angel Blanco. 1997.

Miguel Ángel Blanco'nun öldürülmesi, terör örgütünün toplumsal algısında bir öncesi ve sonrasına damgasını vurdu. ETA çok daha vahşi, vahşi ve ayrım gözetmeyen saldırılar gerçekleştirmişti ancak kaçırılan genç bir meclis üyesiyle gösterdiği gaddarlık ve duyarsızlık, Bask toplumunda ilk kez bir boşluk açtı. Alçak veya boğuk bir sesle kınama, o günden sonra birdenbire neredeyse oybirliğiyle yapılmış bir haykırışa dönüştü.

ETA'nın daha uzun yıllar suikast düzenlemeye devam etmesine rağmen, aslında 1997'de Miguel Ángel'e suikast düzenlemeye karar verdiği o yaz gününden bu yana, geriye tek bir yol kaldı: tasfiye. Bask toplumunun her zaman küçük ama önemli bir parçası olan büyük varlığı aniden ortadan kaybolmuştu.

O zamandan beri olan her şey bizi buraya getirdi. Son zamanlarda yapılan büyük duyurular olan kozmetik ve propaganda jestlerinin tek bir amacı var, çözülecek yalnızca iki şey kaldığı gerçeğini örtbas etmek: kurbanlar için gerçek bir tazminat ve birkaç kişi için kişisel çıkış. Hapishanelerde kalan mahkumlar.

Yeni nesiller için bunların hepsi geçmişte kaldı. Ne kadar şanslı olduklarını bilmiyorlar."

@josesalver